مري ايزاك" (Mary Isaac) زاده‌ي 1910 ميلادي در انگلستان بود. در سال‌هاي جواني(1936) به ايران آمده و در دبيرستاني دخترانه در اصفهان به نام "بهشت آيين"، زبان انگليسي را آموزش مي‌داد. اين دبيرستان بخشي از بنگاه اسقفي ايران و به سرپرستي بانو نورات آيدين بود. پس از چندي مري ايزاك، فرنشيني(:رياست) شبانه‌روزي دبيرستان را به دست گرفت. پيوند و مهرورزي او به ايران و ايراني چنان او را پايبند كرد كه پافشاري دوستان و خانواده‌اش درباره بازگشت و گذراندن روزگار بازنشستگي در ميهنش، سودي نبخشيد. او بر آن شد تا مانده‌‌ي زندگي‌اش را در شهر اصفهان بگذراند و در سال 1351خورشيدي، تابعيت(شهروندي) ايران را گرفت. مري آيزاك در سال 1986ميلادي در "آرامگاه كليساي اسقفي اصفهان" به خاك سپرده شد.
سرچشمه:
1 – مظاهري، هوشنگ- آرامگاه خارجيان در اصفهان- نشر غزل(با همياري حوزه‌ي هنري اصفهان)- چاپ نخست 1379
2 – ميناسيان، لئون- قبرستان ارامنه‌ي جلفا

آناهيتا كاوياني -امرداد

 باغ گیاه‌شناسی ایران با قدمتی بیش از 40 سال و مجموعه‌ای از گیاهان بومی و غیربومی در فضای باز و گلخانه‌ای که دارای بیش از سه‌هزار گونه گیاهی مناطق داخلی کشور و سایر نقاط دنیا است و جزو 10 باغ گیاه‌شناسی بزرگ جهان به‌شمار می‌رود، به‌دلیل افت سطح آب‌های زیرزمینی با خطر نابودی روبه‌رو است.

  خبرنگار امرداد - شهداد حیدری :

«اگر خواست ما نگهداري كشوري به نام ايران است، چنين خواسته‌اي از هيچ راهي به‌دست نمي‌آيد، مگر از راه هويت ملي. اين ماندگاري از راه دين دست يافتني نيست. كدام ملت و كشوري را در جهان مي‌شناسيم كه همه‌ي مردم آن دين يگانه‌اي داشته باشند؟ چه رسد به سرزميني به بزرگي و گستردگي ايران كه مردم آن پيرو دين‌هاي گوناگونند. آن‌چه ما ايرانيان را به هم پيوند مي‌دهد، فرهنگ و سنت‌ها و آيين‌هاي ايراني است. همه‌ي آن‌ها را هم تنها در واژه‌اي به نام ”پارسي“ مي‌توان يافت.»
محمد بقايي(ماكان)، نويسنده و پژوهنده‌ي فرهنگ ايران، افزون‌بر آن‌چه از سخنان او بازگو شد، به ناديده گرفتن برخي از واژه‌هاي هويت‌ساز ايراني اشاره كرد و گفت: «موضوعي كه امروزه در جامعه‌ي ما به گونه‌اي ناپيدا، اما بسيار تاثيرگذار، جريان دارد، بدان اندازه كه ذهن همه‌ي كساني را كه به تماميت ارضي كشور مي‌انديشند، درگير كرده است، سست شدن برخي واژه‌هايي است كه پيوند‌دهنده‌ي هويت ملي ما هستند. يكي از اين واژه‌هاي بسيار اثرگذار، واژه‌ي ”پارسي“ است. مي‌خواهيم بدانيم كه آيا ”پارسي“ يك واژه‌ي محلي است؟ يا آن‌كه همه‌ي سرزمين ايران را دربرمي‌گيرد؟ آيا آن‌هايي كه مي‌گويند به‌كار بردن واژه‌ي پارسي ناديده گرفتن قوم‌هاي ديگر ايراني است، سخن درستي بر زبان مي‌آورند؟ يا آن‌هايي درست مي‌گويند كه ”پارس“ و ”پارسي“ را برابر با ”ايران“ مي‌گيرند و از آن، همان مفهومي را درك مي‌كنند كه از واژه‌ي ”ايران“ فهميده مي شود؟».
 
هخامنشيان نام «پارس» را براي همه‌ي ايران به‌كار مي‌بردند
به گفته‌ي بقايي ”پارس“ از واژه‌ي ”پارسواش“ يا ”پارسوا“ آمده است. او گفت: «پارسوا نام قومي بود كه در شمال باختري درياچه‌ي چيچست، كه امروزه به آن درياچه‌ي اروميه مي‌گوييم، زندگي مي‌كردند. آشوري‌ها چنان اين قوم را در تنگنا و فشار گذاشته بودند كه آن‌ها ناگزير شدند از آنجا كوچ كنند و به جايي بروند كه از دسترس و آزار آشوري‌ها دور باشند. پس راهي جنوبي‌ترين جاي ايران، در كنار خليج فارس، شدند. در آن زمان به اين بخش از ايران ”انزان“ يا ”انشان“ گفته مي‌شد. از ميان اين قوم كوچنده، كسي به نام ”هخامنش“ سررشته‌ي كارها را در دست گرفت و پس از او ”چيش‌پيش“ مسووليت كارها را به‌دوش داشت. در زمان”چيش‌پيش“ بود كه گستره‌ي فرمانروايي قوم پارس تا به جايي رسيد كه ما امروزه آن‌جا را استان فارس مي‌ناميم. پس دولت هخامنشي، يا قوم پارس، در استان فارس ساكن نبوده‌اند و تنها پس از گسترش فرمانروايي‌شان بود كه استان كنوني فارس را به دولت خود افزودند. آن‌هايي كه داد و بيداد مي‌كنند كه چون پارس نام ايالت و سرزميني از ايران است و نبايد آن را براي همه‌ي ايرانيان به‌كار بُرد، دست‌كم نمي‌انديشند كه خود هخامنشيان و پارس‌ها از ايالت فارس نبودند. آن‌ها فراموش كرده‌اند كه دولت هخامنشي، كه بيش از ٢ سده پايدار ماند و با نظم و توانايي بسيار فرمانروايي را پديد آورد كه ٤ ميليون كيلومتر مربع گستردگي داشت، نام خود را بر همه‌ي ايران گذاشته است(:تعميم داده است). در تاريخ جهان هم همين‌گونه بوده است. امپراتوريي‌هايي بوده‌اند كه نام خود را، يا نام شهري را كه از آن برخاسته‌اند، به همه‌ي فرمانروايي‌شان داده‌اند. نمونه‌ي آشكارش امپراتوري روم است كه چون از روم برخاستند، امپراتوري خود را”روم“ ناميدند. پس شگفت‌آور نيست كه ايرانيان نيز چنين كرده باشند و فراگيريي در نام، در تاريخ ايران نيز پيش آمده باشد. ساسانيان هم كه بيش از ٤ سده فرمانروايي‌شان به‌درازا انجاميد، از پارس بودند و نام پارس را براي همه‌ي ايران برگزيدند».

مردم جهان، ايران را به نام «پرسيا» مي‌شناسند
بقايي درباره‌ي اين كه چرا در جهان نام پارس به همه‌ي ايران داده شده است؟ افزود: «ريشه‌ي چنين نامي به يونان بازمي‌گردد. مي‌دانيم كه آتن خاستگاه فرهنگ و تمدن و مدنيت باخترزمين است. آن‌چه امروزه باختريان دارند، برپايه‌ي انديشه‌هاي افلاتون و ارسطو و فيلسوفان ديگر است. شناخت آن‌ها از خاور(:شرق) هم برگرفته از تاريخ هرودوت است. هرودوت در كتابش هرجا خواسته است از ايران نام ببرد، واژه‌ي ”پرسيا“ يا ”پرسا“ را به‌كار برده است. امروز هم در بسياري از كشورها مردم واژه‌ي ”ايران“ را به‌كار نمي‌برند و به‌جاي آن ”پرشيا“ مي‌گويند. در هنك‌گنگ كه بودم، مدير كتابخانه‌ي آن‌جا، كه يكي از مراكز مهم فرهنگي هنك‌‌كنگ بود، نمي‌دانست ايران كجاست! تنها زماني كه نام پرشيا را گفتم، دريافت كه ايران همان پرشيا است. در آمريكا و كشورهاي ديگر جهان هم همين‌گونه است.»
به سخن بقايي، در كتاب‌هاي فلسفي يونان نيز ايران ”پرسيا“ ناميده شده است. براي نمونه، ”دموكريتوس“ براي آن‌كه ارزش انديشه‌ورزي را نشان داده باشد، مي‌نويسد:”يك لحظه انديشيدن را با همه‌ي اقليم پارس برابر نمي‌كنم“. يعني در ذهن او جايي برتر و بزرگ‌تر از ايران نيست كه بتوان آن را با ارزش انديشيدن برابر كرد. افلاتون هم همه‌جا واژه‌ي ”پرسيا“ را آورده است. در نزد خود ما همين‌گونه بوده است. 
 
در نوشته‌هاي كلاسيك و ادبي، «پارس» به معناي «ايران» است
اين سخنران به گستردگي كاربرد واژه‌ي پارسي در نوشته‌هاي ادبي و كلاسيك ايران اشاره كرد و گفت: «در ادبيات فارسي هم همه‌ي شاعران و نويسندگان، ”پارس“ را برابر با واژه‌ي ”ايران“دانسته‌اند. در ”كليله و دمنه“ هرجا نام پارس آمده، ايران را پيش چشم داشته است. براي نمونه، در اين كتاب آمده است:”چنين گويد برزويه‌ي طبيب كه مقدم اطبا پارس بود“. يعني برزويه از همه‌ي پزشكان ايران برتر بود. يا باز در همين كتاب مي‌خوانيم كه كالايي را”از ديار هند به مملكت پارس آوردند“. اين‌جا هم پارس برابر با ايران است. عطار در ديباچه‌ي ”تذكره‌الاوليا”، آن‌جايي كه از سرچشمه‌هاي كتاب خود نام مي‌برد، مي‌نويسد:”برخي از اين كتاب‌ها به زبان عرب بود. من آن‌ها را به زبان پارسي برگرداندم“. نمونه‌هاي فراوان ديگري مي‌توان برشمرد كه به همين‌گونه است. پس پارس، فارس نيست. پارس، پارسي است. اگر عرب‌ها نمي‌توانند ”پ“ را تلفظ كنند، مشكل خود آن‌هاست. ما چرا بايد ”پارس“ را ”فارس“ بگوييم؛ يا ”خليج پارس“ را ”خليج فارس“ بخوانيم؟ گماني نيست كه برپايه‌ي همه‌ي گواهي‌هاي تاريخي، پارس برابر با ايران است.»

نبايد زبان‌هاي محلي بهانه‌اي براي ناديده گرفتن زبان پارسي باشد
بقايي آنگاه گفت: «برخي واژه‌ي پارس را دست‌آويز جدايي افكندن ميان قوم‌هاي ايراني كرده‌اند و تا نام پارس بُرده مي‌شود، مي‌گويند اين ”شوونيزم ايراني“ است! هم اين‌كه گفته شود كه زبان پارسي، ”زبان مادر“ است و بايد همه‌ي ايرانيان پيرو(:تابع) آن باشند، يكباره جوش مي‌آورند كه: اين هم شوونيزم است! اما نمي‌دانند كه حذف كردن زبان مادر همانند اين است كه بگوييم در ايران هر قومي پرچم جداگانه‌ي داشته باشد! اين كار پديد آوردن آشفتگي است. تفاوت ميان ”زبان مادر“ و ”زبان مادري“ هم همين است. آن‌ها مي‌گويند ما زبان مادري خود را نگه مي‌داريم، و به اين بهانه به زبان پارسي يورش مي‌برند. البته نگه‌داشتن زبان مادري خوب است. اما آيا بايد زبان مادري ابزاري براي از ميان برداشتن زبان مادر(زبان پارسي) باشد؟ آيا بايد ستون يك سراپرده را جدا كنيم و دلمان به تيرك‌هاي آن خوش باشد؟ آن‌چه اهميت دارد، تيرك اصلي است كه سراپرده را نگه‌داشته است.» 

