استخوان‌های قدیمی
در تازه‌ترین تحقیق، هیگهام و ریچل وود (دانشجوی سابق تحصیلات تکمیلی)که اکنون در دانشگاه ملی استرالیا در کانبرا مشغول به کار است، تلاش کردند تا بقایای بدست آمده از ۱۱ سایت در شبه جزیره ایبری را با استفاده از شیوه رفع آلودگی خود، قدمت‌گذاری کنند. تاریخ‌گذاری قبلی، قدمت این آثار را ۳۶هزار سال تشخیص داده بود.
ولی وود و هیگهام دریافتند که تنها دو نمونه از این سایت‌ها (جاراما، در خارج از مادرید و کوئوا دل بوکو دی رافارایا، در نزدیکی دماغه جنوبی اسپانیا) حاوی استخوان‌هایی بودند که کربن کافی برای تاریخ گذاری را داشتند. از کار آنها چنین بر می‌آید که این بقایا بیش از ۴۵ هزار سال قدمت دارند و عمر برخی از آنها حتی بیش از ۵۰هزار سال است که حد عملی تاریخ‌گذاری کربنی است (به بیان سادهتر، روش تاریخنگاری کربنی نمیتواند بیشتر از ۵۰هزار سال پیش را تشخیص دهد). وود می‌گوید که تحقیق گروه، شواهدی را که آخرین نسل نئاندرتال‌ها در شبه جزیره ایبری پناه گرفته بودند، به چالش می‌کشد.
ولی دیگر باستان‌شناسان این قدر تند نمی‌روند: «نمی‌توان به سادگی دو نقطه در ایبری را برداشت و گفت که این اتفاقی است که در همه جا افتاده است»، این گفته کلایو فینلیسن است، باستان‌شناس موزه جبل‌الطارق که گروهش غار گورهام را کاوش کرده بود. به گفته او دو سایتی که وود و هیگهام بررسی کرده‌اند در ارتفاع بالا قرار دارند و در آستانه ورود اروپا به عصر یخبندان، جای مطلوبی برای زندگی نبودند. ولی در سایت‌های گرم‌تر که به باور فینلیسن، پناهگاه آخرین نئاندرتال‌ها بود، کلاژن استخوان به این خوبی حفظ نشده است. «پس ما در وضعیت بن‌بست قرار داریم».
به گفته فینلیسن، شیوه‌های تاریخ‌گذاری غیروابسته به کربن می‌توانند با قطعیت بیشتری پاسخ را روشن کنند، از همین رو او در حال استفاده از این شیوه‌ها در سایت‌هایی در جبل‌الطارق است. وود می‌گوید که برای رسیدن به تصویر بهتری از تاریخ شبه جزیره ایبری، سایت‌های جدید باستان شناسی لازم هستند. به گفته او: «مشکل این است که شواهد زیادی از هر چیز مربوط به دوران پالائولیتیک وجود ندارد».
| Location: | Tehran-Mehrabad |
| Temperature: | 12 °C |
| Comfort Level: | 9 °C |
| Dew point: | -6 °C |
| Pressure: | 1016 millibars |
| Humidity: | 28% |
| Wind: | 30 km/h from 300° West-northwest |
| Last update: | Sat 12:30 IRST |
نظرات شما عزیزان:
