با افزایش شمار مبتلایان به کرونا، بیماران بستری در سراسر جهان دیگر تصاویری آشنا هستند. اما وقتی به این بیماران نگاه می کنیم که در بخش مراقبت‌های ویژه زیر دستگاه تنفس مصنوعی هستند تا بهتر نفس بکشند، یک چیز کمتر نظرمان را جلب می‌کند. به چه دلیل این بیماران را روی شکم - یا به اصطلاح دمر - خوابانده‌اند؟

این روش قدیمی به بعضی از بیماران مبتلا به دشواری تنفس، کمک می‌کند بهتر نفس بکشند به عبارت دیگر، این شکل خواباندن باعث می‌شود اکسیژن بیشتری وارد ریه‌ها شود.

اما این نوع خوابیدن خطراتی هم دارد.

افزایش جریان اکسیژن

اصطلاح پزشکی روی شکم خواباندن (Proning) از واژه لاتینی pronus به معنی به جلو خم شدن گرفته شده است.

بیماران را چند ساعت روی شکم می‌خوابانند تا مایعاتی که در ریه‌ها جمع شده و تنفس را دشوار می‌کند خارج شوند. برای مبتلایان به کرونا که در بخش مراقبت‌های ویژه هستند از این روش زیاد استفاده می‌شود.

پاناگیس گالیاتساتوس، متخصص بیماری‌های ریه و استادیار دانشگاه جانز هاپکینز در آمریکا می‌گوید: "در بسیاری از مبتلایان به کرونا اکسیژن کافی به ریه‌ها نمی‌رسد که آسیب‌زا است."

"به این بیماران اکسیژن داده می‌شود اما گاه این مقدار اکسیژن هم کافی نیست بنابراین آنها را روی شکم می‌خوابانیم تا ریه‌ها منبسط شوند و ظرفیتشان افزایش یابد."

دکتر گالیاتساتوس توضیح می‌دهد که سنگین‌ترین بخش ریه در پشت قرار دارد و به این ترتیب، وقتی بیمار به پشت خوابیده و وزنش روی پشتش است، دریافت هوا برای ریه‌ها دشوارتر می شود. برعکس، روی شکم، ورود اکسیژن افزایش یافته و به عملکرد دیگر قسمت‌های ریه کمک می‌کند و "می‌تواند تغییر مشهودی ایجاد کند."

در ماه مارس، سازمان بهداشت جهانی توصیه کرد بزرگسالان مبتلا به کرونا که دچار سندروم دیسترس حاد تنفسی (ARDS) می‌شوند روزی ۱۲ تا ۱۶ ساعت روی شکم خوابانده شوند. برای کودکان، سازمان بهداشت جهانی گفت این کار باید زیر نظر متخصصان باشد تا خطری نداشته باشد.

اخیرا انجمن متخصصان قفسه سینه آمریکا در باره دوازده بیمار مبتلا به کرونا که به سندروم دیسترس حاد تنفسی دچار شدند تحقیق کرد. این تحقیق در بیمارستان جی‌نین‌تان، شهر ووهان چین در ماه فوریه صورت گرفت و نشان داد ریه‌های بیمارانی که روی شکم خوابانده نشده بودند به مراتب کمتر از آنهایی که روی شکم بودند منبسط می‌شدند.

روش مخاطره‌آمیز

با وجود اینکه این روش ساده به نظر می‌رسد، روی شکم خواباندن بیماران بدون مشکل هم نیست. چرخاندن بیمار از طاقباز به دمر زمان‌بر است و به تجربه کافی پزشکی نیاز دارد.

دکتر گالیاتساتوس هم تاکید دارد "این کار ساده نیست" و برای انجام درست و موثر آن به "چهار یا پنج نفر نیاز است."

در بیمارستان‌هایی که به خاطر افزایش مبتلایان به کرونا با کمبود پرسنل دست به گریبان هستند این کار دشوارتر هم هست.

به گفته دگتر گالیاتساتوس، با افزایش شمار مبتلایان، بیمارستان دانشگاه جانز هاپکینز گروه ویژه‌ای را فقط برای این منظور تشکیل داده است:

"با تشکیل این گروه، اگر بیمار مبتلا به کرونا در بخش مراقبت‌های ویژه‌ای بستری باشد که کارکنانش با این روش آشنایی ندارند، از این گروه ویژه برای چرخاندن بیماران می‌توانند درخواست کمک کنند."

تغییر دادن وضعیت بیماران مشکلات دیگری هم می‌تواند داشته باشد. به گفته دکتر گالیاتساتوس "چاقی بیمار یکی از نگرانی‌های عمده است. بعلاوه باید مراقب افرادی باشیم که زخم دارند و مواظب بیمارانی باشیم که به دستگاه تنفس مصنوعی وصل هستند یا سوند و کاتتر دارند."

این روش همچنین با افزایش خطر حمله قلبی همراه است و در مواردی می‌تواند باعث بسته شدن مجاری تنفسی شود.

'استفاده گسترده در حال حاضر'

فواید خواباندن بیمار روی شکم نخستین بار اواسط دهه ۱۹۷۰ مشاهده شد اما به گفته کارشناسان، در سال ۱۹۸۶ بود که در بیمارستان‌های سراسر جهان رواج یافت.

لوچیانو گاتینونی یکی از نخستین پزشکانی بود که در این مورد تحقیق و آن را روی بیماران خود آزمایش کرد. او در حال حاضر استاد بازنشسته دانشگاه دولتی میلان و از متخصصان برجسته بیهوشی و تنفس مصنوعی است.

پرفسور گاتینونی به بی‎بی‌سی گفت خواباندن روی شکم ابتدا "با مخالفت‌هایی" مواجه شد اما "در حال حاضر گسترده به کار می‌رود."

او مخالفت اولیه با این روش را به "محافظه‌کاری خاص" جامعه پزشکی نسبت می‍دهد و می‌گوید که افزایش اکسیژن‌رسانی به ریه تنها فایده خواباندن به شکم نیست:

"خواباندن روی شکم در بسیاری بیماران باعث می‌شود فشار در ریه‌ها متوازن توزیع شود."

"به ریه‌ای فکر کنید که زیر فشار دستگاه تنفس مصنوعی است؛ وضعیت این ریه درست مثل آن است که مرتبا به آن مشت می‌زنند. طبیعی است هرچه این ضربات پخش شوند، آسیب‌شان کمتر است."

نتیجه تحقیقات دیگر در مورد فواید این روش اوایل قرن بیست و یکم منتشر شد.

پرفسور گاتینونی می‌گوید: "یکی از مطالعاتی که در سال ۲۰۰۰ در فرانسه انجام شد نشان داد که بیمارانی که روی شکم خوابانده شده بودند هم بهتر تنفس کردند هم شانس زنده ماندنشان افزایش یافت."

در مجموع، این هم یکی از روش‌هایی است که برای مقابله با کرونا به کار گرفته شده، بیماری جهانگیری که جان چند ده هزار نفر را گرفته و هنوز برای آن درمانی نیست.

پرفسور گاتینونی می گوید: "در حال حاضر، بهترین‌هایی که داریم شیوه‌های درمانی مثل این است."

برای اولین بار در شهر ووهان استان هوبئی چین، پس از اینکه مردم بدون علت مشخصی دچار سینه پهلو شدند و واکسن‌ها و درمان‌های موجود مؤثر نبودند، نوع جدیدی از کروناویروس شناسایی شد که ابتدا به آن عنوان 2019-nCoVداده شد و با عبور تعداد قربانیان ویروس کرونا از مرز ۱۰۰۰ نفر سازمان جهانی بهداشت برای بیماری ناشی آن نام رسمی انتخاب کرده‌است - کووید ۱۹ (۱۹-COVID) که اشاره‌ای دارد به «کرونا»، «ویروس»، «بیماری» و سال ۲۰۱۹.

ووهان در ۲۳ ژانویه قرنطینه شد و بر اساس آن تمام حمل‌ونقل‌های عمومی به داخل و خارج از ووهان به حالت تعلیق درآمد.دانشمندان چینی توانستند به سرعت نژادی از کروناویروس جدید را شناسایی کنند و توالی ژنتیکی آن را در اختیار آزمایشگاه‌های سراسر جهان قرار دهند تا به‌طور مستقل آزمایش‌های PCRی تهیه کنند که بتواند ابتلا را در هر فرد تأیید کند.از بین ۴۱ نفر اولی که با روش PT-PCR بدون درنگ ‏‏ و توالی‌یابی دی‌ان‌ای، تأیید شد که به این ویروس آلوده شده‌اند، مشخص شد که دو سوم آنها با بازار عمده‌فروشی غذاهای دریایی هوانان، که در آن حیوانات زنده نیز به فروش می‌رسد، ارتباط دارند. 2019-nCoV، هفتمین عضو خانواده کروناویروس است که انسان را آلوده می‌کند و گزارش شده‌است که بین ۷۵ تا ۸۰ درصد توالی ژنوم آن با کروناویروس سارس (SARS-CoV) یکسان است، و بیش از ۸۵ درصد توالی ژنوم آن شبیه به چندین کروناویروس خفاشی است. 

ویروس‌های کرونا در درجه اول از طریق تماس نزدیک، به ویژه از طریق قطرات تنفسی ناشی از سرفه و عطسه تا حدود ۲ متر پخش می‌شوند.۶ فوت (۱٫۸ متر) RNA ویروس همچنین در نمونه‌های مدفوع از بیماران آلوده یافت شده‌است.مطالعات نشان داده‌اند که این ویروس می‌تواند حتی در دوره کمون عفونی شود،اما برپایه اعلام سازمان جهانی بهداشت در این زمان «به احتمال زیاد انتقال از افراد بدون علامت است یک عامل اصلی انتقال نیست».

شماره تولید مثل اصلی  از این ویروس برآورد شده‌است بین ۱٫۴ و ۳٫۹ است. این بدان معنی است که، در صورت عدم کنترل، ویروس به‌طور معمول در هر عفونت ایجاد شده، ۱٫۴ تا ۳٫۹ مورد جدید ایجاد می‌کند. مشخص شده‌است که ویروس قادر به انتقال در طول زنجیره ای حداقل چهار نفر است.

ویروس کرونای جدید به نظر می‌رسد کم‌خطرتر از سارس باشد و در ۱۵ تا ۲۰ درصد موارد به صورت شدید بروز یافته‌است.

برآوردهای نخستین نشان می‌دهد که درصد مرگ و میر این ویروس بین ۲ تا ۳ درصد مبتلا شدگان است.

علائم

بیماریزایی این ویروس سیستم تنفسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و علایمی مشابه سرماخوردگی ساده را ایجاد می‌کند. علایم ویروس کرونا شامل: اختلالات تنفسی، آبریزش بینی، سرفه خشک، سرگیجه، گلو درد و بدن درد است که می‌تواند با سر درد و تب نیز همراه باشد و تا چند روز به طول می‌انجامد. در افرادی با نقص سیستم ایمنی، افراد مسن و کودکان این علایم می‌تواند شدیدتر شده و ذات‌الریه و برونشیت را ایجاد کند.

انتشار

ویروس در ابتدا از تماس حیوان به انسان منتقل شده‌است. ویروس MERS از شتر به انسان و ویروس SARS از نوعی گربه به انسان انتقال یافته بودند. در مورد ویروس جدید هنوز منشأ احتمالی به صورت دقیق مشخص نیست.

انتقال انسان به انسان معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی با مایعات ترشحی شخص آلوده (مثلاً قطرات سرفه) در تماس باشد. بسته به بیماریزایی ویروس، سرفه، عطسه و دست دادن می‌تواند سبب انتقال شود. تماس با لوازم و اشیایی که شخص آلوده لمس کرده‌است نیز می‌تواند باعث انتقال بیماری شود.

درمان و پیشگیری

در حال حاضر درمان مشخصی برای این ویروس در دست نیست اما تحقیقات در این مورد ادامه دارد. بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری عدم تماس با افراد و اشیای آلوده‌است. عدم تماس دست به چشم، دهان و بینی و شستن دست‌ها به صورت مداوم با صابون حداقل به مدت ۲۰ ثانیه نیز در جلوگیری از انتشار بیماری موثرند.ماسك هاى يك بار مصرف بايد كاملا روى دهان و بينى افراد را جهت پيشگيرى پوشانده و هر روز تعويض شوند استفاده از دستكش لاتكس در محيط بيرون نيز مفيد است. از افرادى كه دچار سرفه و عطسه و إبريزش بينى هستند سه متر بايد فاصله داشت . كليدها و گوشي موبايل و دستگيره هاى در و ماشين را مرتب با پد الكلي يا محلول ضد عفونى بايد مرتب ضد عفونى كرد. تقويت سيستم ايمنى بدن با مصرف مركبات ، خواب كافى و ورزش موثر است.

مدت حیات در محیط

ویروس کرونا می‌تواند در محیط اطراف و حتی بیمارستان‌ها از طریق تماس با دستگیره در، تخت ، دکمه ها، میز‌ها، لبه تخت و دست زدن به سطوح پلاستیکی و فلزی دیگری که در تماس مستقیم با فرد بیمار هستند با توجه به اینکه اغلب از جنس فلز و پلاستیک هستند، منتقل شود. همچنین یافته ها نشان می دهد رطوبت بالای هوا طول عمر ویروس کرونا را افزایش می‌دهد. این مطالعات بیان می کنند که کروناویروس‌ها می‌توانند روی سطح مختلف به طور میانگین بین چهار تا پنج روز زنده بمانند. برخی از آن‌ها نیز می‌توانند تا ۹ روز خارج از بدن و در دمای اتاق دوام بیاورند.

پژوهشگران در بریتانیا و آلمان نسبت به تماشای روزانه و طولانی مدت تلویزیون به ویژه به سالمندان هشدار می‌دهند. تحقیقات نشان می‌دهد که حتی استفاده از اینترنت به اندازه تماشای تلویزیون تاثیر منفی بر حافظه نمی‌گذارد.

جامعه نورولوژی (عصب‌شناسی) آلمان درباره رابطه تماشای تلویزیون و بیماری دمانس (زوال عقل) تحقیق می‌کند.

این مؤسسه علمی در موضع‌گیری خود نسبت به نتایج تحقیقی که در همین زمینه در بریتانیا صورت گرفته، به این جمع‌بندی می‌رسد: «تحقیقات نشان می‌دهند که بیماری دمانسی که بر اثر تماشای زیاد تلویزیون پدید می‌آید می‌تواند نشانه‌های خاصی داشته باشد.»

گروهی از پژوهشگران بریتانیایی برای چندین سال رفتار هزاران نفر از افراد بالای ۵۰ سال را هنگام تماشای تلویزیون زیر نظر گرفته و بررسی کردند.

آن‌ها به این نتیجه رسیدند که افرادی که بیش از سه ساعت و نیم در روز تلویزیون تماشا می‌کنند حافظه کلامی یا گفتاری (verbal memory) ضعیف‌تری نسبت به دیگران دارند. این حافظه برای اطلاعاتی است که با واژه‌ها یا نقل قول‌ها بیان می‌شود.

به گفته پژوهشگران جامعه نورولوژی آلمان، ضعیف‌تر بودن حافظه کلامی افراد یاد شده ربطی به کمبود حرکت، اعتیاد به الکل یا دیگر خصوصیات ندارد.

مطالعات دیگر نیز نشان داده‌اند که حتی استفاده از اینترنت به اندازه تماشای تلویزیون تاثیر منفی بر حافظه نمی‌گذارد. احتمالا چون تماشا کردن تلویزیون نسبت به گشتن در اینترنت حالت منفعل‌تری دارد.

در آلمان مردم به طور متوسط روزانه بیش از سه ساعت تلویزیون نگاه می‌کنند. پژوهش محققان بریتانیایی همچنین نشان داده که افراد بیکار بیشتر تلویزیون تماشا می‌کنند. همچنین شمار زنان و نیز کسانی که سطح تحصیلات پایین‌تری دارند یا به لحاظ اجتماعی در انزوا هستند در میان کسانی که روزانه به مدت طولانی تلویزیون نگاه می‌کنند بیشتر است.

از همین روست که جامعه نورولوژی آلمان توصیه می‌کند که به خصوص افراد مسن‌تر برای آنکه به لحاظ روحی سالم بمانند باید از تماشای طولانی‌مدت تلویزیون خودداری کنند.

بری در سال ۱۸۰۹ در شمال فرانسه به دنیا آمد و در سن سه سالگی در کارگاه زین اسب سازی پدرش دچار سانحه‌ای شد که نابینایی کامل او را در پی داشت. با این حال به مدرسه کودکان بینا می‌رفت و در نواختن چند آلت موسیقی تسلط داشت.

او در سن یازده سالگی در انستیتوی نابینایان پاریس با «نیکلا باربیر» افسر ارتش فرانسه آشنا شد. باربیر خط رمزی را که از ۱۲ نقطه تشکیل شده و قابل لمس بود، ابداع کرد که به سربازان امکان می داد فرامین رمزی ارتش را حتی در شب هم بخوانند. با تبادل تجربه بین این دو، بری پنج سال بعد در حالی که تازه وارد سن شانزده سالگی شده بود، سیستم شش نقطه‌ای را ارائه کرد که از سه ردیف دو نقطه‌ای تشکیل شده بود.

نابینایان تا آن زمان فقط می توانستند بخوانند، اما مزیت سیستم بریل این بود که نابینایان با این سیستم توانائی نوشتن را نیز بدست می‌آوردند. بریل در سن چهل و سه سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سل بدرود حیات گفت و نتوانست شاهد موفقیت جهانی ابداع خودش باشد.

خط بریل در سال ۱۸۵۴ رسما در فرانسه رواج یافت و در همان سال به زبان پرتغالی نیز راه پیدا کرد. در سال ۱۸۶۶ بود که در آلمان پنج کتاب با این خط منتشر شد و در سال ۱۸۷۹ در کنگره معلمان نابینا که در شهر برلین برگزار شد، خط بریل رسما پذیرفته شد.

مردان هم با افزایش سن نشانه‌هایی مشابه یائسگی در زنان تجربه می‌کنند که در پی کاهش به ویژه هورمون تستوسترون پدید می‌آید. بی‌حوصلگی، کاهش میل جنسی، کاهش تمرکز، افزایش وزن و عرق کردن شبانه از پیامدهای یائسگی در مردان هستند.

در مورد زنان می‌دانیم و شاید هم آن را از نزدیک تجربه کرده‌ایم: وضعیت هورمونی زنان در فاصله سنین ۴۰ تا ۵۰ سالگی تغییر می‌کند. این تغییر باعث بروز یک سری ناراحتی‌ها در آنان می‌شود مانند بی‌خوابی، احساس گرما و عرق کردن. سالهاست که هورمون‌درمانی به کمک زنانی آمده است که از چنین تغییراتی رنج می‌برند.

اما اینکه مردان هم دچار یائسگی می‌شوند هنوز برای بسیاری از مردم ناشناخته است.

پروفسور فرانک زومر (Frank Sommer)، پزشک متخصص اورولوژی (پزشکی مجاری ادراری) کلینیک دانشگاهی هامبورگ-اپندورف در این باره می‌گوید: «اغلب مردانی که برای مشاوره نزد من می‌آیند از علایم مشابه یائسگی در زنان چون  بی‌حوصلگی و کمبود انرژی، خستگی و بی‌میلی جنسی شکایت می‌کنند. به دلیل همین شباهت‌ها از واژه "آندروپوز" Andropause که به معنی آغاز یائسگی مردانه است استفاده می‌شود. اما بروز آندروپوز روندی کند و تدریجی دارد. یائسگی در زنان با کاهش شدید هورمون استروژن، قطع  قاعدگی و پایان کامل باروری آغاز می‌شود، اما در مردان این عارضه با کاهش تدریجی ترشح هورمون تستوسترون در فاصله میان ۴۵ تا ۷۵ سالگی بروز می‌کند.»

در بدن یک مرد سالم تجمع تستوسترون در ساعات اولیه روز به اوج خود و در بعد از ظهر به پایین‌ترین سطح می‌رسد. معمولاً میزان طبیعی تستوسترون در هر لیتر خون بین  ۱۲  تا ۳۰ نانومول است. عواملی چون میزان خواب، استرس، اضافه وزن و میزان تحرک می‌توانند در کاهش و افزایش ترشح این هورمون مؤثر باشند. هنگامی که این میزان از ۸ نانومول کمتر شود، پزشک معالج درمان هورمونی را توصیه می‌کند. 

این روش درمانی در مردان جوان یک ضرورت پزشکی است، اما در مردانی که با سندروم کاهش تدریجی تستوسترون در اثر افزایش سن مواجه شده‌اند با ملاحظات پزشکی بیشتری انجام می‌شود.

کاهش تدریجی تستوسترون در مردان بالای  ۴۵ سال موجب کاهش تمرکز، کمبود انرژی، خستگی، افت و خیز روحی و خلقی، تغییرات رفتاری و کاهش میل جنسی می‌شود. حتی مردانی که از سلامت جسمانی برخوردار هستند نیز این نشانه‌ها را تجربه می‌کنند.

به گزارش مجله فرانسوی "سانته مدیسین" Santé Médicine تنها دو درصد از تستوسترون آزادانه در خون جریان دارد. در حقیقت میزان آن به دو هورمون پلاسمایی آلبومین و گلوبولین متصل شونده به هورمون جنسی SHBG بستگی دارد. علت کاهش ترشح تستوسترون از طرفی افزایش سن و از طرف دیگر بالا رفتن میزان این نوع گلوبولین است. این امر باعث کاهش میزان تستوسترون قابل استفاده موجود در خون و جلو افتادن آندروپوز می‌شود. افزایش پروتئین گلوبولین ممکن است به دلیل پرکاری تیروئید یا سیروز کبدی  یا استفاده از داروهای ضد تشنج و آرامش‌بخش نیز باشد.

از دیگر عوارض شایع یائسگی در مردان  می‌توان از بیخوابی، تحریک‌پذیری عصبی، تحلیل عضلانی، چاقی شکم، شکنندگی استخوان‌ها و دردهای عضلانی و مفصلی نام برد.

پیشگیری و درمان آندروپوز زودرس با روش‌های طبیعی

نشریه اینترنتی آمریکایی "کیورجوی" Curejoy که به موضوعات مربوط به درمان‌های آلترناتیو (جایگزین) می‌پردازد روش‌های زیر را برای کمک به کاهش عوارض آندروپوز پیشنهاد می‌کند:

افزایش تحرک و ورزش: روزانه بیست تا سی دقیقه ورزش یا پیاده‌روی تأثیر بسیاری در پیشگیری و به تأخیر انداختن یائسگی در مردان دارد.

پرهیز  از مصرف الکل و سیگار، غذاهای چرب و فرآوری شده: پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مصرف الکل و غذاهای چرب تستوسترون موجود در بدن مرد را به استروژن (هورمون زنانه) تبدیل می‌کند.

مصرف خوراکی‌های حاوی ویتامین B6 و فولیک اسید، روی و ویتامین C: مصرف خوراکی‌های حاوی این مواد در افزایش یا تعادل‌بخشی به میزان هورمون تستوسترون مؤثر است.

رژیم غذایی متعادل: مصرف سبزیجاتی چون بروکلی، گوجه فرنگی، غذاهای دریایی چون ماهی سالمون (آزاد) و ساردین، فرآورده‌های لبنی و شیر سویا میزان تستوسترون را تعادل می‌بخشد. بر خلاف آن، مواد غذایی بسیار شیرین یا شور، کافئین و چربی‌های اشباع‌شده در کاهش تستوسترون نقش دارند.

مصرف زنجبیل: زنجبیل یک درمان طبیعی برای کاهش درد مفاصل است. مصرف روزانه چای زنجبیل دردهای استخوانی ناشی از افت میزان تستوسترون را التیام می‌بخشد.

کنترل استرس و استفاده از تکنیک‌های ریلکسیشن (تن‌آرامی):مردانی که دوره یائسگی را طی می‌کنند باید راه‌هایی برای کنترل استرس بیابند. استرس میزان تستوسترون را کاهش می‌دهد و سبب ترشح بیشتر هورمون کورتیزول می‌شود، هورمونی که بیشترین تأثیر را در تجمع چربی در ناحیه شکم  دارد.

درمان جایگزینی هورمون تستوسترون TRT

پزشکان در مورد این روش درمانی اتفاق نظر ندارند. به گزارش مجله "مد ایندیا" Med India با اینکه این روش درمانی باعث بهبود وضع روحی، افزایش اعتماد به نفس و سطح انرژی و تمرکز، افزایش میل جنسی و بهبود خواب و کاهش وزن می‌شود، اما چنانچه فرد دچار بیماری‌های قلبی، کبدی، کلیوی و عروقی، ورم مفاصل، دیابت و بزرگی پروستات باشد، ممکن است سلامتی‌اش به خطر بیفتد.

پژوهشگران سه عارضه جانبی اصلی درمان TRT را افزایش میزان گلبول‌های قرمز خون، افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی و مشکلات پروستات می‌دانند.

در ابتدا همه چیز بی‌ضرر به نظر می‌رسد. این تصور خانمی بود که در ابتدای رابطه وقتی داشت با مرد همسایه حرف می‌زد با حسادت شریک زندگی‌اش مواجه شد. اما بعد وضع بدتر شد. یک شب او دیر به خانه رسید و شریکش او را به داشتن رابطه با دیگری متهم کرد. بالاخره روزی رسید که عرصه بر زن تنگ آمد چرا که همه اتهام‌ها بی‌اساس بودند.

کریستینه باکهاوس، روانشناس آلمانی در فرانکفورت حسادت را "سم" توصیف کرده است. او می‌‌گوید، حسادت رابطه‌ای را که بنیان آن بر اعتماد بنا نهاده شده ویران می‌کند و در بدترین حالت حتی به قطع رابطه منجر می‌شود؛ بخصوص وقتی که حسادت به عادت تبدیل شود. اغلب خود کسانی که حسادت می‌کنند نیز در رنجند. رنج آن‌ها از کنترلی است که در رفتارشان به اعتیاد تبدیل شده است.

علل حسادت

حسادت گاهی حاصل ترس از دست دادن شریک زندگی است. اما جالب است که برخلاف عقیده بسیاری که آن را ناشی از عشق می‌دانند بریگیته اشپیسهوفر، روانشناس آلمانی از شهر فردن می‌گوید: «حسادت اصلا ربطی به عشق ندارد.»

حسادت بسیار بیش از آن که ربطی به عشق داشته باشد با عزت نفس پایین ربط دارد. کریستینه باکهاوس می‌گوید، حسودها تصور می‌کنند که جذاب نیستند و در نظر شریک خود چندان باهوش و باارزش به نظر نمی‌آیند و به همین دلیل فرد دیگری که دارای این خصوصیات است را خطری می‌پندارند که "می‌تواند نتایجی اسف‌بار به بار بیاورد."

حسادت معمولا در کودکی ریشه دارد. افراد حسود ممکن است در کودکی خود توجه لازم را از والدین دریافت نکرده باشند و خود را آنقدرها لایق عشق دیگری ندانند.

گاهی هم ریشه را باید در روابط پیشین فرد پیدا کرد. شاید شریک پیشین زندگی با فرد دیگری ارتباط داشته و خیانت کرده باشد. حالا که او در رابطه‌ای دیگر قرار گرفته ترس شعله می‌کشد که نکند شریک کنونی ‌نیز او را ترک کند. افرادی که بیمارگونه حسودند می‌گویند، اصلا نمی‌توانند بفهمند چرا شریکشان او را انتخاب کرده‌، دیگران که جذاب‌ترند!

چه باید کرد؟

موریتس ایشه‌بک، روان‌درمان آلمانی در برلین به افراد حسود توصیه می‌کند، علت را در درون خود جست‌وجو کنند.

آن‌ها باید دقیق از خود بپرسند به چه حسادت می‌کنند؟ آیا زنی که شریک من الان با او می‌خندد از نظر من هیکلی عالی دارد در حالی که من خود را چاق می‌دانم و از این مسئله در رنجم؟

یا این که مرد حسادت می‌کند چون همسرش با کسی که درجه دکترا دارد و او فاقد آن است دارد مشتاقانه حرف می‌زند؟

بریگیته اشپیسهوفر برای بالا بردن عزت نفس توصیه‌ای دارد: خود را همان طور که هستید بپذیرید. تنها زمانی که خودمان را دوست داشته باشیم دیگر به این که دیگری ما را دوست داشته باشد یا نه وابسته نیستیم. در این مسیر نه تنها باید به ضعف‌هایمان اذعان کنیم بلکه به نقاط قوت خود نیز آگاه شویم.

کریستینه باکهاوس نیز پیشنهاد می‌کند که در خود نظر کنیم و بنویسیم دقیقا چه چیزی داریم که ما را شایسته عشق‌ می‌سازد. تنها زمانی که خود به نقاط قوتمان واقف شویم درخواهیم یافت که شریکمان چرا عاشقمان است و به ما اعتماد دارد.

اما اگر خودمان را دوست‌داشتنی نپنداریم شک به شریکمان در جانمان ریشه می‌دواند. اغلب حتی شریکمان عامل حسادت نیست بلکه این ترس‌هایمان است که میوه‌ای به نام حسادت به بار آورده است.

آن‌هایی که شریک‌هایی به شدت حسود دارند باید برایشان روشن کنند که "من دوستت دارم و می‌خواهم با تو سر کنم. تو خودت مسئول حسادتت هستی. باید کاری علیه آن بکنی و اگر نمی‌توانی باید از یک درمانگر کمک بگیری."

کریستینه باکهاوس می‌گوید، در صورتی که حسادت و تخیلات ناشی از آن در ما جان گرفت باید بارها به آن فرمان "ایست" بدهیم. در عوض، باید خاطرات لحظات خوب و رابطه مطلوب خود با شریکمان را زنده کنیم.

برای اینکه اعتماد به نفس را در خود بالا ببریم گاهی باید تأیید را از طریق سرگرمی‌هایمان پیدا کنیم یا گاهی تنهایی و بدون شریکمان با دوستانمان وقت بگذارنیم. در هر صورت به عقیده موریتس ایشه‌بک، روان‌درمان در برلین "بر حسادت قطعا می‌توان چیره شد."

این گزارش تحت عنوان Global burden of Disease Study، وضعیت سلامت در جهان را از طریق برآورد میانگین امید به زندگی و میزان مرگ و میر، بیماری ها و آسیب های ناشی از 300 علت مختلف، مورد ارزیابی قرار می دهد.

این گزارش تأکید می کند، میانگین امید به زندگی در جهان 72.5 سال (برای زنان 75.3 و برای مردان 69.8 سال) است. این شاخص در سال های 1990 و 1970 میلادی به ترتیب 65.1 و 58.4 سال بود.

بالاترین میزان امید به زندگی در سال 2016 به کشور ژاپن با 83.9 سال و کمترین میزان نیز به جمهوری آفریقای مرکز با 50.2 سال اختصاص داشت.

در سال 2016 میلادی 54.7 میلیون مرگ در جهان رخ داد. سه چهارم این مرگ ها (72.3 درصد) ناشی از بیماری های غیرمسری بود که شامل بیماری های قلبی، سکته و سرطان می شوند.

حدود 19 درصد از مرگ و میرها در سال 2016 ناشی از بیماری های مسری، بیماری های دوران بارداری و هنگام زایمان، بیماری های نوزادان، بیماری های ناشی از سوء تغذیه، و حدود 8 درصد نیز ناشی از صدمات و جراحات بود.

از سال 2006 تا 2016 تعداد مرگ و میرهای ناشی از بیماری های مسری، بیماری مادران باردار، نوزادان و سوء تغذیه که اصطلاحا CMNN نامیده می شوند، نزدیک به 24 درصد کاهش پیدا کرد.

این گزارش نشان می دهد، پیشرفت قابل توجهی در کاهش مرگ و میر کودکان زیر 5 سال که اغلب در اثر عفونت های تنفسی یا عوارض ناشی از زایمان زودرس می میرند، رخ داده است. براین اساس، تعداد مرگ و میر در بین این کودکان برای نخستین بار به کمتر از 5 میلیون نفر رسید؛ درحالیکه این میزان در سال های 1990 و 1970 میلادی به ترتیب 11 میلیون و 16.4 میلیون مرگ گزارش شده بود.

مرگ و میر ناشی از HIV / ایدز در بین کودکان و بزرگسالان نیز با کاهش روبرو شده و از سال 2006، حدود 46 درصد کاهش پیدا کرده است. مرگ و میر ناشی از مالاریا در مدت مشابه نیز 26 درصد کاهش را نشان می دهد.

با این حال، تعداد کل مرگ و میر ناشی از بیماری های غیرمسری از سال 2006 تا 2016 به افزایش 16 درصدی مواجه شده است که به معنای 5.5 میلیون مرگ بیشتر در سال 2016، در مقایسه با 10 سال قبل است.

بیماری قلبی ایسکمیک (IHD) اصلی ترین علت مرگ بوده و باعث مرگ 9.5 میلیون نفر در سال 2016 شد که افزایش 19 درصدی در مقایسه با سال 2006 را نشان می دهد. دیابت نیز عامل 1.4 میلیون مرگ در سال گذشته بود که در این بخش نیز افزایش 31 درصدی در مقایسه با 10 سال قبل مشاهده می شود.

در طول این بازه زمانی 10 ساله، نرخ مرگ و میر ناشی از CMNN حدود 32 درصد کاهش یافته است، درحالیکه نرخ مرگ و میر ناشی از بیماری های غیرمسری تنها 12 درصد کاهش را نشان می دهد.

در این گزارش که در شماره اخیر مجله لانست (The Lancet) منتشر شد، آمده است: الگوهای مرگ و میر در جهان به وضوح درحال تغییر هستند و کاهش بسیار سریع در شرایط بیماری های CMNN نسبت به سایر بیماری ها و آسیب ها مشاهده می شود.

همچنین تعداد مرگ و میر ناشی از جنگ و تروریسم به طور قابل توجهی در جهان افزایش یافته و به 150500 مورد مرگ در سال 2016 رسید که افزایش 143 درصدی از سال 2006 را نشان می دهد. این افزایش چشمگیر، تاحد زیادی ناشی از درگیری ها در شمال آفریقا و خاورمیانه است.

نرخ مرگ و میر ناشی از مصرف مواد مخدر، آمفتامین و سایر اختلالات ناشی از سوء مصرف مواد در برخی از نقاط جهان، بویژه کشورها با درآمد بالا، افزایش یافته است. این گزارش نشان می دهد که 1.1 میلیارد نفر از مردم جهان دارای نوعی از اختلال سلامت روان یا مصرف مواد مخدر هستند.

این مطالعه با همکاری IHME و با مشارکت 2500 همکار از 130 کشور جهان انجام شد.

تحقیقی که به‌تازگی متخصصان آلمانی در دانشگاه یولیش در ایالت نوردراین وستفالن پیرامون کم‌خوابی و بی‌خوابی انجام داده‌اند، با نتایج جالبی همراه بوده است.

افرادی که در این تحقیق شرکت داشته‌اند به مدت ۵۲ ساعت از خواب محروم شدند تا شرایط لازم برای آزمایش‌های مشخص فراهم شود.

در این بازه ۵۲ ساعته شرکت‌کنندگان باید فعالیت‌های فکری متفاوتی را انجام می‌دادند. برای مثال، کلمات و مفاهیمی را حفظ کنند و یا اینکه به سوالات ریاضی پاسخ دهند.

متخصصان در روند آزمایش متوجه می‌شوند که شرکت‌کنندگان بازدهی متفاوت از خود ارائه می‌دهند. در حالی‌که بی‌خوابی گروهی را به لحاظ ذهنی کاملاً فلج کرده و در مقابل پرسش‌ها حتی چند ثانیه‌ای مات و مبهوت می‌ماندند، گروه دیگر کاملاً با توانایی‌های معمول خود قادر به پاسخگویی به پرسش‌ها بود.

واکنش‌متفاوت افراد به کم‌خوابی و بی‌خوابی

پژوهشگران آلمانی به این نتیجه رسیده‌اند که برخی افراد با کم‌خوابی وبی‌خوابی راحت‌تر کنار می‌آیند. پس از ۵۲ ساعت بی‌خوابی فعالیت‌های مغزی و عصبی شرکت‌کنندگان با دستگاه توموگرافی ویژ‌ه‌ای اندازه‌گیری شد و سپس این افراد اجازه یافتند که ۱۴ ساعت بخوابند.