ما نخست ايراني هستيم، سپس زاده‌ي يكي از شهرهاي ايران
بقايي افزود: «برخي از همين جدايي افكن‌ها مي‌گويند كُردي زبان مادري ماست. اما نمي‌دانند كه كُردي يكي از شاخه‌هاي زبان پارسي است. كُردها همان مادها هستند. نخستين پله‌ي ناداني اين است كه كسي بگويد:”من كُردم، تو فارس“! اين سخن نادرستي است. پارس و فارس همان ايران است. زماني از دكتر محمد معين، استاد بزرگ و فرزانه‌ي ما، پرسيدند:”شما كجايي هستي؟“. گفت:”من ايراني و زاده‌ي گيلانم“. همه‌ي ما بايد اين‌گونه باشيم. ما ايرانياني هستيم كه در شيراز، يا همدان، يا يزد‏، يا هرجاي ديگري از ايران زاده شده‌ايم. معين، كه درباره‌ي زادگاهش چنين پاسخي مي‌داد، پايان‌نامه‌ي دانشگاهي‌اش را درباره‌ي آداب و آيين‌ها و لهجه‌ي گيلاني‌ها ننوشت؛ پايان‌نامه‌ي او درباره‌ي ”مزديسنا و ادب پارسي“ بود.»

جدايي‌افكن‌ها مي‌خواهند هويت ايراني را از ميان بردارند

بقايي در پايان گفت: «به آن‌هايي كه دنبال جدايي از مركزيت فرهنگي ايران هستند، بايد گفت: «ناديده گرفتن فردوسي و سعدي و حافظ و سهروردي به كنار، آيا شما كرانه‌‌هاي درياي مازندران و نفت خوزستان و كرانه‌هاي دلپذير و زيباي گيلان را نمي‌خواهيد؟ نبايد فريب شبكه‌هاي تلويزيوني كشور ساختگي آن سوي مرزها را خورد. آن‌ها مي خواهند هويت ايراني را از ميان بردارند. جواناني هستند كه از روي ناآگاهي و بي‌خبري از تاريخ ايران، از آن سخنان گمراه‌كننده‌ اثر مي‌گيرند. چون شبكه‌هاي آن‌ها يكسره از زبان مادري سخن مي‌گويند. اما نمي‌دانند كه ٨٠ درصد آن زبان، فارسي است و اگر به دادشان نرسيده بودند، زبان آن‌ها در حوزه‌ي فرهنگ و مدنيت نمي‌توانست گليم خود را از آب بيرون بكشد.»
اين سخنراني پسين يكشنبه ١٢ شهريورماه در بنياد فرهنگي جمشيد جاماسيان انجام شد 

  نخستین دودمان فرمانروا در تاریخ اساطیرى و حماسى ایران زمین «پیشدادیان» بودند. پیشداد به معنى «اولین کسى که قانون آورده است». در شاهنامه فردوسى نخستین پادشاهپیشدادى «گیومرث» (کیومرث) (کیومرس) بود که در متون اوستایى و باستانى نخستین انسان آریایى و اولین فرمانروا بوده و مطابق متون اساطیرى بعد از اسلام نخستین مرد کیومرث و نخستین زن «مردیانه» بود. بعد از او به ترتیب هوشنگ و جمشید به جهاندارى مى رسند. ضحاک تازى بعد از آنکه جمشید را شکست مى دهد، مدتى بر ایران حکومت مى کند و فرزندان جمشید را اسیر مى نماید. اما دچار قیام کاوه آهنگر و فریدون مى شود. بعد از زندانى شدن ضحاک در دماوندکوه، فریدون، منوچهر، نوذر، زاب و گرشاسب به فرمانروایى و سردارى مى رسند. بعد از زوال پیشدادیان یکى از نوادگان منوچهر به نام کیقباد به کمک رستم قهرمان داستان هاى حماسى ایران، فرمانروایى خاندان کیان را پایه ریزى مى کند.

نویسنده : انی کاظمی

بقيه در ادامه مطلب 

 به بهانه زادروز اين دانشمند بزرگ و فرزانه  ايران زمين مختصري از بيوگرافي وي را درادامه قرار داده ام.

محمّد زَکَریای رازی (۲۵۱ه.ق. – ۳۱۳ ه.ق.) پزشک، فیلسوف و شیمی‌دانایرانی که آثار ماندگاری در زمینهٔ پزشکی و شیمی و فلسفه نوشته است و به‌عنوان کاشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) مشهور است.به گفته جرج سارتن، پدر تاریخ علم، رازی «بزرگ‌ترین پزشک اسلام و قرون وسطی بود.» این دانشمند ایرانی از آن‌جا که کتاب‌های خود را به زبان عربی می‌نوشت، نزد غربیان به جالینوسعرب نیز مشهور بوده‌است.به پاس زحمات فراوان رازی در داروسازی روز پنجم شهریورماه (۲۷ اوت)، روز بزرگداشت زکریای رازی شیمی‌دان بزرگ ایرانی و روز داروسازی نام‌گذاری شده است.

زندگی:

نام وی محمد و نام پدرش زکریا و کنیه‌اش ابوبکر است. مورخان شرقی در کتاب‌هایشان او را محمد بن زکریای رازی خوانده‌اند، اما اروپائیان و مورخان غربی از او به نام‌های رازس Rhazes=razes و الرازی Al-Razi در کتاب‌های خود یاد کرده‌اند. به گفته ابوریحان بیرونی وی در شعبان سال ۲۵۱ هجری (۸۶۵ میلادی) در ری زاده شد و دوران کودکی و نوجوانی و جوانی‌اش دراین شهر گذشت. چنین شهرت دارد که در جوانی عود می‌نواخته و گاهی شعر می‌سروده‌است. بعدها به زرگری و سپس به کیمیاگری روی آورد. وی در سنین بالا علم طب را آموخت. بیرونی معتقد است او در ابتدا به کیمیا اشتغال داشته و پس از آن‌که در این راه چشمش در اثر کار زیاد با مواد تند و تیزبو آسیب دید، برای درمان چشم به پزشکی روی آورد. در کتاب‌های مورخان اسلامی آمده‌است که رازی طب را در بیمارستانبغداد آموخته‌است، در آن زمان بغداد مرکز بزرگ علمی دوران و جانشین دانشگاهجندی شاپور بوده‌است و رازی برای آموختن علم به بغداد سفر کرد و مدتی نامعلوم در آن‌جا اقامت گزید و به تحصیل علم پرداخت و سپس ریاست بیمارستان «معتضدی» را برعهده گرفت. پس از مرگ معتضد خلیفه عباسی، به ری بازگشت و عهده‌دار ریاست بیمارستان ری شد و تا پایان عمر در این شهر به درمان بیماران مشغول بود. رازی در آخر عمرش نابینا شد، درباره علت نابینا شدن او روایت‌های مختلفی وجود دارد، بیرونی سبب کوری رازی را کار مداوم با مواد شیمیایی چون بخار جیوه می‌داند.

رازی در تاریخی بین ۵ شعبان۳۱۳ه.ق. الی ۳۱۳ ه.ق. در ری وفات یافته‌است. مکان اصلی آرامگاه رازی نامعلوم است.

شیمی و داروسازی

رازی تحصیل شیمی را پیش از پزشکی شروع کرده‌است و در آن آثاری چشم‌گیر از خود برجا گذاشته‌است. عمدهٔ تأثیر رازی در شیمی طبقه‌بندی او از مواد است. او نخستین کسی بود که اجسام را به سه گروه جمادی، نباتی و حیوانی تقسیم کرد. وی پایه‌گذار شیمی نوین است؛ با وجود آن‌که کیمیاگری را باور دارد. «هر چند که بعضی از کیمیاگران معاصر در ایران نوعی از تبدل ناقص فلزات را به طلا «تبدل رازی» می‌نامند. ولی چون رازی از دیدگاه مراحل بعدی علم در نظر گرفته شود، باید او را یکی از بنیان‌گذاران علم شیمی بدانیم.»  در کتاب «سرّ الاسرار» او می‌خوانیم که مواد را به دو دسته فلز و شبه فلز (به گفته او جسد و روح) تقسیم می‌کند و اگر در این زمینه اشتباهاتی می‌کند، چندان گریزی از آن ندارد. برای نمونه جیوه را شبه‌فلز می‌خواند در صورتی که فلز بودن جیوه اکنون آشکار است.