با این اندازه‌گیری کارشناسان می‌خواستند که تغییرات ملکولی در مغز را مشخص کنند.

ثبت تغییر فعل و انفعالات مغزی

کارشناسان در این اندازه‌گیری متوجه شدند که شمار پذیرند‌ه‌های آدنوزین افزایش یافته است. آدنوزین‌ها ترکیباتی فسفری هستند که در سلو‌ل‌ها وظیفه حمل انرژی را بر عهده دارند.

پذیرنده‌ها (Rezeptor) در جداره‌ی سلول قرار دارند و سیگنال‌هایی را به آدنوزین‌ها در دورن سلول می‌رسانند. پس از ارسال این سیگنال‌ها انسان نیاز به خواب پیدا می‌کند.

پزشکان و متخصصان پیش از این آزمایش نیز حدس می‌زدند که آدنوزین‌ها به تنهایی دلیل خستگی افراد نیستند، حال پس از این آزمایش برای پژوهشگران اثبات شده که افزایش کارکرد پذیرنده‌ها نیز در این میان نقش مهمی بازی کرده و پس از بروز خستگی، بدن را به خواب فرامی‌خواند. پذیرنده‌ها شبیه ماده کافئین بر خواب تاثیر مثبت و منفی می‌گذارند. به همین دلیل افزایش شمار پذیرنده‌ها در برخی افراد آنها را سریعاً خسته کرده و بی‌خوایی یا کم‌خوابی تاثیری منفی بر بازدهی آنها دارد.

کمک به بیماران مبتلا به افسردگی

کشف پژوهشگران آلمانی می‌تواند راهی برای درمان افرادی باشد که دچار افسردگی روحی هستند. وضعیت روحی افراد ربطی مستقیم به تعادل آدنوزین و پذیرند‌ه‌های آن در سلول‌ها ‌دارد. با تنظیم این دو فاکتور (به کمک داروهای معین) می‌توان به بیماران مبتلا به افسردگی یاری رساند.

اغلب افراد گریه را راه خوبی برای کاهش و مقابله با استرس می‌دانند. آیا علم نیز این باور را تأیید می‌کند؟

تا همین اواخر، دانشمندان و اندیشمندان درباره گریه اختلافاتی جدی داشتند. در نمایشنامه هنری پنجم، شکسپیر می‌نویسد "گریستن از عمق سوگ می‌کاهد". لمونی اسنیکت، نویسنده آمریکایی، نیز جایی نوشته که "اگر خیلی خیلی بدشانس نباشید، یک دل سیر گریه و زاری حال‌تان را بهتر می‌کند، حتی اگر شرایط و اوضاع‌تان عملاً یک ذره هم فرقی نکرده باشد".

اما چارلز داروین، معتقد بود که تولید اشک عارضه‌ای بی‌فایده‌ و ناشی از نحوه کارکرد ماهیچه‌های دور چشم است. از نظر او، این ماهیچه‌ها باید هر از چند گاهی منقبض شوند تا خون در آن‌ها جمع نشود و ریزش اشک از چشم نیز چیزی نیست جز نتیجه ناخواسته همین فرایند فیزیولوژیک. (البته داروین به این نکته اشاره می‌کند که گریستن می‌تواند به نوزادان و کودکان کمک کند تا توجه پدر و مادرشان را جلب کنند.)

امروزه می‌دانیم که گریه، دست کم در بزرگسالان، واکنش فیزیولوژیک پیچیده‌ای است به نوعی تحریک عاطفی و احساسی. بااینکه اصلی‌ترین مشخصه گریه اشک ریختن است، تغییرات دیگری را نیز در حالت‌ چهره و الگوهای تنفسی در پی دارد؛ مثلاً، "هق‌هق" کلمه‌ای است که برای توصیف دم و بازدم‌های سریع هنگام گریه به کار می‌رود. 

بنابراین، از منظر علمی، گریستن با تولید اشک فرق دارد. اشک می‌تواند در واکنش به یک محرک شیمیایی تولید شود، مثل وقتی که بعد از خوردن غذای تند، به چشم‌های‌تان دست بزنید. حتی جنس خود اشک‌ها هم با هم فرق می‌کند. در سال ۱۹۸۱، ویلیام اچ فری، روانپزشک آمریکایی، به این نتیجه رسید اشکی که با دیدن فیلم‌های غم‌انگیز سرازیر شود از اشکی که محصول پیاز خرد کردن باشد پروتئین بیشتری دارد.

هر کسی که در عمرش نمایش خنده‌داری دیده باشد یا به وعده‌های داماد به عروس گوش داده باشد بخوبی می‌داند اشک‌هایی که از سر احساسات باشند فقط به غم و اندوه محدود نمی‌شود. همه ما با احساساتی که با گریه همراه می‌شوند آشنا هستیم، خواه احساس شادی باشد، خواه اندوه. ولی کمتر کسی می‌داند که اصلاً چرا بزرگسالان گریه می‌کنند. نظرات زیادی در این باره وجود دارد.

یک نظر این است که نوع گریه بزرگسالان، دست کم تا جایی که به ماهیت اجتماعی آن مربوط می‌شود، با نوزادان و خردسالان فرقی ندارد. به عبارت دیگر، شاید گریه فریادی باشد برای توجه؛ راهی باشد برای درخواست حمایت و کمک از جانب دوستان و آشنایان وقتی عمیقاً به آن نیاز داریم؛ شیوه‌ای باشد برای انتقال عواطف و احساسات درونی وقتی نمی‌توانیم به بهترین شکل آن‌ها را ابراز کنیم.

با اینکه این نظر بعضی از اشکال گریستن را توضیح می‌دهد، ولی بسیاری از محققان به این نتیجه رسیده اند که بزرگسالان اغلب زمانی گریه می‌کنند که کاملاً تنها هستند. فرضیه دیگر این است که گریه می‌تواند راهی برای "ارزیابی ثانویه" باشد، به این معنی که به فرد کمک می‌کند میزان بی‌قراری و پریشانی خود را دریابد و احساسات خود را درک کند و بشناسد.

نظریه بعدی بر اساس مفهوم تصفیه است، به این معنی که گریه راهی است برای رهایی از موقعیت‌های استرس‌زا. این ایده هم با سخن شکسپیر که به آن اشاره کردیم همخوانی دارد هم در کلمات اوید، شاعر رومی، منعکس شده است:

"گریستن رهایی است؛ اشک، سوگ و ماتم را آرام می‌کند و از میان بر می‌دارد". ارسطو، فیلسوف یونانی، نیز معتقد بود که گریه "ذهن را پاک و تصفیه می‌کند".

بنابر پژوهشی که یک روانشناس درباره مجلات و روزنامه‌های پرخواننده آمریکا در سال ۱۹۸۶ انجام داده بود، ۹۴ درصد مقالاتی که درباره گریه منتشر می‌شود این نظر را تأیید می‌کند که گریستن به کاهش تنش‌های روانی کمک می‌کند.

در سال ۲۰۰۸ پژوهشی درباره حدود ۴۳۰۰ جوان [در بازه سنی ۲۰ تا ۳۹] در ۳۰ کشور مختلف انجام شد، بیشتر، ولی نه همه، معتقد بودند که پس از گریه هم از نظر ذهنی هم از نظر جسمی احساس بهتری دارند. بعضی هم البته گفته بودند که هیچ تغییری احساس نمی‌کنند و بعضی دیگر هم حتی گفته بودند که پس از گریه احساس بدتری می‌کنند.

به نظر می‌آید که ریشه این تفاوت‌ها در درک فرد از شرایط اجتماعی نهفته است؛ مثلاً اگر فرد از گریه کردن جلوی بقیه خجالت بکشد، طبیعی است که وقتی تنها یا جلوی یکی از دوستان نزدیکش گریه کند احساس بهتری می‌کند. این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که وقتی فرد تلاش کند گریه خود را سرکوب یا پنهان کند، احساس رهایی کمتری خواهد داشت.

بنابراین، مفهوم "یک گریه سیر" خالی از فایده هم نیست ولی برای آن که اثری داشته باشد فرد باید از حمایت اجتماعیِ لازم نیز برخوردار باشد. شاید بزرگسالان نیز درنهایت، به همان دلیلی گریه می‌کنند که کودکان: کمک گرفتن از دوستان و آشنایان. 

دانشمندان می‌گویند ثابت کرده‌اند که ویتامین دی می‌تواند خطر سرماخوردگی، آنفلوآنزا و دیگر عفونت‌های جدی تنفسی را کاهش دهد.

یک تحقیق تازه که در ژورنال پزشکی بریتانیا چاپ شده اطلاعاتی را از حدود یازده هزار بیمار در ۱۴ کشور جمع‌آوری کرده است. نتیجه این تحقیق نشان داد که مصرف روزانه قرص ویتامین دی تا دوازده درصد باعث کاهش عفونت‌ها می‌شود.

پوست انسان این ویتامین را هنگامی که در معرض تابش آفتاب باشیم، می‌سازد و به همین دلیل، در بسیاری از کشورها در ماه‌های زمستان، میزان آن در بدن کم می‌شود.

نتیجه این تحقیق بسیاری از کشورها را تشویق می‌کند که از الگوی آمریکا و فنلاند که در آنها ویتامین دی به غذاهایی همچون نان اضافه می‌شود، تبعیت کنند.

به گفته محققان این تحقیق، مصرف ویتامین دی می‌تواند سالانه از سرماخوردگی و ابتلا به آنفلوآنزای بیش از سه میلیون نفر در بریتانیا جلوگیری کند.

ویتامین آفتاب برای سلامت استخوان‌های انسان ضروری است و در سیستم ایمنی نیز نقش دارد. سیستم ایمنی بدن از ویتامین دی برای ساخت سلاح ضد میکروب که به جنگ باکتری‌ها و ویروس‌ها می‌رود، استفاده می‌کند. 

نهاد "بهداشت عمومی در انگلستان" اطلاعات مربوط به عفونت‌ها را در این تحقیق، قطعی نمی‌داند اما در عین حال مصرف ویتامین دی را توصیه می‌کند.

به گفته این نهاد، ویتامین دی را باید برای داشتن استخوان‌های سالم‌تر و سلامت عضلات مصرف کرد. 

در پایگاه‌های اینترنتی برای لاغری بیش از اندازه که ناشی از یک بیماری عصبی است به عنوان "ایده‌آل زیبایی" تبلیغ می‌شود. در این میان توئیگی، مانکن لاغر سال‌های ۱۹۶۰ هم که سایز صفر را مد کرد، جایی برای عرض اندام ندارد.

شبکه‌های اجتماعی و پایگاه‌های اینترنتی، نقش مهمی در تعیین معیارهای زیبایی جوانان بازی می‌کنند. تصویری که این رسانه‌ها به عنوان "هیکل ایده‌آل" ارائه می‌دهند، همیشه با اصول تغذیه سالم و مفید هم‌خوان نیست. برعکس پایگاه‌هایی مانند "Pro-Ana#" یا " #thinspiration" با تشویق جوانان به کم‌خوری و گرفتن رژیم‌های سخت، کاربران خود را به مرز مرگ ناشی از گرسنگی سوق می‌دهند.

"آنا" در این عبارت مخفف بیماری "آنورکسیا نروزا" یا بی‌اشتهایی عصبی است و دومین عبارت هم از دو واژه انگلیسی "لاغری" و "الهام" تشکیل شده است. کسانی که در این پایگاه‌ها گردهم آمده‌اند، برای بیماری بی‌اشتهایی عصبی به عنوان راه و رسم غالب در زندگی تبلیغ می‌کنند.اغلب نوشته‌ها با عنوان‌هایی مانند "خانم‌های لاغر عزیز" شروع می‌شود و با شعارهایی نظیر "مقاوم باش و به نخوردن و گرسنگی ‌ادامه بده" پایان می‌گیرد. کاربرانی که در اتاق گفت‌وگوی "Pro-Ana#" گردهم می‌آیند، گه‌گاه برای خود هدفی هم تعیین می‌کنند: از جمله این که مثلا برای مدتی در روز تنها ۸۰۰ گرم کالری به بدن خود برسانند. یکی از شعارهای این پایگاه که کاربران باید آن را سرمشق خود قرار دهند، این است: «لاغر بودن، مهم‌تر از سالم‌ بودن است.»

زیبایی اسکلتی

در پایگاه‌های یادشده در اینستاگرام یا شبکه‌های فیسبوک و توئیتر اغلب عکس‌هایی منتشر می‌شوند که کاربران، اعضای بدن خود را که در اثر گرسنگی تغییر شکل داده‌اند (استخوان‌های ترقوه، لگن و دنده‌های بیرون زده) با افتخار به تماشا می‌گذارند و دیگران را تشویق می‌کنند که از آنان پیروی کنند.

البته اینستاگرام چندی است که انتشار این گونه عکس‌ها را ممنوع اعلام کرده و می‌کوشد تصاویری از این دست را که پست شده‌اند، پاک کند. با اینحال بسیاری از کاربران مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی راه‌هایی می‌یابند که سلفی‌های بدن مرتاض‌گونه و اسکلتی خود را برای دیگران بفرستند.

"عمق گودی استخوان ترقوه"

به نوشته "اشپیگل آنلاین"، کاربران از این راه‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند و حاضر می‌شوند تا مرز مرگ ناشی از گرسنگی پیش بروند تا بتوانند در مسابقه‌های زیبایی که هر ساله هدف و شعار ویژه‌ای دارند، شرکت کنند. به عنوان مثال، شعار مسابقه چندسال پیش این بود: "عمق گودی استخوان ترقوه چه کسی بیشتر است؟" برای اندازه‌گیری این عمق، تعداد سکه‌های ۲۰ سنتی جا گرفته در گودی استخوان ترقوه شرکت‌کنندگان شمرده شد. در مسابقه "کمر چه کسی باریک‌تر است" کاربری برنده شد که توانست با یک ورق کاغذ A4 دور کمر خود را اندازه بگیرد.

داستان جدی است

کارشناسان می‌گویند که بی‌اشتهایی عصبی، یک اختلال تغذیه‌ای است که باعث می‌شود افراد در مورد وزن خود و غذایی که می‌خورند، وسواس فکری پیدا کنند. این افراد می‌کوشند با تحمل گرسنگی شدید یا انجام تمرین‌های ورزشی از وزن طبیعی خود بکاهند. به این ترتیب نسبت سن و قد و وزن آنان درهم می‌ریزد و خطر مرگ تهدیدشان می‌کند. بنا به توصیه کارشناسان، بهتر است "بیماران بی‌اشتهایی" را به جای تشویق به محرومیت غذایی بیشتر، به مراجعه به روانشناس ترغیب کرد.

خیلی ها استدلال می کنند که مصرف متعادل شکر مضر نیست، ولی این پنداشت از زمانی که بشر شکر را به رژیم غذایی اش افزود، جای بحث و گفتگو را باز گذاشته است.

به گزارش روزنامه وال استریت جورنال، افرادی که با مصرف شکر از هر نوع، از شکرهای کریستال شده که در چای و قهوه می ریزیم تا شربت فروکتوز ذرت مخالف هستند، همچنان به عموم هشدار میدهند که شکر دلیل اصلی خیلی از بیماری ها، به خصوص یکی از دلایل اساسی بیماری مقاومت به انسولین است.

و اگر حق با این افراد باشد، شکر نقش اصلی ای در چاقی زیاد از حد و بیماری دیابت دارد، که هر دو خطر ابتلا به بیماری های مزمن مثل بیماری قلبی را بالا می برند.

این بحث جدیدی نیست. مصرف شکر در غرب از اواسط قرن نوزده میلادی با افزایش صنایع تولید آب نبات و شکلات و بستنی افزایش ناگهانی داشت.

انواع نوشابه های شیرین مثل روت بیر، داکتر پپر، کوکا کولا و پپسی از سالهای ۱۸۸۰ وارد بازار شد. در سالهای ۱۹۲۰ ممنوعیت الکل در آمریکا باعث شد که مردم از الکل به شکر رو آورند. و همین موجب افزایش فروش شکر و غذا ها و نوشیدنی های شکر دار در کشور شد.

پزشکان مصرف شکر را دلیل خیلی از بیماریها می دانند از جمله روماتیسم، سنگ کیسه صفرا، زردی، و سرطان. آنها می گویند دیابت، و مرگ و میر حاصل از آن که در طول سالهای ۱۸۵۰ تقریباً وجود نداشت، بعد از جنگ داخلی آمریکا رایج تر شد.

آمدن یخچال های ارزان به بازار به مردم آمریکا فرصت این را داد تا نوشابه های شکر دار را به مقدار زیاد در خانه انبار کنند و بعد از جنگ جهانی دوم آمدن شربت و عصاره متمرکز شده ، آب میوه شیرین را یکی از لازمه های صبحانه مردم آمریکا کرد.

و در سالهای ۱۹۶۰صبحانه های شکر دار مثل انواع غلات فرایند شده با شکر اضافه، مثل کورن فلکس و رایس کریسپی، و شیرینی های مربا دار مثل «پاپ تارت» جای صبحانه کودکان را گرفت.

و یکی از ترکیب های نهایی در شیرین کردن رژیم غذایی آمریکا، شربت فروکتوز ذرت در سالهای ۱۹۷۰ بود؛ که تا سال ۱۹۹۹ مصرف سالانه این ماده شیرین، نفری به ۱۵۰ پوند یعنی بیش از ۶۸ کیلوگرم رسید.

صنایع تولید شکر به دفاع از خود می گویند مصرف شکر نمی تواند تنها دلیل چاقی باشد، چون کالری کالری است و فرقی بین کالری ای از خوردن یک استیک می آید، یا میوه، یا غذای دیگر با شکر فرقی نمی کند.

ولی این حقیقت ندارد. نتایج یک سری پژوهش که در سالهای ۱۹۶۰ میلادی در بریتانیا روی حیوانات و انسان شد پیشنهاد کرد که ترکیب شیمیایی خاص شکر مسئول بوجود آمدن مجموعه ای از شرایط شیمیایی غیر طبیعی در بدن است که امروز به سندرم متابولیک یا نشانگان سوخت و سازی شناخته می شود.

در بین این شرایط می توان به مقاومت به انسولین، چاقی و تمرکز چربی در ناحیه مرکزی بدن یعنی شکم و دور کمر اشاره کرد.