کشف‌های بسیار به رازی نسبت داده می‌شود از جمله:

• رازی کاشف الکل است.
• از تأثیر محیط قلیایی بر کانه پیلیت، اسید سولفوریک فراهم کرد و با داشتن اسید سولفوریک بدست آوردن دیگر اسیدها آسان بود
• از تأثیر آب‌آهک بر نوشادور (کلرید آمونیوم)، اسید کلریدریک بدست آورد.
• با اثر دادن سرکه با مس، استات مس یا زنگار تهیه کرد که با آن‌ها را زخم را شستشو می‌دادند
• از سوزاندن زرنیخ، اکسید آرسنیک یا مرگ موش فراهم کرد
• برای نخستین بار از نارنج اسید سیتریک تهیه کرد.
• او نخستین پزشکی است که داروهای سمی آلکالوئیدی ساخت و از آن‌ها برای درمان بیمارانش بهره گرفت.

يك لينك مفيد در ارتباط با بيوگرافي زكرياي رازي:

http://www.crystalinks.com/al-Razi.html

با عرض تسلیت به تمام ایرانیان مخصوصا اذربایجانیان گرامی:

هموطنان می‌توانند از طریق شماره حساب ۸۸۸۸بانک ملی شعبه کمیته امداد امام خمینی (ره) قابل واریز در تمامی شعب این بانک در سراسر کشور کمکهای خود را به زلزله زدگان آذربایجان شرقی اهدا کنند.(خبرگزاری مهر)

امیدوارم هرگز شاهد چنین صحنه های دلخراشی در کشور عزیزمان ایران نباشیم.

ادامه عکس ها در ادامه مطلب

در حالی كه مسئولان وزارت تجارت و نمایندگان مجلس علت گرانی گوشت مرغ را ناشی از وجود واسطه ها دانسته و اعلام می كنند مشكل مرغ ۷۵۰۰ تومانی كمبود خوراك و گرانی آن نیست، محاسبات انجام شده خلاف این موضوع را نشان می دهد.  بر اساس یك محاسبه ساده قیمت مرغ در بازار بر اساس هزینه تمام شده حدود ۷۱۰۰ تومان می شود و این یعنی حدود ۵۰۰ تومان از مبلغ بازار كمتر است كه می توان این رقم را به گرانی گوشت مرغ و نقش فرصت طلبان نسبت داد.

 به گزارش خبرنگار كشاورزی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) از آنجایی كه كنجاله سویا پس از كمی تعدیل قیمت اكنون به كیلویی ۱۲۵۵ تومان رسیده اما به جای آن ذرت به كیلویی ۶۷۵ تومان افزایش یافته است به گفته مدیرعامل اتحادیه سراسری مرغداران گوشتی كشور بر این اساس قیمت تمام شده هر كیلو مرغ زنده در مرغداری به طور میانگین به ۴۹۰۰ تومان رسیده است.   با توجه به اینكه ۲۸ درصد از وزن هر كیلوگرم مرغ زنده امیاء و احشام بوده و در حین كشتار از دست می رود، از هر كیلوگرم مرغ زنده ۷۲۰ گرم گوشت مرغ استحصال می شود كه این وزن از دست رفته روی هر كیلو گوشت مرغ مجددا محاسبه می شود به این ترتیب ۱۴۰۰ تومان به قیمت اولیه مرغ زنده افزوده می شود و بهای هر كیلوگرم آن به ۶۳۰۰ تومان می رسد.  حال با توجه به محاسبه كیلویی ۱۲۰ تومان هزینه كشتار و بسته بندی گوشت مرغ ـ كه رییس انجمن صنفی طیور آن را عنوان و تاكید كرده این نرخ به هیچ وجه بیش از ۱۲۰ تومان نبوده است ـ تا این مرحله هزینه تمام شده هر كیلو گوشت مرغ ۶۴۲۰ تومان می شود.   همچنین به گفته مدیرعامل اتحادیه مرغداران گوشتی كشور كیلویی ۲۰۰ تومان هزینه خرده فروشی برای مغازه داران در نظر گرفته می شود كه قیمت این محصول تا بدین جا به ۶۶۲۰ تومان می رسد. اما با توجه به اینكه بخشی از نیاز مرغ استان تهران به صورت زنده از استان های همجوار از جمله مازندران، سمنان، قم، قزوین و اراك تامین می شود و روزانه از مرغداری های این استان ها به كشتارگاه های تهران منتقل می شوند، هزینه حمل و نقل مرغ زنده كه از مسافت های گوناگون به كشتارگاه می رسد را نیز باید لحاظ كرد. همچنین هزینه حمل گوشت مرغ از كشتارگاه به مغازه های مختلف موجود در سطح شهر هم به عنوان هزینه حمل و نقل اضافه می شود حال اگر هزینه حمل و نقل هر كیلو مرغ ۲۰۰ تومان در نظر گرفته شود قیمت تمام شده هر كیلوی آن تا اینجا به ۶۸۲۰ تومان می رسد.  در عین حال ذكر این نكته ضروری است كه مبلغ ۴۹۰۰ تومانی مرغ زنده به طور میانگین بوده و این مبلغ در استان تهران بیش از این میزان است. در این میان سود عاملان واسطه ای كه مرغ زنده را از مرغداری به كشتارگاه تحویل می دهند و پس از كشتار توزیع می كنند هم به هزینه تمام شده هر كیلو مرغ اضافه می شود كه اگر این مبلغ را نهایتا ۲۸۰ تومان در هر كیلوگرم درنظر گرفته شود، حدود ۴۰۰ تومان مبلغ مازاد و حلقه گم شده باقی می ماند كه به نظر نمی رسد مشكل گرانی گوشت مرغ كیلویی ۴۰۰ تومان باشد و انتظارات مسئولان و مصرف كنندگان از كاهش قیمت گوشت مرغ انتظار كاهش كیلویی ۲۵۰۰ تومانی است!  چراكه طبق وعده مهدی غضنفری ـ وزیر تجارت ـ گوشت مرغ در این هفته با ۲۵۰۰ تومان كاهش قرار است كیلویی به كمتر از ۵۰۰۰ تومان تقلیل یابد؛ البته اینكه چگونه و با چه سیاستی قرار است هزینه تمام شده تولید كاسته شود یا اینكه یارانه پرداخت شود یا .... تاكنون اعلام نشده است.  این درحالی است كه مدیرعامل شركت پشتیبانی امور دام از وفور نهاده های تولید خبرداده و تصریح كرده عامل گرانی گوشت مرغ خوراك و دان مرغ نیست و علت آن را باید در جایی دیگر جست جو كرد! همچنین ایرج ندیمی ـ عضو كمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی ـ نیز تاكید دارد مرغ نباید بیش از ۴۰۰۰ تومان باشد یا نهایتا چندصد تومان بالاتر؛ در غیر این صورت سوء استفاده و تخلف صنف، رانت، واسطه گری و دلالی غیرمولد وجود دارد.  در پی روند صعودی نرخ گوشت مرغ و اختلاف نظر مرغداران با شركت پشتیبانی امور دام در زمینه مشكلات مربوط به واردات و كمبود خوراك مرغ و گرانی آن، قرار بود هفته گذشته مشكلات تولید گوشت مرغ و قیمت این محصول در بازار مصرف در نهاد ریاست جمهوری و با حضور رییس جمهور و مرغداران و مسئولان وزات تجارات مورد بررسی قرار گیرد اما این جلسه لغو و تصمیم گیری در این خصوص به هفته جاری موكول شد.حال باید منتظر ماند و دید آیا مسئولان در هفته جاری بنا دارند كه به بررسی مشكلات و تصمیم گیری در این باره بپردازند و مصرف كنندگان به مرغ ۵۰۰۰ تومانی برسند؟!