مقاومت به انسولین شرایطی است که در آن سلول‌های بدن پاسخ مناسبی به انسولین نمی‌دهند و در جذب گلوکز دچار اختلال می شوند و در نهایت منجر به بالا رفتن قند خون در بدن، چاقی، و ابتلای یک فرد به بیماری دیابت ۲ می شود.

دیابت نوع ۲ ارتباط نزدیکی با بیماریهای دیگر از جمله بیماری قلبی، و حتی الزایمر دارد. بنابه مطالعاتی که در دانشگاه آلابامای آمریکا روی موشهای آزمایشی انجام شده، علایم بیماری الزایمر در موشهایی که به آنها آب قند داده شده بالاتر از موشهایی است که تنها آب خالی نوشیده اند.

مطالعات زیادی نیز بر روی ارتباط شکر و سرطان همچنان در دست انجام است که با وجود اینکه ارتباط مستقیمی بین مصرف شکر وسرطان ممکن است نباشد ولی برخی از پژوهشگران معتقدند بالارفتن میزان انسولین در بدن با مصرف زیاد شکر ممکن است روی رشد سلولهای سرطانی تأثیر داشته باشد.

آمار نشان میدهد که بیماری قلبی، سرطان، الزایمر، و دیابت در بین ۱۰ کشنده ترین بیماریها در آمریکا هستند.

وسواس نوعی اختلال اضطرابی است که با میل پایان‌ناپذیر و مهارنشدنی به تکرار برخی از اعمال و رفتارها بروز می‌کند. وسواس در همه افراد تا حدودی وجود دارد اما زمانی یک بیماری تلقی می‌شود که آنها را از زندگی عادی بازدارد.

وسواس فکری-عملی نوعی اختلال اضطرابی است که با میل پایان‌ناپذیر و مهارنشدنی و نیاز دائمی به تکرار اعمال کلیشه‌ای به صورت تقریبا غیرارادی بروز می‌کند. رفتارهایی چون میل به جمع‌‌‌آوری اشیای غیر ضروری، اعمال تکراری چون شستن دست و کنترل چندباره شیر اجاق گاز از شکل‌های بروز وسواس هستند.

این اختلال اضطرابی فرد را به دام افکار تکراری و آیین‌های رفتاری می‌اندازد و قادر است او را به کلی از زندگی عادی باز‌دارد.

آمارها نشان می‌دهند شمار افرادی که از گونه‌های مختلف وسواس رنج می‌برند بیشتر از اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و اختلال هراس است. وسواس ممکن است در دوران کودکی ریشه داشته باشد اما اغلب موارد در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی بروز می‌کند.

کارشناسان بر این باورند که دو عامل استعداد نوروبیولوژیک و محیطی هم‌زمان می‌توانند باعث ایجاد افکار ناخواسته و ناخوانده شوند. فرد با تکرار الگوهای رفتاری اجباری سعی در آرام کردن این افکار ناخوشایند دارد.

وسواس در صورت عدم درمان به یک بیماری مزمن تبدیل می‌شود که گاه سالهای مدید ادامه پیدا می‌کند، گرچه ممکن است شدت علائم آن به مرور زمان کاهش یابد. درمان دارویی و رفتاری و گاه ترکیبی از این دو در رفع این بیماری موثر هستند.

علائم وسواس

اولین نشانه‌های وسواس تجربه افکار یا تصوراتی است که آزار دهنده و بی‌دلیل هستند و اضطراب ایجاد می‌کنند. این افکار ناخواسته که به‌طور پیاپی تکرار می‌شوند در حقیقت راهی برای رهایی از ترس‌های ناشی از امکان بروز اتفاقات ناخوشایند و یا آلودگی و ناپاکی هستند. گاه این افکار تمامی ذهن فرد را درگیر و عملکرد روزانه او را مختل می‌کند. بیمار مبتلا به وسواس می‌داند که این افکار ساخته و پرداخته ذهن خود اوست و به همین دلیل مایل است با افکار و اعمال دیگری آنها را از ذهن خود خارج کند.

جملاتی همچون «این ظرف کاملا تمیز نشده است و باید آن را دوباره بشویم» یا«گمان کنم در را قفل نکرده‌ام» یا «می‌دانم که آن نامه را بدون تمبر فرستاده‌ام» بارها از دهان افراد دچار وسواس شنیده شده است. رفتارهای تکراری گاه با یک عمل ذهنی چون شمارش همراه هستند. وسواس در موارد حاد ممکن است باعث شود فرد از خانه خارج نشود. امکان و شدت بروز این بیماری در مردان و زنان یکسان است.

دلایل بروز وسواس

کارشناسان "انجمن ملی سلامت روانی" در آمریکا معتقدند وسواس از عوامل بیولوژیک و نیز محیطی شامل تجربیات و رفتارهای اکتسابی در دوران کودکی و الگوهای فکری غلط ناشی می‌شود.

واکنش مثبت بیماران مبتلا به وسواس به داروهای ضدافسردگی چون SSRI یا بازدارنده‌های بازجذب سروتونین (دسته ای از داروهای ضدافسردگی که برای درمان افسردگی و برخی از انواع اختلالات اضطرابی و اختلالات شخصیتی به‌کار می‌‌روند) بیانگر اختلال عملکرد سیستم پیام‌رسان‌های عصبی (نوروترانسمیترها) سروتونین است.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که ممکن است یک نقص ژنتیک در دیگر سیستم‌های پیام‌رسان‌شیمیایی در مغز در بروز وسواس دخالت داشته باشند. داروهای حاوی سروتونین همانطور که از نامشان پیداست، از بازجذب یا دفع سروتونین در مغز جلوگیری می‌کنند. سروتونین ماده‌ای است که نزد عوام به عنوان جاری‌کنندهٔ «حال خوب» شناخته شده است.

وسواس ممکن است با افسردگی، اختلال در عادات غذایی یا اختلال کم‌توجهی همراه باشد و احتمال دارد با ناهنجاری‌هایی چون تیک‌های عصبی یا صوتی و خودبیمارانگاری نیز خود را نشان دهد.

درمان وسواس

معمولا یکی از روش‌های روان‌درمانی یا دارودرمانی و یا هر دو به‌طور هم‌زمان برای بیماران مبتلا به وسواس تجویز می‌شود ولی ممکن است بیماران به یکی ازاین درمان‌ها بیش از دیگری واکنش نشان دهند.

پژوهش‌های "انجمن ملی سلامت روانی" نشان می‌دهد که ترکیبی از دارو-روان‌درمانی بهترین اثر را بر جوانان مبتلا به وسواس دارد. داروهایی که برای درمان این درد تجویز می‌شوند معمولا یکی از انواع حاوی SSRI است.

تحقیقات این انجمن نشانگر این است که این داروها بسامد و یا شدت اختلالات وسواس‌ را در نیمی از بیماران کاهش داده است اما قطع این داروها اغلب منجر به بازگشت بیماری می‌شود.

کارشناسان از روش‌هایی چون حساسیت‌زدایی ،بازداری فکر ،غرقه سازی تجسمی و شرطی‌سازی آزارنده برای درمان بیماری استفاده می‌کنند.

وسواس و کودکان

حدود یک سوم بیماران مبتلا به وسواس از کودکی به این ناهنجاری و اختلال دچار شده ‌اند. رفتارهای تکراری که در کودکی بروز می‌کند چون شستشوی دست، کشیدن مو یا جویدن ناخن راهی برای کاهش یا رهایی از اضطراب است. اما این رهایی دیری نمی‌پاید و اضطراب دوباره بروز می‌کند. روان‌درمانی بهترین روش درمانی برای کودکان به‌شمار می‌آید.

dw

برای آرتروز یا سائیدگی مفاصل درمان قطعی وجود ندارد، اما پزشکان روش‌هایی برای کنترل این بیماری و جلوگیری از پیشرفت آن توصیه کرده‌اند. چنانچه دلیل سائیدگی مفاصل مشخص باشد می‌توان دردهای آرتروزی را به طرز محسوسی کاهش داد.

فعالیت‌های بدنی روزانه گاه باعث می‌شوند مفاصل به‌طور مرتب در معرض ضربه قرار گیرند و این ضربه‌ها آسیب‌هایی به بافت غضروفی مفصل وارد می‌کنند. بدن تا جایی که می‌تواند این آسیب‌ها را ترمیم می‌کند. گاه شدت آسیب‌های وارده به مفصل بیش از قدرت ترمیم بدن است و یا به دلایلی قدرت ترمیم بدن کاهش می‌یابد و نمی‌تواند آسیب‌های مکرر را ترمیم کند. در این شرایط بافت غضروفی بین مفاصل تخریب و آرتروز شروع می‌شود.

هفت عامل بروز آرتروز عبارتند از:دلایل ژنتیکی، جنسیت (آرتروز در میان زنان شیوع بیشتری دارد)، فعالیت سخت بدنی که فشار زیادی به مفاصل وارد می‌کند، اضافه وزن، ورزش‌های سنگین، بیماری‌های متابولیک (همچون دیابت)

ابتلا به آرتروز الزاما ارتباطی با سن و سال ندارد. امروزه جوانان نیز از درد مفاصل شاکی هستند. آرتروز زمانی پدید می‌آید که بافت غضروفی بین مفاصل تخریب و استخوان‌ها روی هم سائیده شوند.

نشانه‌های آرتروز و امکانات درمانی

درد، کشش و خشکی مفاصل بعد از استراحت و کاهش انعطاف‌پذیری آنها در خم و راست شدن و مشکلات حرکتی غالبا اولین نشانه‌های آرتروز هستند. مشکلات حرکتی بیش از هر چیز به علت فرسایش بافت غضروف‌ها به‌وجود می‌آید. استهلاک و فرسودگی مفاصل دردهای آرتروزی را تشدید می‌کند.

اغلب افراد مبتلا به آرتروز از کاهش قابلیت تحرک و چابکی مفاصل شکایت دارند. هر حرکتی با صدای ناخوشایند تق تق مفاصل همراه است. رطوبت و سرما درد را شدت می‌بخشد. پیش‌روی بیماری را می‌توان با پرهیز از تحمیل بار اضافی بر مفاصل کنترل کرد. ورزش‌هایی چون دوچرخه سواری و شنا که مفاصل را تقویت می‌کنند نیز مفید هستند.

روش‌های درمانی آرتروز

هدف از روش‌های درمانی آرتروز کاهش درد و افزایش میزان تحرک مفاصل است. این روش‌ها به دو دسته طبقه‌بندی می‌شوند: محتاطانهو اعمال جراحی .

در روش‌های محتاطانه پزشک تلاش می‌کند از فشاری که بر مفاصل فرسوده وارد می‌شود بکاهد. تغییر عادات غذایی، تحرک و درمان‌های طبیعی از جمله درمان‌های محتاطانههستند.

استفاده از داروهای ضدالتهاب حاوی کورتیزون که کاهش‌دهنده درد هستند نیز از درمان‌های محتاطانه به شمار می‌‌آیند.

- حتی‌الامکان استفاده کمتر از پله و سطوح شیب‌دار

- کاهش فعالیت‌های شدید بدنی

- بلند نکردن اجسام سنگین

- بلند کردن اجسام از روی زمین به شیوه درست

روش‌های محتاطانه

از مهم ترین روش‌های کاهش علائم آرتروز تغییر روش زندگی است.

داروی معجزه‌گری برای درمان آرتروز وجود ندارد. اما برخی  در کاهش درد موثر هستند. میوه‌جات، سبزیجات و غلات و ماهی در تسکین التهاب تاثیر دارند و از سائیدگی بیشتر مفاصل جلوگیری می‌کنند. نکته مهم دیگر مصرف کافی مایعات، آب معدنی و چای‌های گیاهی مختلف برای کمک به دفع مواد سمی از کلیه‌هاست. این کار موجب بهبود سوخت‌وساز بدن می‌شود.

انجام نرمش‌های کششی و تقویتی می‌تواند تا حد زیادی انعطاف مفاصل را افزایش داده و آنها را قوی نگه دارد. شنا و پیاده روی از ورزش‌های مناسب هستند.

کاهش وزن تا حد زیادی درد ناشی از آرتروز را کم کند. حتی چند کیلو کاهش وزن هم تاثیرات مهمی در کم کردن علائم بیماری دارد.

استفاده از وسایلی مانند کفی‌های مخصوص کفش و بریس‌های زانو می‌تواند در کاهش درد موثر باشد. استفاده از عصا نیز می‌تواند تا حدی درد ناشی از این بیماری در مفصل ران و زانو را کم کند.

عمل جراحی

عمل جراحی تنها زمانی توصیه می‌شود که هیچ یک از روش‌های محتاطانه موثر نباشد. پیوند غضروف، پروتز و آرتروسکوپی از روش‌های موجود برای درمان به‌وسیله اعمال جراحی است. تشخیص بهترین روش درمان فقط در صلاحیت پزشک متخصص است.

در تحقیقی که سال گذشته در بریتانیا انجام شده ٨٢ درصد پزشکان گفتند که دارو یا درمانی را تجویز کرده‌اند که می‌دانستند سودی ندارد، اما "فشار" یا "توقع" بیمار آنها را وادار به این کار کرده است. انتخاب عاقلانه در واقع راهی برای جلوگیری از مشکل "بیش‌درمانی" است.

پروفسور سو بیلی، رییس آکامی سلطنتی انجمن‌های پزشکی بریتانیا می‌گوید: "مهمترین اصل این است که هم پزشکان و هم بیماران این سوال را بپرسند که آیا این درمان بخصوص ضروری است یا نه. توصیه‌ پزشک به بیمار لازم نیست حتما درمان دارویی یا جراحی باشد و اصلا به این معنی نیست که این چنین توصیه‌هایی بهترین روش هستند."

در اولین گزارش انتخاب عاقلانه در بریتانیا، چهل درمان یا روش تشخیصی که برای بیمار نفعی ندارند یا نفع آن بسیار اندک است ذکر شده است. برخی از توصیه‌های انتخاب عاقلانه بریتانیا که برای همگان سودمند هستند عبارتند از:

سرطان:

کنار آمدن به بیماری‌ای که جان آدم را تهدید می‌کند فرمول ثابتی ندارد. تصمیم در باره مراقبت‌ از بیمار، همیشه باید بر اساس باورها و شرایط فرد گرفته شوند.

سرطان بسیار پیشرفته (ترمینال) اغلب نیازمند تصمیم‌های دشواری است، یک طرف کیفیت زندگی در ماه‌های آخر عمر است، یک طرف طول عمر. تصمیم در مورد اینکه بهترین درمان برای شما کدام است کاملا به خود شما مربوط است و خیلی مهم است که شما این تصمیم را با عزیزانتان، پزشکان و پرستاران کاملا در میان بگذارید.

بیماران مبتلا به سرطان که بیماری‌شان درمان ندارد اغلب با شیمی‌درمانی تسکینی درمان می‌شوند. این روش گاهی برای کوچک کردن اندازه تومور یا برطرف کردن علائم آزاردهنده انجام می‌شود. تاثیر این داروهای قوی بر هر فرد به ماهیت تومور بستگی دارد.

هر چه تنوع شیمی درمانی‌ها بیشتر می‌شود، احتمال تاثیر معنی‌دار آنها کمتر می‌شود. به علاوه، اگر یک روش شیمی‌درمانی کاملا ناموفق بوده، بعید است روشی دیگر مفید واقع شود.

ذات شیمی‌درمانی سمی است (داروها خاصیت سمی دارند). بنابراین عدم موفقیت شیمی‌درمانی به علاوه سمی بودن آن، ممکن است بیش از نفع، ضرر برساند. نکته آخر اینکه شیمی درمانی در حالی که احتمال فایده معنی‌دار آن کم است، ممکن است باعث امید کاذب شود. اگر سرطان پیشرفته دارید و فایده شیمی درمانی کم و ضرر آن بسیار، با دقت زیاد تصمیم بگیرید.

اگر بی‌اندازه ضعیف شده‌اید و به شما گفته شده که کمتر از یک سال از عمرتان باقی مانده سعی کنید فقط داروهایی را مصرف ‌کنید که علائم شما را تخفیف می‌دهند.

جراحی

اگر باید جراحی سنگین روی شما انجام شود، باید از گزینه‌های موجود مطلع شده باشید و این فرصت به شما داده شده باشد که با پزشکتان درباره منافع و مضرات بالقوه جراحی گفتگو کنید. بر حسب سن، نوع جراحی و ابتلا به بیماری‌های دیگر، جراحی سنگین ممکن است بیشتر شما را در معرض خطر عوارض یا حتی مرگ قرار دهد. اگر چنین باشد این موضوع باید روشن شود و باید برای تصمیم‌گیری درست به شما کمک شود.

اگر باید جراحی سبک‌تری کنید، جراحی یک‌روزه (مثل لاپاراسکوپی) باید انتخاب اصلی باشد مگر اینکه مشکلات یا عواملی مانع باشند. جراحی یک روزه سرعت درمان و بهبود را زیاد می‌کند، زندگی روزمره را کمتر مختل می‌کند و خطر عفونت‌های بیمارستانی را کاهش می‌دهد.

فشار خون

درمان فشار خون برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی و سکته مغزی فقط وقتی باید مد نظر قرار بگیرد که عوامل خطر ساز دیگری وجود دارند (مثلا دیابت) و فشار خون شما مرتبا بیش از ۱۵۹-۱۴۰ (بین ۱۴تا ١۶) روی ٩٩-٩٠ (بین ٩ و ١٠) است.

کلسترول

اگر برای پایین آوردن لیپوپروتئین کم چگالی یا ال‌دی‌ال (که به کلسترول بد معروف است) به مقداری که برایتان تجویز شده استاتین می‌خورید، لازم نیست مرتب کلسترول خون خود را چک کنید مگر اینکه عارضه دیگری داشته باشید مثلا سابقه سکته قلب یا مغزی یا سابقه خانوادگی مشکلات ناشی از چربی خون بالا.

پروستات (آزمایش PSA)

بجز در مواردی که به دلیل نژاد یا سابقه خانوادگی در معرض خطر سرطان پروستات هستید، اندازه‌گیری آنتی‌ژن اختصاصی پروستات باعث افزایش طول عمر شما نمی‌شود.

باور نادرستی وجود دارد که اندازه‌گیری زودهنگام PSA در تشخیص سرطان پروستات در مراحل اولیه همیشه مفید است، اما باید بین فواید و مضرات بالقوه آزمایش‌ تشخیصی زودهنگام PSA یا عدم انجام آن سبک و سنگین کرد. فایده بالقوه آزمایش پیشگیرانه PSA، تشخیص زودهنگام سرطان پروستات است، اما مضرات بالقوه مراجعه بیشتر به بیمارستان، آزمایش‌های بیشتر و اضطراب و احتمال تشخیص غیر ضروری است (تشخیص سرطان پروستات در حالی که ممکن است در طول زندگی بیمار علامت ایجاد نکند و به درمان غیرضروری و عوارض جانبی آن منجر شود).

این موضوع حائز اهمیت است که به بیمار اطلاعات کافی درباره ارزش چنین آزمایشی داده شود تا آگاهانه تصمیم بگیرد.

سقط

اگر سقط مکرر یا سقطی که علتش روشن نشده برایتان اتفاق افتاده، برای کاهش احتمال سقط بعدی نباید داروهایی مثل آسپرین، هپارین یا پروژسترون برایتان تجویز شود.

یبوست کودکان

تغییر نوع تغذیه یا سبک زندگی باید اولین اقدام در برطرف کردن علائم یبوست مزمن در کودکان باشد. اگر این اقدامات مفید نبود، پلی‌اتیلن گلایکول (با نام تجاری پیدرولاکس یا میرالاکس) باید تجویز شود نه لاکتولوز (با نام‌های تجاری رگولوز، لاکتوگال).

بریدگی و خراش‌های سطحی

برای بریدگی و خراش‌های سطحی شستشوی زخم با آب شیر به اندازه شستشو با نرمال سالین (سرم شستشو) مفید است.

کمردرد

اگر کمردرد دارید و نشانه نگران‌کننده‌ای هم وجود ندارد (مثل فشار روی ریشه اعصاب) بعید است به روش‌های تشخیصی مثل عکس رادیولوژی نیاز باشد.

در ایران مدتی است که حقوق بیمار، فرهنگ درمان، توقع بیمار و خطای پزشکی به موضوع گفت‌وگو تبدیل شده و تقریبا هر روز در شبکه‌های اجتماعی در آن بحث می‌شود. 

نظام‌ها و امکانات درمانی و فرهنگ بیمار و پزشک در کشورهای مختلف دنیا متفاوت است، اما این‌ها موضوعاتی جهانی هستند و منحصر به ایران نیستند.

آگاه کردن بیمار از نوع بیماری و خطرات آن، آگاه کردن بیمار از درمان‌های موجود و فواید و عوارض آن و مشارکت بیمار در تمام مراحل تصمیم‌گیری باید در تمام دنیا محور رویکردهای تشخیصی و درمانی باشند.

از این رو اخیرا کارزاری جهانی با نام "انتخاب عاقلانه" راه‌اندازی شده برای تعاملی سازنده بین بیمار و پزشک تا از تجویز بی‌مورد دارو و انجام آزمایش و درمان‌هایی که ضرورتی ندارند جلوگیری شود. در آمریکا این کارزار از چهار سال پیش آغاز شده و تا به حال ۴۵٠ توصیه ارائه شده تا از درمان یا آزمایش‌هایی که نفعی برای بیمار ندارند یا نفع آن‌ها بقدری کم است که می توان از آن صرف‌نظر کرد پرهیز شود.

اکنون بیش از پانزده کشور دنیا از جمله کانادا، استرالیا، برزیل، آلمان، هلند، ژاپن، سوییس و ایتالیا به این کارزار پیوسته‌اند و توصیه‌های خود را مرتب منتشر می‌کنند.

در بریتانیا نیز آکادمی انجمن‌های سلطنتی پزشکی (هماهنگ‌کننده ۲۴ آکادمی سلطنتی تخصصی پزشکی در بریتانیا) سال گذشته کارزار "انتخاب عاقلانه" را راه اندازی کرد که هدف آن برقراری رابطه بهتر و گفتگوی سازنده‌تر بین پزشکان و بیماران است تا بر اساس معیارهای زیر تصمیم علاقلانه‌تری بگیرند:

• شواهد و مستندات علمی تصمیم طبی را تایید کند
• از تکرار آزمایش‌ها یا کار‌هایی که قبلا برای بیمار انجام شده جلوگیری شود
• بی‌خطر باشد
• واقعا لازم باشد
• با ارزش‌های بیمار منطبق باشد

• محور برنامه انتخاب عاقلانه مکالمه‌ای آگاه‌کننده و روشنگر بین پزشک و بیمار است تا بیمار از منافع و خطرات درمان و روش‌های تشخیصی کاملا آگاه شود.

  "جایگاه ویژه" آکادمی انجمن‌های سلطنتی پزشکی بریتانیا به آن امکان می‌دهد که بیماری‌های مشترک در بین تخصص‌های مختلف پزشکی و بهترین درمان‌های آنها را بررسی کند و به اجماعی بین رویه‌های متفاوت و بحث‌برانگیز برسد.

  این آکادمی به تمام بیماران توصیه می‌کند که در مورد هر درمانی پنج سوال اساسی را مطرح کنند:

  • آیا من به این آزمایش یا این شیوه درمانی نیاز دارم یا نه؟
  • خطرات یا مضرات آن چیست؟
  • عوارض جانبی احتمالی کدامند؟
  • آیا انتخاب‌های کم‌خطرتر و آسان‌تر وجود دارد؟
  • اگر هیچ کاری نکنم چه اتفاقی می‌افتد؟

تاثیر ویتامین B12 بر عملکرد دستگاه عصبی یکی از موضوعات مورد توجه دانشمندان است. کمبود این ویتامین در بدن باعث بروز بیماری‌های عصبی و جسمانی می‌شود و گاه عوارضی جبران‌ناپذیر دارد.

به گزارش نشریه "روانشناسی امروز" ویتامین B12 یا "کوبالامین" یکی از ویتامین‌های بسیار مهم برای تشکیل و تجدید گلبول قرمز و عملکرد مطلوب دستگاه عصبی انسان است و از این رو درمانی موثر برای کم‌خونی حاد، اختلالات و فشار روانی و افسردگی به شمار می‌رود.

در سال‌های اخیر تاثیر این ویتامین بر سیستم عصبی خودمختار که مسئول برقراری ثبات شرایط داخلی بدن می‌شود مورد بررسی قرار گرفته است. این ویتامین در تشکیل DNA، ساخت غلاف میلین (پوشش سلول‌های عصبی)، تکثیر سلولی و تولید سلول قرمز، جذب آهن و اسید فولیک موثر است.

علل کمبود ویتامین B12

درباره علل، علائم و پیامدهای کمبود ویتامین B12 پژوهش‌های بسیاری انجام شده است. شایع‌ترین دلیل کمبود ویتامین 12B نه نبود آن در مواد غذایی، بلکه اختلال در فرایند پیچیده هضم این ویتامین در دستگاه گوارش است. بیماری‌های گوناگون دستگاه گوارش چون گاستریت‌های مزمن و کم‌خونی ناشی از برداشتن کامل یا بخشی از معده، کمبود ویتامین B12 را بدنبال دارند. عواملی از قبیل رژیم گیاه‌خواری و کاهش وزن نیز می‌توانند باعث کمبود این ویتامین در بدن شوند.

پژوهش‌های کارشناسان تغذیه نشان داده است که اگرچه گیاه‌خواری رژیم غذایی سالمی است و خطر ابتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد اما از آنجایی که این رژیم غذایی فاقد ویتامین B12 است گیاه‌خواران می‌بایست با مکمل‌های حاوی B12 کمبود این ویتامین را جبران کنند.

افرادی که از یبوست رنج می‌برند در اثر استفاده بیش از حد از ملین‌ها به کمبود این ویتامین در بدن دچار می‌شوند. کاهش این ویتامین در بدن کودکان و سالمندان ممکن است موجب عدم جذب مواد مغذی دیگر شود.

عوارض کمبود ویتامین B12

عوارض کمبود ویتامین B12 عبارتند از کم‌خونی، احساس ضعف و سستی و بی‌حالی، حواس‌پرتی، زوال عقل و عدم تمرکز، زخم دهان و زبان، کاهش وزن، اختلال در راه رفتن و بوی بد دهان. علائم حاد کمبود این ویتامین توهم، افسردگی، از دست دادن حافظه و پارانویا است.

اما بسیاری از این علائم ممکن است ناشی از کمبود ویتامین دیگری هم در بدن باشد. کاهش ویتامین‌هایی چون B1، B2، B6 و ویتامین C نیز ممکن است باعث کج‌خلقی و افسردگی شود. این ویتامین‌ها به وفور در میوه‌جات، برنج قهوه‌ای، کلم بروکلی، جوانه گندم، کلم بروکسل و کلم برگ یافت می‌شوند.

رابطه کمبود ویتامین B12 و بیماری آلزایمر

پژوهش‌های اخیر نشان داده‌اند که ۲۴ میلیون از مردم سراسر جهان دچار بیماری‌ زوال عقل هستند. نیمی از این تعداد از آلزایمر رنج می‌برند. از بین رفتن سلول‌های عصبی به مرور زمان باعث ضعف حافظه، اختلال تمرکز و تکلم می‌شود. پزشکان توصیه می‌کنند که با افزایش میزان مصرف ویتامین B12 می‌توان خطر ابتلا به بیماری‌های مغزی را کاهش داد.

جبران کمبود ویتامین B12

تامین این ویتامین مهم از طریق تغذیه و تنها از طریق فرآورده‌های حیوانی امکان‌پذیر است، بنابراین احتمال این‌که بدن به کمبود ذخیره این ویتامین دچار شود بسیار زیاد است. ویتامین B12 در کبد ذخیره می‌شود و چنانچه بدن با کمبودی مواجه شود نیاز آن به مدت سه سال با این ذخیره قابل جبران است اما کاهش ذخیره پس از طی این دوره مشکلات محسوسی را پدید می‌آورد که باید به سرعت تحت درمان قرار گیرد.

مصرف روزانه ۳ میکروگرم ویتامین B12 برای افراد بزرگسال ضروری است. اما به‌دلیل فرایند پیچیده جذب این ویتامین توسط دستگاه گوارش توصیه می‌شود ذخیره بیشتری برای تامین نیاز بدن در نظر گرفته شود.

۰ قسمت از بدن هست که بر اساس نظریه تکاملی داروین، باقی مانده از اعضا اجداد انسانهاست که در بدن انسان به صورت کوچک و بدون عملکرد باقی مانده است:

۱) ارگان ومرونازال VOMERONASAL ORGAN: یا ارگان جاکوبسون که حفره ای است در پل های بینی دو سمت با گیرنده های شیمیایی که در انسان عملکردی ندارند. در جانوران پست تر وظیفه درک ماده شیمیایی فرومون رو بر عهده دارند.

۲) عضلات خارجی گوش: ۳ عضله هستند که در بخش خارجی گوش واقع شده اند و در سایر حیوانات نظیر خرگوشها و سگها، وظیفه حرکت مستقلانه گوش از سر را بر عهده دارند. اما انسانها هنوز دارای آن هستند و توسط این عضلات است که بعضی از افراد می‌توانند گوششان را تکان دهند.

۳) دندان عقل: در انسانهای اولیه که مقادیر زیادی از گیاهان رو جهت به دست آوردن انرژی مصرف می‌کردند داشتن یک جفت اضافه دندان آسیا در هر فک مفید به نظر می‌رسید اما در انسانهای امروزی که انواعی از غذاها را مصرف می‌کند، زیاد ضروری به نظر نمی‌آید.

۴) دنده گردنی: حدود یک درصد از مردم یک جفت دنده اضافی در بالای دندهای خود (در بخش گردن) دارند که به نظر می‌رسد باقی‌مانده از اجداد خزنده ما باشد. این دنده می‌تواند در این افراد مشکلات عروقی یا عصبی ایجاد کند.

۵) پلک سوم: در اکثر پرندگان و پستانداران یک لایه محافظ به عنوان پلک سوم بر روی چشمشان وجود دارد که وظیفه حفاظت از چشم و خروج شن ریزه و گرد و غبار را از چشم بر عهده دارد. باقی مانده این پلک در انسان به صورت یک چین نازک در گوشه داخلی چشم وجود دارد.

۶) تکمه یا نقطه داروین: اگر لبه خارجی لاله گوش خود رو لمس کنید به یک برجستگی بر‌می‌خورید که به نام دکمه داروین مشهور است. در حیواناتی نظیر خرگوش این تکمه در انتهای گوشها قرار دارد و وظیفه فوکوس صداهای دور را روی گوش بر عهده دارد.

۷) عضله زیر ترقوه: عضله کوچکی که در زیر شانه قرار دارد و از دنده اول به ترقوه کشیده شده است و در صورتی برای انسان مفید بود که هنوز بر روی ۴ پا راه می‌رفت. البته بعضی از مردم این عضله را ندارند و بعضی نیز یک جفت از آن را دارند.

۸) عضله پالماریس (خیاطه): عضله بلند و نازکی که از زانو به کمر کشیده شده و ۸۹ درصد مردم دارای این عضله هستند. این عضله در جانوران پست تر در آویزان شدن و بالا رفتن از درخت بسیار مهم است. جراحان معمولا این عضله رو در جراحی های ترمیمی عضلات برداشته و از آن استفاده می‌کنند.

۹) نوک پستا‌ن در مردان: مجاری شیری قبل از اینکه هورمون جنسی مردانه (تستوسترون) در جنین باعث ایجاد صفات مربوط به جنس مذکر بشود به وجود می‌آیند. مردان دارای بافت پستا‌نی هستند اما عملا استفاده‌ای از آنها نمی‌کنند.

۱۰) عضلات صاف کننده مو: در بسیاری از جانوران این عضلات که در قاعده موهای بدن واقع شده اند وظیفه سیخ کردن موهای جانور را در هنگام بروز خطر دارند تا جانور بتواند از آن به عنوان ترساندن مهاجم استفاده کند.

۱۱) زائده آپاندیس: یک لوله عضلانی باریک در روده بزرگ که در به نظر می‌رسد باقی مانده بخش از روده جانوران باشد که وظیفه هضم سلولز غذا (گیاهان) را بر عهده داشته باشد. اما در انسان بیشتر حاوی گلبول های سفید و غدد لنفاوی است.

۱۲) موهای بدن: ابروها در جلوگیری از ورود عرق به چشم ها و موها در آقایان در انتخاب جنس‌ی نقش دارند. اما به نظر می‌رسد اکثر موها در بدن نقش موثری را ایفا نمی‌کنند.

۱۳) دنده سیزدهم: در شامپانزه ها و گوریل ها ۱۳ جفت دنده وجود دارد در حالی که در انسانها ۱۲ جفت. اما ۸ درصد از مردم دارای جفت دنده سیزدهم هستند که به نظر نمی‌رسد عملکردی را در آنها ایفا کند.

۱۴) عضله کف پایی: به نظر می‌رسد در جانوران پست تر وظیفه چنگ شدن و قلاب شدن پاها به شاخه ها را بر عهده داشته است . اما در انسان به نظر می‌رسد فقط کمی کف پا را به پایین خم می‌کند. در ۹ درصد مردم این عضله وجود ندارد.

۱۵) رحم مردانه: باقی مانده از ارگان تناسلی زنانه که از غده پروستات مرد آویزان است.

۱۶) انگشت پنجم پا: در پریماتها و پستانداران پست تر انگشتان پا وظیفه چنگ زدن و آویزان شدن از شاخه ها را بر عهده داشته اند.. اما انسانها احتیاج به انگشتان بزرگ پا دارند تا بتواندد با آنها ایستاده راه رفته و تعادل خود را حفظ کنند. لذا به نظر می‌رسد انگشت پنجم یا کوچکترین انگشت پا نقش اصلی در این مورد ایفا نکند.

۱۷) وازدفران (لوله منی) زنان: ارگان تکامل نیافته مردانه که انتهای در کنار تخمدانها قرار دارد. فاقد عملکرد است.

۱۸) عضله هرمی (پیرامیدال) : حدود ۲۰ درصد افراد این عضله مثلثی، کوچک و شبیه کیسه را که در استخوان شرمگاهی (پوبیس) است ندارند. به نظر می‌رسد این عضله باقی مانده‌ای از کیسه در جانوران کیسه دار باشد.

۱۹) استخوان دنبالچه (کوکسیس): مجموعه چند مهره به هم جوش خورده کوچک که درا نتهای ستون مهره ها واقع شده و در پستانداران دیگر وظیفه حفظ تعادل و ارتباط را بر عهده دارد. اما در انسان نقشی را بر عهده ندارد.

۲۰) سینوسهای اطراف بینی: به نظر می‌رسد در انسانها نخستین این سینوسها سرشار از مخاط بویایی بوده تا به این ترتیب حس بویایی آنها را تقویت کرده و آنها را از خطرات حفظ کند. اما نقش انها در انسان امروزی به شکل دهی به صورت، گرم کردن هوای ورودی به ریه ها و سبکتر شدن سر کمک می‌کند. التهاب این سینوسها باعث سینوزیت می‌شود. 

تیروئید این غده‌ کوچک درون‌ریز یکی از مهمترین اعضای بدن است که مسئولیت تنظیم مصرف انرژی، متابولیسم، تولید گرما، روند رشد و تنظیم خواب را بر عهده دارد. زنان ده برابر بیشتر از مردان در معرض بروز اختلالات تیروئیدی هستند.

تیروئید یک غده درونی به شکل پروانه است که در بخش عرضی حنجره در جلوی گلو قرار گرفته و تاثیر بسیار مهمی بر کارکردهای گوناگون بدن دارد.

احتمال بروز اختلال عملکرد آن در زنان بالای ۳۵ سال بالاست. این غده که ابعاد آن به اندازه انگشت شست است‌، تقریبا در تمام فرایندهای بدن دخالت دارد.

به گفته دکتر کریستیان نصر (Christian Nasr) رئیس گروه پزشکی مرکز تحقیقات تیروئید کلینیک کلولند این غده هورمون‌هایی تولید می‌کند که با کنترل میزان سوخت کالری و سرعت کارکرد مغز، قلب و کبد و دیگر ارگان‌ها، متابولیسم را تنظیم می‌کند. همچنین روی روحیه و خلق افراد، عادت ماهانه در زنان و سلامت استخوان تاثیرگذار است.