گزارش : خبرگزارى ايسنا (www.isna.ir)

توضیح: هر اونس معادل 28.35 گرم می باشد.

طی اقدامی عجیب اماراتی ها اقدام به رای گیری برای تغییر نام خلیج همیشه فارس و حق حاکمیت جزایر ایرانی نموده اند .آدرس سایت مربوطه :

www.persianorarabiangulf.com  و یا www.tunbs.com  می باشد.(حتما رای بدهید)

جالب است کشوری که خود در 2 دسامبر 1971 از بریتانیا استقلال پیدا کرده ادعایی هم نسبت به مالکیت و اسم یکی از قدیمی ترین شاخآب های جهان داشته باشد .

در ادامه تاریخچه ای مختصر از جزیره ایرانی ابوموسی ذکر گردیده است:

این جزیره در اسناد تاریخی و نقشه ها با نام بوموو BoumOuw بوم+اوو(Aouw) یعنی آب (معرب آن بومف) و با نام گپ سبزو (به معنای جای سبز) و بوم سوز یا بوموسو BoumSou. ثبت شده (بوم به معنی مکان است و «سو» چند معنی دارد سو Souw را اگر مخفف سوز Souz بدانیم نام یک نوع سبزی است و بطور کلی نیز سوز souwz در زبان فارسی کهن معنی سبز می‌دهد و در مجموع می‌توان آن را به معنای مکان سبزنامید).  نام ابوموسی یک نام جدید می‌باشدو سابقه آن به حدود بیشتر از یکصد سال قبل برمی گردد که یکی از ساکنان بنام ابوموسی این نام را بجای بوموسو BoumSou رایج ساخت. بعضی سوز را کوتاه شده سوزان به معنی داغ گرفته اند که درست نیست.زیرا سبزو دقیقا هنوز هم در گویش محلی معنی سبز می دهد واین جزیره در مقایسه با صحرای عربی جزیره ای سبز است. و حتی گرمای آن نیز به مراتب کمتر از صحرا است.و معتدل ترین هوا در خلیج فارس را دارد. نام بوموسی در نقشه ها، کتب تاریخی و جغرافیای قدیم و جدید کشورها دبده می شود. به طور نمونه در نقشه ای که در سال 1967 توسط دولت شوروی سابق چاپ گردید، نام ایرانی بوموسی برای این جزیره به کار رفته است. نام بوموسی برگرفته از نام یکی از سرداران کریم خان است که پس از حضور در این جزیره نام خود را بر آن نهاده است. انگلیسی ها پس از نفوذ در خلیج فارس به منظور کنار گذاشتن عناصر ایرانی از این جزیره عنوان جعلی ابوموسی را برای جزیره به کار بردند.

حاکمیت ایران بر جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک ریشه در دورهٔ امپراطوری‌های عیلامی، ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی دارد. در این دوران نظم و امنیت ایرانی (persianpax) بر سراسر این پهنه آبی خلیج فارس و جزایر آن حکم‌فرما بود. جزایر سه‌گانه در سال ۱۹۰۸ به طور کامل تحت اشغال بریتانیا به عنوان قیم رسمی امارات متصالحه در آمد اما تا سال ۱۹۷۱ هیچ کدام از دولت‌های ایران این اشغال را قبول نداشته و ابوموسی به همراه تنب بزرگ و کوچک در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند.

مساحت این جزیره در حدود ۲۵ کیلومتر مربع می‌باشد. جزیرهٔ ابوموسی در ۲۶ درجهٔ خط عرض شمالی و در ۵۵ درجهٔ خط طول شرقی واقع شده‌است.

فاصله میان «جزیره ابوموسی» و جزایر تنب به دلیل عمق مناسب آب تنها مسیر قابلکشتیرانی برای نفتکش‌های بزرگ است.

برگرفته از ویکی پدیای فارسی