نحوه عملکرد تیروئید

این غده هورمون تیروکسین (T4) و تری یدو تیرونین (T3) را تولید و به داخل خون ترشح می‌کند. تاثیر این هورمون‌ها روی بدن به این شرح است:

قلب: این دو هورمون بر میزان تپش قلب اثر می‌گذارد و گردش خون را با شل کردن ماهیچه‌های دیواره رگ‌های خونی کنترل می‌کند.

باروری: هورمون‌های تیروئید مسئولیت تنظیم عادت ماهانه را به‌عهده دارند، کم‌کاری یا پرکاری این غده باعث اختلال در تخمک‌گذاری و پریودهای نامنظم می‌شود.

استخوان‌ها: ترشح این هورمون‌ها در میزان استحکام استخوان‌ها تاثیر دارد. کم‌کاری و یا پرکاری تیروئید ممکن است روند پوکی استخوان‌ها را تسریع کند.

وزن: از آنجا که تیروئید مسئول کنترل میزان سوخت‌وساز بدن است، پرکاری آن باعث کاهش وزن و کم‌کاری آن موجب افزایش وزن می‌شود.

مغز: کم‌کاری تیروئید ممکن است باعث فراموشی، اختلال تمرکز و افسردگی شود. خوشبختانه این علائم با درمان هورمونی برطرف خواهند شد.

پوست: کم‌کاری تیروئید باعث توقف روند عادی رشد سلول‌های پوستی، مو و ناخن می‌شود.

اختلال تیروئید، شایع‌تر در زنان

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که خطر بروز اختلال‌ تیروئید در زنان بالاتر است. طبق گفته دکتر کریستیان نصر علت این امر ممکن است هورمون "استروژن" باشد. سلول‌های تیروئید تمرکز بسیاری بر گیرنده‌های استروژن دارند و این امر بدین معناست که این سلول‌ها نسبت به تاثیرات هورمون‌های زنانه بسیار حساس هستند.

برخی از پژوهشگران احتمال می‌دهند بسیاری از علل کم‌کاری و یا پرکاری مربوط به بیماری‌های خودایمنی باشد که زنان برای ابتلا به آن مستعدتر هستند.

علت شایع کم‌کاری بیماری "هاشیموتو" است که میزان شیوع آن در میان زنان ۷ برابر بیشتر از مردان است. در این بیماری سیستم ایمنی بدن به غده تیروئید حمله می‌کند. گاهی این التهاب منجر به کاهش فعالیت غده تیروئید می‌شود.

علت شایع پرکاری تیروئید بیماری گریوز Graves یا گواتر سمی است که زنان ده برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به آن قرار دارند. 

علائم اختلال تیروئید

علائم پرکاری و کم‌کاری تیروئید گاه با علائم بیماری‌های دیگر شباهت دارند. اما اگر یک یا دو مورد از علائم زیر را در بدن خود شناسایی کرده‌اید حتما به پزشک مراجعه کنید:

علائم کم‌کاری: خشکی پوست و مو، فراموشی، یبوست، خستگی شدید، گرفتگی عضلات، افزایش وزن بی‌دلیل، عادت ماهانه نامنظم با خونریزی‌های شدید، تورم صورت و افزایش حساسیت نسبت به سرما.

علائم پرکاری: کج خلقی، افزایش تعریق، افزایش ضربان قلب، اختلال خواب، افزایش دفع، کاهش وزن بی‌دلیل، کاهش یا توقف عادت ماهانه و خونریزی، برآمدگی چشم‌ها و لرزش دست.

طبق نظر پژوهشگران ۳۰ درصد افرادی که کم‌کاری تیروئید دارند نیازمند به درمان داروئی نیستند. اگر مقدار هورمون‌های تیروئیدی T3 و T4 در خون بالا و میزان TSH پایین باشد، نشان‌دهنده‌ این است که پرکاری تیروئید به علت اختلال در خود تیروئید ایجاد شده است.

برای مثال در بیماری گریوز Graves که مهم‌ترین عامل پرکاری تیروئید است، به علت واکنش‌های خودایمنی، پادتنی علیه‌ گیرنده ‌TSH در سطح سلول‌های غده‌ تیروئید ساخته می‌شود. این پادتن باعث تحریک این گیرنده و افزایش تولید و ترشح هورمون‌های تیروئید می‌شود. با افزایش هورمون‌های تیروئیدی مقدار TSH کاهش می‌یابد. از این‌رو در این بیماران مقدار T3 و T4 بالا و مقدار TSH پایین است.

اگر مقدار هورمون‌های تیروئید و مقدار TSH نیز بالا باشد، ممکن است پرکاری تیروئید به علت اختلال در هیپوفیز رخ داده باشد. سرطانی‌شدن هیپوفیز یا مقاومت آن به هورمون‌های تیروئید باعث افزایش ترشح TSH می‌شود. TSH با تحریک غده‌ی تیروئید مقدار ترشح T3 و T4 را افزایش می‌دهد.

تستی ساده برای کنترل تیروئید

انجمن متخصصین غدد آمریکا این تست ساده را برای تشخیص زودهنگام اختلالات تیروئیدی توصیه می‌کنند:

۱- از یک آینه دسته‌دار برای مشاهده بخش پائینی گردن، نقطه‌ای بین ترقوه و حنجره استفاده کنید.

۲- سر را به عقب متمایل کنید و یک جرعه آب بنوشید و به برآمدگی این ناحیه نگاه کنید.

۳- چنانچه در این ناحیه برآمدگی غیر عادی مشاهد کردید فورا با پزشک تماس بگیرید.

نکاتی برای حفظ سلامتی تیروئید

۱- مصرف ۱۵۰ میکروگرم ید در رژیم غذایی روزانه برای تولید هورمون‌‌های تیروئید ضروری است. معمولا نمکی که هر روز مصرف می‌کنید حاوی ید است ولی چنانچه از رژیم غذایی کم‌نمک پیروی می‌کنید می‌توانید میزان ید مورد نیاز روزانه را از مصرف ماهی، لبنیات، تخم‌مرغ و فرآورده‌های غلات استفاده کنید.

۲- آب آشامیدنی خود را فیلتر کنید. پرکلرات ماده‌ای شیمیایی است که مانع از جذب ید می‌شود. این ماده در آب لوله‌کشی وجود دارد. اگر در آب منطقه‌ای که زندگی می‌‌کنید پرکلرات وجود دارد از فیلترهای اُسمزی برای تصفیه آب استفاده کنید.

۳- از تریکلوزان پرهیز کنید. تحقیقات نشان داده‌اند این ماده آنتی‌باکتریال افزودنی که در صابون یافت می‌شود باعث مختل شدن انتشار ژنی مرتبط با هورمون تيروئيد می‌شود. در آزمایشی که روی گونه‌های حیوانی انجام شده است این ماده عملکرد استروژن و تستوسترون را مختل کرده است.

۴- از کاربرد ظروف نچسب خودداری کنید: روکش‌های حاوی پرفلوئور ممکن است موجب اختلالات کارکرد تیروئید شوند.

دنیای دیجیتال امروز در رقابت دائمی برای جلب توجه و پراکندگی ذهن ماست. ما نیز خود گاه دچار پراکندگی فکر می‌شویم و ذهنمان زنجیروار از موضوعی به سمت موضوع دیگر كشیده می‌شود. اما توجه و تمرکز یک مهارت قابل فراگیری است.

نقش سیستم تمرکز و توجه ذهن ما این است که با برجسته‌سازی یکی از عناصر دنیای خارج به طور موقت (برای مثال خطوطی که هم اکنون در حال خواندن آن هستید) یا دنیای درون (میلی که ناگهان بروز می‌کند) ما را در بهره‌وری از منابع شناختی‌مان یاری کند. هر انحرافی در سیستم تمرکز ما نشان‌دهنده انتخاب ما و آن چیزی است که برای ما اهمیت دارد.

تمرکز به چه کاری می‌آید و چرا تسلط بر آن دشوار است؟

فعالیتی که در حال حاضر به آن مشغول هستید نقطه خوبی برای پرداختن به این مطلب است. وقتی متنی را با توجه می‌خوانید، اطلاعات بصری از طریق چشم به مغز و سپس به مناطقی در مغز که مسئول درک و حفظ مطلب هستند انتقال می‌یابد. این امر باعث می‌شود مطلبی را که در حال خواندن آن هستید درک کنید. در این وضعیت ذهن کاملا توسط متن اشغال شده است. هنگامی که ذهن دچار پرتی حواس می‌شود و به پیرامون خود توجه دارد، چشم متن را می‌بیند ولی درکی از آن ندارد. بی‌توجهی فرد را نابینا نمی‌کند اما انتقال و درکی صورت نمی‌گیرد.

همین امر در مورد شنوایی هم صادق است. شخصی به شما حرفی زده است، اما تنها انعکاسی مبهم از صدایش به گوش رسیده است. به اصطلاح مطلب او از یک گوش وارد شده و از گوشی دیگر خارج شده است. اصوات فقط با نواحی حسی مغز برخورد کرده‌اند، بدون آن که در آن نفوذ کنند.

عواملی که در پراکندگی ذهن و توجه ما نقش دارند از این قرارند:

عوامل بیرونی: برای مثال آژیر خطر آتش‌نشانی، کت زرد شب‌نمای یک موتورسوار یا صدای به هم خوردن در.

شبکه‌های عصبی ناقل این محرک‌ها فورا حضور این عوامل را به مغز مخابره می‌کنند. رسانه‌ها و آژانس‌های تبلیغاتی نیز با دستکاری ذهن، کنترل توجه ما را در اختیار دارند. یک آگهی تبلیغاتی می‌تواند شما را از خواندن این مطلب باز داشته و به تماشای تصاویری که روی صفحه نمایش کامپیوتر یا تلفن همراه ظاهر شده مشغول کند.

عوامل هیجانی: برای مثال فکری که ذهن ما را آزار می‌دهد، زیرا با رویدادهای عاطفی و هیجانی ما در ارتباط است. در این وضعیت مغز شروع به پخش صحنه‌های آشنا در ذهن ما می‌کند. موتور اصلی این انحراف فکر را باید در بخشی از مغز جستجو کرد که مسئول حفظ خاطرات است و به محضی که موقعیت پیش بیاید به محفوظات رجوع می‌کند.

طبق پژوهشی که شرکت مایکروسافت انجام داده است بیشترین میانگین کشش زمانی توجه در دنیای امروز ۸ ثانیه است. این بدان معناست که میزان تمرکز انسان از ماهی قرمز کم‌تر است. به عبارت دیگر ما در زمان حال زندگی نمی‌کنیم و این زنگ خطری برای تندرستی است.

وقت آن است که با عواملی که تمرکز ما را مختل می‌کنند برخوردی جدی داشته باشیم و خودرا برای نبردی مقاومتی آماده کنیم.

تمرکز چگونه به ما کمک می‌کند؟

از همین امروز می‌توانیم رفتارهای خود را تغییر دهیم. ما نه می‌توانیم اثرات اشتباهی را که هفته پیش مرتکب شده‌ایم خنثی کنیم و نه قادریم با فشار یک دکمه به آینده برویم تا پیامدهای رفتارهای هفته‌های بعد را تغییر دهیم.

تنها کاری که از دست‌مان برمی‌آید این است که رفتار همین لحظه خود را متحول کنیم. اما تغییر عملکرد بدون حضور کامل در "اینجا و اکنون" امکان‌پذیر نیست. وقتی با کاری که در همین لحظه در حال انجام آن هستیم به طور کامل درگیر باشیم از تمام امکانات بالقوه ذهن و مغز خود استفاده می‌کنیم و همین امر عملکردمان را بهبود می‌بخشد.

هر فردی از مدیر عامل گرفته تا ورزشکار حرفه‌ای، از مهار نیروی تمرکز برای بهبود عملکرد خود بهره می‌برد و پژوهش‌های جدید هر روز بیش از پیش بر نیروی زندگی در لحظه حال تاکید می‌کنند.

پنج فایده‌ای که تمرین تمرکز به دنبال دارد:

۱- تطبیق با محیط
تمرکز حواس علاوه بر بهبود عملکردهای‌مان انعطاف‌‌پذیری شناختی ما را نیز افزایش می‌دهد. این بدین معناست که قادر خواهیم بود در مورد مسائل به گونه‌ای متفاوت فکر کنیم که همین امر کلید دستیابی به مهارت به‌‌‌‌‌روز کردن نظام باورهای ما است. وقتی با موردی مواجه می‌شویم که باورهای پیشین ما را رد می‌کند، سریع‌تر می‌توانیم طرز فکرمان را با وضعیت جدید تطابق دهیم.

۲- روابط بهتر
پژوهشگران دریافته‌اند که تمرکز رمز رضایتمندی در روابط انسانی است. زوج‌هایی که تمرین تمرکز می‌کنند کمشکش کمتری با هم دارند، بهتر با هم ارتباط برقرار می‌کنند و به طور کل روابط سالم‌تری دارند.

۳- بهبود سلامت جسمانی
پژوهش‌ها نشان داده‌اند که حتی برنامه‌های تمرکز کوتاه مدت می‌تواند تاثیر مثبتی روی مغز و عملکرد سیستم ایمنی بدن داشته باشد. تمرکز تاثیر مستقیمی بر سلامتی دارد، از جمله می‌توان به نقش آن در تعادل فشار خون و کاهش درد اشاره کرد. تمرکز حتی می‌تواند ایمنی بدن را در مقابل بیماری‌ها را بالا ببرد.

۴- افزایش قدرت ذهنی
تمرکز قدرت ذهنی را بالا می‌برد و موجب سلامت روانی می‌شود. تمرین تمرکز باعث کاهش میزان استرس و کاهش خطر بروز مشکلات روحی- روانی می‌شود.

۵- کاهش واکنش‌های هیجانی
پژوهش‌ها نشان داده‌اند که تمرکز شدت احساسات ناخوشایند را کاهش می‌دهد. حتی در دوران سخت زندگی می‌توان با تمرکز در "اینجا و اکنون" از بروز هیجانات منفی جلوگیری کرد. همچنین تمرکز می‌تواند حس خودانتقادگری را کاهش دهد و ما را در بهبود گفتگوی درونی کمک کند.

تربیت ذهن و افزایش توجه برای کسب مهارت بیشتر

خبر خوب این است که تمرکز ذهنی مانند هر مهارت دیگری قابل یادگیری است. تمرکز می‌تواند به سادگی تمرکز و توجه به تنفس باشد. می‌توانیم توجه خود را به طور کامل به دم و بازدم بدهیم و هنگامی که ذهن منحرف می‌شود- که اغلب این اتفاق می‌افتد- دوباره به دم و بازدم فکر کنیم.

منابع بسیاری برای بهبود مهارت‌های تمرکز وجود دارند. اپلیکیشن‌های کامپیوتری یا شرکت در دوره‌های درمانی کوتاه مدت به ما آموزش می‌دهند با حضور در زمان حال، زندگی خود را دگرگون کنیم.

خوشبختانه تمرکز این قابلیت را دارد که به میل فرد، تحت کنترل در بیاید و به سمتی هدایت شود که واقعا حائز اهمیت است. اما آیا در دنیای امروز که این چنین پویاست و اصل اول آن بیش فعالی و انجام چند کار به طور همزمان است، می‌توان کنترل ذهن را به دست گرفت؟

پاسخ مثبت است. به شرط آن به درستی بدانیم چه می‌خواهیم انجام دهیم و از آن مهم‌تر این که در چه مواقعی کاری را برای انجام فعالیتی دیگر به حال تعلیق درآوریم.

این فن با نیروی پشتکار و مشاهده بردبارانه انحرافات تمرکزی در حین انجام کارهای روزانه قابل فراگیری است.

درد از علائم هشداردهنده بدن است. به همین دلیل مصرف داروهای مسکن بیش از سه روز توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است درد ناشی از عارضه‌ای جدی باشد. به علاوه استفاده بیش از حد از داروهای مسکن عوارض جانبی نیز به دنبال دارد.

وقتی درد چکش‌وار بر سر فرود می‌‌‌‌‌آید، وقتی دندان‌درد امان نمی‌دهد و هنگامی که کمردرد جهنم را جلوی چشم می‌آورد تنها فکر انسان رهایی هرچه سریع‌تر از این حس ناخوشایند است. در چنین مواقعی در کیف بسیاری از افراد قرص‌های مسکن یافت می‌شود.

داروهایی چون استیل سالیسیلیک اسید ASA ، پاراستامول، دیکلوفناک یا ایبوپروفن از جمله مسکن‌هایی هستند که بدون تجویز پزشک در داروخانه‌ها به فروش می‌رسند. اما آگاهی از یک نکته بسیار مهم است: این مسکن‌ها درد را موقتا التیام می‌بخشند اما علت بروز آن را درمان نمی‌کنند، به علاوه ممکن است عوارض جانبی در بر داشته باشند.

طبق آمار موسسه پژوهشی IMS استفاده از داروهای مسکن در آلمان افزایش اندکی را نشان می‌دهد. در سال ۲۰۱۵ رقمی حدود ۱۶۲ میلیون بسته داروی ضد درد "آنالگتیکا"- که نام ژنریک این داروست در داروخانه‌ها به فروش رفته است. حدود ۱۱۵ میلیون از این مقدار بدون تجویز پزشک به فروش رفته است. این میزان ۱،۴ درصد نسبت به سال ۲۰۱۴ افزایش نشان می‌دهد.

در مصرف مسکن‌ها باید چند نکته در نظر گرفته شود:

"مصرف بیش از سه روز ممنوع"

علم پزشکی مخالف این نیست که فرد هنگام بروز درد کوتاه مدت با بلعیدن یک مسکن از درد نجات پیدا کند، اما چنانچه درد ادامه یابد نباید به طور خودسرانه بیش از سه روز متوالی از مسکن‌های بدون نسخه استفاده کند.

درد یک علامت هشداردهنده است که نشان می‌دهد در یکی از نقاط بدن مشکلی وجود دارد. روی سطح پوست و یا ارگان‌های بدن سنسورهایی وجود دارند که در اصطلاح پزشکی به آن ناسی رسپتور می‌گویند. این گیرنده‌های حسی به طور بالقوه باعث انتقال پیام محرک‌های دردزا به نخاع و مغز می‌شوند و بدین طریق است که ما درد را حس می‌کنیم. گیرنده‌های درد در برابر مواد شیمیایی خاص، فشار بالا، گرما و سرما واکنش نشان می‌دهند.

"مصرف فقط هنگام بروز دردهای خفیف یا نیمه حاد"

مسکن‌های بدون نسخه برای دردهای خفیف یا نیمه حاد مجاز هستند. این داروها اگر در حد اعتدال و به طور موقت مصرف شوند قاعدتا مشکلی برای افراد سالم به وجود نمی‌آورند. با این حال افراد باید علاوه بر تعداد روزهای مصرف توجه داشته باشند که از بالاترین میزان مجاز مصرف فراتر نروند زیرا در غیر این صورت امکان بروز عوارض جانبی وجود دارد.

"امکان بروز مشکلات گوارشی"

شایع‌ترین عوارض جانبی داروهای مسکن ضد التهاب چون ASA دیکلوفناک، ایبوپروفن و ناپروکسن ناراحتی‌های گوارشی است. مصرف بی‌رویه این داروها ممکن است باعث ایجاد ورم معده شود و یا خطر خونریزی معده را دو تا چهار برابر افزایش دهد. علائم آن وجود خون در مدفوع یا در استفراغ است.

در چنین مواقعی پزشک مصرف هم‌زمان مسکن را به همراه داروهای محافظ معده توصیه می‌کند.

"خطر بروز بیماری‌های قلبی-عروقی"

مصرف بالای برخی از مسکن‌ها همچون دیکلوفناک در بلند مدت خطر بیماری‌های قلبی-عروقی را افزایش می‌دهد. فردی که در معرض ابتلا به این بیماری‌هاست باید نوع مسکن را با احتیاط انتخاب کند. برای مثال افرادی که از قرص‌های کاهش دهنده فشار خون استفاده می‌کنند باید با پزشک معالج خود مشورت کنند. در چنین شرایطی باید دارویی مصرف شود که با کاهش‌دهنده‌های فشار خون سازگار باشد.

همچنین در مواردی چون بیماری‌های کلیوی و یا مشکلات کبدی مصرف برخی داروها ممنوع است. بنابراین افرادی که مبتلا به بیماری خاصی هستند باید برای مصرف مسکن‌ها حتما با پزشک معالج خود مشورت کنند.

"سردردهای ناشی از مصرف دارو"

مصرف مسکن‌ها در بلند مدت ممکن است خود باعث بروز سردرد شوند به همین جهت گفته می‌شود زمانی که شخص دردمند برای تسکین خود از ضد درد‌‌ها استفاده می‌کند در یک دور باطل گرفتار می‌شود. از این رو افرادی که برای مدت طولانی از این مسکن‌ها استفاده می‌کنند باید از چنین عوارضی آگاهی داشته باشند.

و در آخر، اصلی که باید در مصرف این مسکن‌ها رعایت شود: «تا حد امکان کم و فقط به اندازه‌‌ای که لازم است مصرف شود.» بدین ترتیب از بروز مشکلات پیشگیری خواهد شد. 

مدال، ۳ نقره و ۲ برنز در چهار دوره المپیک رکوردی است که بعید است کسی بتواند به این زودی‌ها حتی به آن نزدیک شود.مایکل فلپس ۳۱ ساله در ریو توانست با پنج مدال طلا بالاتر از هر ورزشکار دیگری بایستد. او از نظر بدنی چه ویژگی‌ای دارد که اینگونه رقبایش را مغلوب می‌کند.

. پاهای کوتاه‌تر؛ بالاتنه بلند او تناسبی با قد ۱۹۳ سانتیمتری او ندارد و متناسب کسی با قد ۲۰۷ سانتیمتر است و پایین تنه‌اش متناسب کسی با قد زیر ۱۸۰ سانتیمتر است. بنابراین بالا تنه‌اش که موتور حرکت اوست به او کمک می‌کند دستانش را با قدرتی بیشتری حرکت دهد و پاهای کوتاه‌تری را با خود بکشد.

 

۲. دستان بلندتر؛ به طور معمول اندازه از سر یک دست تا دست دیگر در صورتی که دست‌ها باز باشند، حدودا اندازه قد انسان است. اما این اندازه در بدن مایکل فلپس ۲۰۴ سانتیمتر است، یعنی ۱۱ سانتیمتر بلندتر از اندازه معمول.

۳. مفصل‌های نرم‌تر؛ انعطاف بیش از اندازه در مفصل‌های او از جمله آرنج‌ها و زانوها به او این امکان را می‌دهد که بتواند دست‌هایش بالاتر ببرد و زاویه پا زدنش را بیشتر کند.

۴. خستگی کمتر؛ ثابت شده که بدن فلپس ۵۰ درصد کمتر از رقبایش اسید لاکتیک تولید می‌کند. اسید لاکتیک کمتر موجب می‌شود که خستگی کمتری در بدن ایجاد شود؛ عامل دیگری که در یک روز بتواند در چند مسابقه پیاپی قهرمان شود.

۵. چرخش بیشتر؛ انعطاف در مفصل‌های قوزک پا به او این امکان را می‌دهد که نسبت به شناگران دیگر ۱۵ درجه بیشتر پایش را بچرخاند.

نکات دیگر

شماره پای کسی هم قد فلپس حدود ۴۶ است اما شماره پا او ۵۰ است، بنابراین پاهای او مانند پارو عمل می‌کند.

اندازه شش‌های او بیش از حد معمول است و می‌تواند هوای بیشتری در آن ذخیره کند.

انعطاف بدن او کمک می‌کند شروع بهتری داشته باشد و در برگشت‌ها بهتر سالتو بزند.

چربی کم بدن او کمک می‌کند سریع‌تر و راحت‌تر سرعت بگیرد.

بسیاری از افراد گاه از سردی دست و پا شکایت می‌کنند، مخصوصا وقتی هوا سرد می شود. ولی سردی دست ها و پاها در برخی افراد که همیشه دچار این مشکل هستند مربوط به سرما نیست و می‌تواند نشان‌دهنده پایین بودن فشار خون باشد.

وقتی صحبت از فشار خون می‌شود، اغلب هشدارها متوجه خطرات و پیامدهای بالا بودن آن است. زیرا فشار خون بالاتر از۱۴۰/۹۰ میلیمتر جیوه خطر حمله قلبی و سکته را افزایش می‌دهد.

با این حال افرادی هم هستند که از پایین بودن فشار خون رنج می‌برند. طبق آمار در آلمان ۳ تا ۵ میلیون افراد به این عارضه مبتلا هستند. افت فشار خون اکثرا بی‌ضرر است اما در برخی موارد ممکن است نشان‌دهنده اختلالی جدی باشد.

طبق داده‌های سازمان بهداشت جهانی فشار خون زیر ۱۰۰/۶۰ در زنان و ۱۱۰/۷۰ در مردان پایین محسوب می‌شود و پزشک باید علت این عارضه را به دقت بررسی کند و دریابد که آیا پایین بودن فشار نتیجه یک اختلال ارگانیک است و یا موقت و گذراست.برای مثال ممکن است افت فشار خون ناشی از کم‌کاری غده تیروئید و یا نارسایی قلبی باشد.

انواع افت فشار خون

فشار خون پائین به خودی خود بیماری محسوب نمی‌شود. کسانی که به افت فشار خون مبتلا هستند در موقعیت‌های خاص که دچار سرگیجه و یا وزوز گوش می‌شوند و یا خسته هستند و دست و پای سرد دارند به این عارضه در خود پی‌می‌برند.

پزشکان افت فشار را به سه گونه تنظیمی، مزمن و اپیزودیک تقسیم بندی کرده‌اند. افت فشار تنظیمی هنگام تغییر فیزیکی سریع صورت می‌گیرد، برای مثال هنگامی که بدن از حالت دولا یا نشسته سریعا به حالت ایستاده تغییر حالت بدهد. در این حالت ممکن است شخص دچار سرگیجه شود. منظور از افت فشار مزمن یا اپیزودیک اختلال در سیستم گردش خون است که در این حالت شخص دچار ضعف حافظه یا خستگی سریع می‌شود.

افراد مسن باید بیش از همه افت فشار خون را جدی بگیرند چرا که ممکن است این عارضه در این افراد موجب لغزش و زمین خوردن و شکستگی استخوان شود.

درمان فشار خون پائین

فشار خون پائین در بیشتر موارد درمان دارویی ندارد. به جای آن بیشتر از روش‌های خوددرمانی استفاده می‌شود. استفاده از جوراب واریس می تواند به بهبود جریان خون و گردش خون و در نتیجه افزایش فشار خون کمک کند. با این حال قبل از استفاده از این جوراب ها باید پزشک مشورت شود.
تحرک نیز می‌تواند در موارد بروز افت فشار خون به تسریع گردش خون کمک کند. شخص مبتلا می‌تواند صبح‌ها پیش از برخاستن در حالت درازکش پا‌دوچرخه بزند. درغیر این صورت ممکن است حین برخاستن چشمش سیاهی برود یا دچار سرگیجه شود. به طور کل افرادی که افت فشار خون دارند باید موقع برخاستن از جا احتیاط کنند و آهسته بلند شوند.

ورزش‌های هوازی چون پیاده ‌روی، دوچرخه‌سواری و اسکی به بهبود فرد دچار افت فشار خون کمک می‌کند. همچنین تناوب بین دوش آب گرم و سرد سیستم قلبی- عروقی را تحریک کرده و به گردش خون کمک می‌کند.

چنانچه گرفتن دوش سرد ناخوشایند است می‌توان پاها را با آب‌گرم و بلافاصله آب سرد شستشو داد. البته همیشه در این مورد باید با پزشک معالج مشورت کرد زیرا تناوب بین دوش آب گرم و سرد برای مبتلایان به برخی بیماری‌های عروقی مضر است.

یک مرد فرانسوی به نام فردریک دزنار می‌خواهد کارفرمای سابقش را به دادگاه بکشد، با این استدلال که کارش "بیش از حد حوصله‌سربر" بوده و او را به "مرده متحرک" بدل کرده. آقای دزنار مدیر یک شرکت فعال در حوزه عطر بوده و سالی ۸۰ هزار یورو حقوق می‌گرفته. او معتقد است شغل سابقش آن‌قدر کسالت‌بار بوده که زندگی حرفه‌ایش را نابود کرده و به همین خاطر باید ۳۶۰ هزار یورو خسارت بگیرد.

استیو کاستر که زمانی بازاریاب بیمه بوده معتقد است می‌شود. می‌گوید: "نمی‌دانید چقدر کسالت‌بار بود. از فکر اینکه دوشنبه صبح باید دوباره سر کار بروم مریض می‌شدم. همه چیز یکنواخت بود: همان مسیر رفت‌وآمد، همان آدم‌ها، همان ناهار، همان صندلی که هر صبح رویش می‌نشینی."

آقای کاستر ۴۷ ساله است. به‌عنوان بازاریاب بیمه سالی ۴۰ هزار پوند می‌گرفته. می‌گوید هر کار می‌توانسته می‌کرده که از این یکنواختی فرار کند: "گاهی می‌رفتم توی مستراح می‌نشستم. اگر کسی چای می‌خواست سریع می‌رفتم برایش می‌آوردم. پشت مونیتور قایم می‌شدم و پرونده‌ها را دورم می‌ریختم انگار که سرم شلوغ است. اما در واقع هیچ کار نمی‌کردم."

او ۱۷ سال به همین شکل ادامه می‌دهد و سرانجام افسرده می‌شود.

می‌گوید: "قشنگ یادم است یک روز صبح بیدار شدم و نمی‌توانستم از تخت بیرون بیایم. نمی‌شد. زنگ زدم به رئیسم و گفتم 'من امروز نمی‌آیم'. پرسید چرا، گفتم 'نمی‌توانم'. حتی آن‌قدر برایم مهم نبود که بهانه بتراشم. وضع کارم طوری بود که روی رابطه‌ام هم اثر منفی گذاشته بود. انگار می‌خواستم عمدا همه چیز را خراب کنم. مشروب هم زیاد می‌خوردم. در نهایت رفتم پیش مشاور."

دکتر سندی مان که متخصص ملالت است، می‌گوید مشکل حوصله‌سررفتگی در کار مشکلی فراگیر و برای بسیاری "منبع جدی استرس" است.

او به تحقیقی که طی ۲۴ سال در مورد ۷۰۰۰ کارمند دولت بریتانیا انجام شده اشاره می‌کند و می‌گوید ملال ممکن است پیامدهایی ناگوار از جمله کم شدن طول عمر داشته باشد. (بین نمونه‌های تحقیق و در دوره ۲۴ ساله تحقیق، احتمال مرگ آنها که کارشان خیلی ملال‌آور بوده بیش از دیگران بوده.)

دکتر مان توضیح می‌دهد که منظور این نیست که آدم از ملال می‌میرد، اما ممکن است زودتر بمیرد چون اغلب برای فرار از آن به غذای ناسالم، الکل، مواد مخدر یا "کارهای پرخطر" روی می‌آورد.

در عین حال دکتر مان معقتد است حوصله‌سررفتگی گاه می‌تواند به خلاقیت کمک کند. او حتی بر همین مبنا کتابی نوشته به نام "چرا ملال خوب است" – و البته تاکید می‌کند که ملال درازمدت و شدید بحثی دیگر است.

دکتر مان می‌گوید پرونده فردریک دزنار فرانسوی پرونده مهمی است چون ممکن است باعث شود سازمان‌ها مسئله ملال را جدی‌تر بگیرند – همان‌طور که بعد از مدت‌ها استرس تأثیر مخرب آن را جدی گرفتند.

آن‌طور که ویناند فان تیلبورگ، استاد روان‌شناسی کینگز کالج لندن، می‌گوید، روان‌شناس‌ها "ملال" را بیماری نمی‌دانند – هرچند از قدیم می‌دانسته‌اند که مایه عذاب شدید است. آقای فان تیلبپرگ به سخن معروف اریش فروم، روان‌شناس آلمانی، اشاره می‌کند که می‌گفت جهنم "جایی است که همیشه حوصله‌ات سر رفته باشد."

هپاتیت به کبد حمله می‌کند و در بدترین حالت می‌تواند به التهاب شدید کبد (سیروز) یا سرطان کبد منجر شود. اما انواع مختلف هپاتیت یکسان نیستند.

هپاتیت A

بیماری هپاتیت A بوسیله ویروس هپاتیت A ایجاد می‌شود. هپاتیت A می‌تواند به التهاب کبد منجر شود اما معمولا تبدیل به یک بیماری مزمن نمی‌شود. در برخی از موارد، بیماران حتی بدون درمان بهبود می‌یابند. این ویروس اغلب از طریق تماس با آب یا غذای آلوده و همچنین از طریق تماس با مدفوع یا با انسان مبتلا به هپاتیت A انتقال می‌یابد.

ویروس هپاتیت A در سراسر جهان شیوع دارد. سازمان بهداشت جهانی (WHO) شمار افرادی که سالانه به هپاتیت A مبتلا می‌شوند را حدود یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر تخمین زده است. بخش بزرگی از جمعیت مبتلایان به هپاتیت A در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند. شرایط بهداشتی نامطلوب، نبود تصفیه‌خانه‌های آب و امکانات بهداشتی دیگر از دلایل اصلی گسترش این ویروس در مناطق محروم است. خبر خوب در این ارتباط این است که واکسن هپاتیت A کشف شده است و افراد می‌توانند به خصوص پیش از سفر به مناطقی که این بیماری در آن‌ها شیوع دارد خود را در مقابل این ویروس ایمن سازند.

هپاتیت B

شما می‌توانید خود را با یک واکسن در برابر این نوع بسیار خطرناک از هپاتیت ایمن کنید. هپاتیت B می‌تواند به مرگ منجر شود. حدود ۲۴۰ میلیون نفر در سراسر جهان از هپاتیت B مزمن رنج می‌برند و هر سال حدود ۶۰۰ هزار نفر جان خود را بر اثر این بیماری از دست می‌دهند.

این ویروس از طریق خون یا دیگر ترشحات بدن فرد آلوده به بیماری منتقل می‌شود. این بیماری معمولا به التهاب مزمن کبد و سپس به سیروز (التهاب شدید کبد) یا سرطان کبد می‌انجامد.

هپاتیت C

هپاتیت C می‌تواند به اندازه هپاتیت B کشنده باشد. با این حال، گاهی اوقات روند پیشرفت این بیماری بسیار کند است و در نهایت فقط به یک عفونت حاد تبدیل می‌شود. اما هپاتیت C از هپاتیت B خطرناک‌تر است زیرا هنوز هیچ واکسنی برای آن وجود ندارد. بسیاری از مردم ناقل ویروس هپاتیت C هستند بدون آن‌که به این موضوع آگاه باشند. این بیماری در بیشتر موارد از راه خون انتقال می‌یابد.

ویروس هپاتیت C در سال ۱۹۸۸ کشف شد و دانشمندان آن را "ویروس-غیر-A-غیرB-" نامیدند. در آن زمان، امکان تشخیص وجود این ویروس در خون‌های اهدایی وجود نداشت. به همین دلیل بسیاری از مبتلایان به این بیماری کسانی هستند که به آن‌ها خون آلوده تزریق شده است. امروزه شایع‌ترین راه انتقال این نوع هپاتیت از طریق سرنگ آلوده به خصوص میان افراد دچار اعتیاد است. این بیماری سالانه ۳۵۰ هزار نفر را در جهان به کام مرگ می‌کشد.

آزمایش‌های اخیر درباره درمان هپاتیت C با داروهای ضد ویروسی بسیار امیدوارکننده‌اند. در چندین مورد، وضعیت بیمارانی که درمان طولانی مدت دریافت کرده‌اند به شکل قابل توجهی بهبود یافته است.

هپاتیت D

تنها کسانی به هپاتیت D مبتلا می‌شوند که پیشتر ویروس هپاتیت B وارد بدنشان شده باشد. این ویروس بر روی سطح پروتئینی ویروس هپاتیت B رشد می‌کند. بنابراین فردی که واکسن هپاتیت B را زده باشد در مقابل هپاتیت D نیز ایمن است.

هپاتیت E

این نوع از هپاتیت بخصوص در جنوب شرقی آسیا دیده می‌شود و اغلب در طول فصل "بادهای موسمی" (Monsoon) یا با جاری شدن سیل شیوع می‌یابد. ویروس هپاتیت E از طریق آب آلوده و حتی حیوانات انتقال پیدا می‌کند. این بیماری می‌تواند بسیار شدید‌تر از هپاتیت A ظاهر شود و بسته به سرعت و کیفیت درمان حتی مرگبار باشد. هپاتیت E برای زنان باردار بسیار خطرناک است. در کشور چین استفاده از واکسن هپاتیت E از سال ۲۰۱۲ مجاز اعلام شده است.

گرفتگی عضلانی، انقباض ناگهانی و غیرارادی یک یا چند عضله از بدن شما می‌باشد. آیا تا به حال به هنگام شب با یک حالت گرفتگی ناگهانی و دردناک ماهیچه در دست و پای خود از خواب بیدار شده‌اید یا با این حالت در هنگام راه رفتن یا دویدن متوقف شده‌اید؟ می‌دانید که گرفتگی عضلانی موجب پدید آمدن درد آزاردهنده‌ای می‌شود؟!

گرچه عموماً این گرفتگی‌های عضلانی بی‌ضرر هستند، اما ماهیچه ها را تحت تاثیر قرار داده و نمی توان به طور موقت از آنها استفاده کرد. انجام ورزش‌های طولانی مدت یا کارهای سخت فیزیکی خصوصاً در آب و هوای گرم، ممکن است منجر به گرفتگی عضلانی شود. شما معمولاً می‌توانید گرفتگی عضلانی را در خانه و با اقدامات مراقبتی خود درمان نمایید.

نشانه ها

اغلب گرفتگی‌های عضلانی در ماهیچه‌های پا ایجاد می‌شوند، خصوصاً در عضلات ناحیه ساق پا. علاوه بر درد ناگهانی و تند وتیز، ممکن است توده سفتی از بافت ماهیچه‌ای را نیز زیر پوست خود حس کرده یا آن را ببینید.

علت

استفاده بیش از حد از یک ماهیچه، کم‌آبی، کشش ماهیچه، یا حتی به مدت طولانی در یک وضعیت ثابت قرار گرفتن می‌تواند منجر به گرفتگی عضلانی شود. هر چند در بسیاری از موارد علت دقیق ایجاد گرفتگی عضلانی مشخص نمی‌باشد. گرچه بسیاری از گرفتگی‌های عضلانی بی‌ضرر هستند اما در برخی موارد هم ممکن است بدلیل موقعیت‌های پزشکی اتفاق بیفتد مانند:

ذخیره ناکافی خون:

تنگ شدن سرخرگ‌هایی که خون را به پاهای شما می‌رسانند (آرترواسکلروزیس عروق اندام‌های انتهایی) نیز می‌توانند دردی شبیه به درد گرفتگی عضلانی را در پاهای شما به هنگام ورزش ایجاد کنند که معمولاً این گرفتگی‌ها به زودی بعد از اتمام ورزش و فعالیت های بدنی از بین می‌روند.

به هم‌فشردگی اعصاب:

به هم‌فشردگی اعصاب در ستون فقرات(تنگی مهره‌های کانال کمر) نیز می‌تواند دردی شبیه به درد گرفتگی عضلانی در پاهای شما ایجاد کند. معمولاً هر چه بیشتر راه بروید درد تشدید می‌شود. راه رفتن در حالتی که کمی به سمت جلو خم شده‌اید، ممکن است شدت علایم را در شما بهبود بخشد یا آن را به تاخیر بیاندازد.

کاهش و تخلیه ذخایر معدنی:

مقادیر خیلی اندک املاح پتاسیم، کلسیم یا منیزیم در رژیم غذایی شما می‌تواند علت گرفتگی عضلانی در پای شما باشد. داروهای ادرارآور یا مدر(دیورتیک‌ها) و تجویز داروهایی که اغلب در بیماری افزایش جریان خون توصیه می‌شوند نیز، می‌توانند منجر به کاهش این مواد معدنی گردند.

عوامل خطر

عواملی که می‌تواند موجب افزایش خطر گرفتگی‌های عضلانی شود شامل موارد زیر است:

سن:

افراد مسن و سالخورده، توده عضلانی خود را از دست می‌دهند، بنابراین عضلات و ماهیچه‌های باقیمانده در آنها به راحتی خسته می‌شوند، این امر می‌تواند احتمال خطر گرفتگی‌های عضلانی را افزایش دهد.

کم‌آبی:

ورزشکارانی که در حین تمرین در آب و هوای گرم خسته و کم‌ آب می‌شوند، اغلب دچار گرفتگی‌های عضلانی می‌شوند.

حاملگی:

گرفتگی‌های عضلانی در طول دوران حاملگی بیشتر شایع می‌باشد.

موقعیت‌ها و شرایط پزشکی:

اگر شما مبتلا به بیماری دیابت یا اختلالات اعصاب، کبد یا تیروئید هستید، ممکن است بیشتردر معرض ابتلاء به گرفتگی‌های عضلانی قرار بگیرید.

آمادگی برای ویزیت پزشک

اگر بطور مکرر دچار گرفتگی‌های عضلانی می‌شوید و با اقدامات خود درمانی از بین نمی‌روند، قرار ملاقاتی با پزشک خود داشته باشید. وقتی نزد پزشک می‌روید، صورتی از اطلاعات پزشکی کلیدی خود را تهیه کنید، شامل هر گونه آلرژی یا موقعیت‌های پزشکی، و نیز اسامی تمامی داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید را نیز یادداشت کنید.

پزشک احتمالاً سوالاتی را از شما می‌پرسد که به او در تصمیم گیری جهت اینکه از شما آزمایشاتی به عمل آورد یا به پزشک متخصص ارجاعتان دهد کمک می‌کند.

برای اینکه بهترین نتیجه را از وعده ملاقات با پزشکتان داشته باشید از پیش جواب این سوالات را در نظر داشته باشید:

• چه وقت برای اولین بار دچار گرفتگی عضلانی شدید؟
• تناوب و شدت گرفتگی‌های عضلانی در شما چگونه می‌باشد؟
• آیا مورد به‌خصوصی موجب گرفتگی عضلانی در شما شده است مانند انجام ورزش و فعالیت ملایم یا شدید؟
• آیا وقتی در حالت استراحت هستید دچار گرفتگی عضلانی می‌شوید؟
• آیا با کشش و منبسط کردن گرفتگی عضلانی شما تسکین داده می‌شود؟
• آیا علائم دیگری مانند ضعف عضلانی، درد یا این احساس که یک پا یا دست یاعضوی از بدنتان به خواب برود را دارید؟
• آیا کسی از اقوام نزدیک خونی شما سابقه ابتلاء به گرفتگی عضلانی را دارند؟
• آیا متوجه هیچگونه تغییری در ادرارتان پس از انجام ورزش و فعالیت بدنی شده‌اید؟
• آیا از داروهای recreational یا افزایش حجم عضلانی ورزشی استفاده ‌می‌کنید؟

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

معمولاً گرفتگی‌های عضلانی به خودی خود از بین می‌روند و به ندرت آنقدر جدی هستند که نیاز به مراقبت‌های خاص پزشکی داشته باشند، چنانچه گرفتگی عضلانی شما شامل موارد زیر بود سریعاً به پزشک مراجعه کنید:

• ایجاد ناراحتی طاقت فرسا و شدید.
• تورم ناحیه پا، قرمزی یا تغییرات پوستی.
• ضعف عضلانی پا.
• درد وگرفتگی عضلانی پا که بارها و بارها و بطور مکرر اتفاق بیافتد.
• با مراقبت های اولیه در منزل بهبود نیابد.
• همراه با ورزش شدید اتفاق بیفتد.

درمان دارویی

شما معمولاً می‌توانید گرفتگی‌های عضلانی را با اقدامات خود در منزل درمان نمائید.
پزشک می‌تواند تمرینات ورزشی کششی را که شدت گرفتگی‌های عضلانی را کاهش می‌دهد به شما آموزش می دهد.

اینکه اطمینان داشته باشید بدنتان هیچگاه دچار کم‌آبی نشود نیز کمک بزرگی به این امر می‌کند.
در مورد گرفتگی‌های عضلانی که دوباره عود می‌کنند و باعث مختل گردیدن خواب شما می‌شوند، شاید نیاز باشد که پزشکتان داروهایی برای شل کردن ماهیچه‌هایتان تجویز کند.

سایر درمان‌ها:

مصرف مکمل‌های ویتامین ب کمپلکس برای کمک به کنترل گرفتگی‌های عضلانی پا، توسط برخی پزشکان توصیه می‌شود. هر چند تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است.

نکات اساسی درمان

اگر دچار گرفتگی عضلانی می‌شوید، انجام اعمال زیر می‌تواند تسکین‌دهنده باشد:

کشش و ماساژ:

ماهیچه و عضله منقبض شده را کشیده، منبسط کنید، سپس آن را به آرامی مالش دهید تا آزاد و شل شود. در مورد گرفتگی ماهیچه ساق پا ، وزن خود را بر روی پای منقبض شده قرار دهید و زانوی خود را به آرامی خم کنید. اگر قادر به ایستادن نیستید در حالیکه پای منقبض خود را باز کرده‌اید بر روی زمین یا صندلی بنشینید.

سعی کنید راس پای آسیب دیده خود را در همان حالی که پای شما همچنان راست و مستقیم باقی مانده است، به سمت سر خود بالا بکشید. این حالت به برطرف شدن گرفتگی عضلات عقب ران شما نیز کمک می‌کند. برای گرفتگی عضلات ماهیچه چهار سر جلوی پا نیز از یک صندلی استفاده کنید، در حالیکه محکم بر روی آن نشسته‌اید، سعی کنید پای آسیب دیده خود را به سمت باسن خود بکشید.

استفاده از گرما یا سرما:

از یک حوله گرم یا تشک برقی بر روی ماهیچه‌های سفت و گرفته خود استفاده کنید.
دوش گرفتن با آب گرم یا جریان آب گرم بر روی ماهیچه منقبض شده نیز می‌تواند موثر باشد.
ماساژ دادن ماهیچه منقبض شده با یخ نیز می‌تواند به کاهش درد کمک کند.

پیشگیری

اقدامات زیر می‌تواند به جلوگیری از گرفتگی‌های عضلانی کمک کند:

از کم‌آبی پرهیز کنید:

در طول روز مقادیر زیادی آب و مایعات بنوشید. این مقدار به آنچه که می‌خورید، جنسیت، میزان فعالیت، آب و هوا، میزان سلامتی، سن و هر گونه دارویی که مصرف می‌کنید دارد.

مایعات به ماهیچه‌های شما کمک می‌کند که منقبض شده و سپس به حالت آرامش خود برگردند. همینطور سلول‌های ماهیچه‌ای را پرآب نگاه داشته و از تحریک‌پذیری آنها جلوگیری می‌کند.

در فواصل زمانی مشخص و در طول فعالیت، مصرف مایعات را جهت تامین ذخایر مایعات بدن فراموش نکنید و به نوشیدن آب و مایعا ت دیگر بعد از اتمام فعالیت ها نیز ادامه دهید.

ماهیچه‌های خود را منبسط کنید:

زمانیکه می‌خواهید ازماهیچه خود برای یک مدت طولانی استفاده کنید، قبل و بعد از آن، به خوبی ماهیچه را منبسط کرده و آن را بکشید.

اگر به هنگام شب دچارعارضه گرفتگی عضلانی در پای خود می‌شوید، قبل از اینکه بخوابید پای خود را منبسط و شل نمایید. ورزش‌های سبک مثل پا زدن برروی یک دوچرخه ثابت برای چند دقیقه قبل از زمان خواب، می‌تواند به جلوگیری از گرفتگی عضلانی به هنگام خواب کمک کند.

پژوهشی جدید می‌گوید مکیدن انگشت یا جویدن ناخن در کودکی می‌تواند دلیل مقاومت بدن در برابر آلرژی‌ها باشد. این تحقیق نظریه‌ای را تقویت می‌کند که می‌گوید بدن کودکان رشدیافته در محیط آلوده، نسبت به آلرژی‌ها مقاوم‌تر است.

مکیدن شست یا جویدن ناخن از عادت‌های کودکانه‌ای نیست که مورد علاقه والدین باشد. این عادت‌ها اما به احتمال در تقویت سلامت کودکان مؤثر هستند. بر پایه یک پژوهش درازمدت دانشمندان نیوزیلندی، بدن کودکانی که شست خود را می‌مکند یا ناخن خود را می‌جوند در مقایسه با کسانی که در کودکی این عادت‌ها را کنار می‌گذارند، در برابر آلرژی‌ها به مراتب مقاوم‌تر است.

نتیجه‌ این پژوهش در نشریه تخصصی ""Pediatrics آمریکا منتشر شده است.

به اعتقاد دست‌اندرکاران، نتایج این تحقیق احتمال درستی نظریه‌ای را تقویت می‌کنند که بر اساس آن انسان‌های رشدکرده در محیط آلوده‌تر، در برابر آلرژی‌ها مقاومترند. بر این اساس، آلودگی‌ها ممکن است در پی مکیدن شست یا جویدن ناخن وارد بدن کودک شوند.

بنا بر پژوهش یادشده، در میان بیش از هزار فرد ۱۳ ساله، ۴۹ درصد کسانی که در کودکی نه ناخن جویده و نه شست مکیده بودند، دست‌کم به یک محرک واکنش آلرژیک نشان داده‌اند. در میان آزمایش‌شوندگانی که در کودکی به یکی از این دو عادت داشته‌اند، ۳۸ درصد واکنش آلرژیک نشان داده‌اند؛ در میان آنهایی که در کودکی هم ناخن می‌جویده‌اند و هم شست می‌مکیده‌اند، تنها ۳۱ درصد به آلرژی مبتلا هستند.

سرپرست تیم پژوهشی از دانشگاه اُتاگو نیوزیلند معتقد است: «نتایج پژوهش این نظریه را تقویت می‌کند که ارتباط با میکروب‌ها در سنین پایین احتمال ابتلا به آلرژی را تحدید می‌کند.» باب هنکوکس در عین حال به نکته مهمی اشاره می‌کند: در بررسی‌ها تنها پوست افرادِ موردِ آزمایش رصد شد؛ در گونه‌ای از آلرژی‌ها – مانند التهاب آلرژیک مخاط بینی – که در آنها نشانه‌های آلرژی تنها روی پوست پدیدار نمی‌شوند، در همه افراد مورد آزمایش – چه کسانی که ناخن می‌جویدند و شست می‌مکیدند و چه دیگران – درصد ابتلا به آلرژی یکسان بود.

مبتکران این پژوهش یادآوری می‌کنند: «ما نمی‌گوییم کودکان را بایست به در پیش گرفتن چنین عادت‌هایی ترغیب کرد، زیرا میزان واقعی تأثیر مثبت این عادت‌ها بر سلامتی هنوز مشخص نیست».

پژوهشگران در این تحقیق هزار و ۳۷ کودک پنج، هفت، ۹ و یازده ساله را به گروه‌هایی که شست می‌مکند، ناخن می‌جوند یا هیچ‌یک از این عادت‌ها را ندارند، تقسیم کرده و آنها را زیر نظر گرفتند. زمانی که کودکان به ۱۳ سالگی رسیدند، از نظر ابتلا به آلرژی آزمایش شدند. آزمایش در سن ۳۲ سالگی تجدید شد.

گاستریت یا التهاب لایه مخاطی معده از موذی‌ترین بیماری‌های دستگاه گوارش است که در درازمدت ممکن است به زخم معده و در نهایت به سرطان بیانجامد. اما نکاتی وجود دارد که رعایت آن می‌تواند از پیشروی بیماری جلوگیری کند.

دستگاه گوارش ما گاه تحت تاثیر عواملی چون خشم، فشار روانی و یا رفتارهای غذایی مانند خوراکی‌های تند و نوشیدن بیش از اندازه الکل و قهوه واکنش نشان می‌دهد. این ناراحتی با تهوع، درد در بخش فوقانی شکم یا احساس کسالت بروز می‌کند. حتی امکان مشکلات گوارشی چون اسهال نیز وجود دارد. این‌ها می‌توانند از نشانه‌های التهاب دیواره یا ورم معده باشند.

اغلب افراد با بروز این ناراحتی‌ها به داروخانه می‌روند و بعد از مشاوره داروهای مجاز بدون نسخه پزشک را خریداری و استفاده می‌کنند. ممکن است گاهی استفاده از این داروها برای تسکین درد کافی باشد اما نمی‌توان به خوددرمانی بسنده کرد. اگر این ناراحتی‌ها بیش از دو هفته به درازا بکشند و یا ناگهانی بروز کنند، باید به پزشک مراجعه شود.

پزشک پرسش‌هایی در باره رفتارهای غذایی و شیوه زندگی از بیمار می‌پرسد. از بخش فوقانی شکم او سونوگرافی می‌کند و برای تشخیص دقیق‌تر بیماری واکنش‌های معده را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد.

گونه‌های مختلف بیماری

ورم حاد معده (گاستریت حاد) با خوردن غذای آلوده، نوشیدن الکل و برخی داروها آشکار می‌شود و زود نیز فروکش می‌کند.

ورم مزمن معده (گاستریت مزمن) به گونه‌ای دیگر پیشروی می‌کند. نخست هیچ نشانه‌ای ندارد و سپس موذیانه گسترش می‌یابد. ممکن است علائم هشداردهنده‌ای چون درد در بخش فوقانی شکم، نفخ، بوی بد دهان و احساس سنگینی شدید در معده آشکار شود. انواع مختلف ورم مزمن معده را با گونه‌های آ، بی‌ و سی متمایز می‌کنند.

ورم معده نوع B از دیگر گونه‌ها شایع‌تر است. این گونه از طریق هلیکوباکتر پیلوری که گونه‌ای از باکتری هلیکوباکتر است ایجاد می‌شود. این باکتری در معده اغلب خود را با علائمی خفیف و گذرا به صورت تهوع، درد شکمی، اسهال و بی‌اشتهایی نشان می‌دهد.

گاه نیز هیچگونه علائمی ندارد. اما گاه نیز مکانیسم دفاعی معده را ضعیف کرده و موجب عفونت دیواره معده می‌شود. در این صورت چنانچه به موقع مداوا انجام نشود ممکن است به زخم معده یا سرطان منجر شود. درمان با مصرف آنتی‌بیوتیک به مدت دو تا سه هفته صورت می‌گیرد.

ورم معده نوع A شیوع کمتری نسبت به نوع B دارد و التهاب خودایمن نیز نامیده می‌شود و علت آن حمله پادتن‌ها (آنتی‌‌بادی‌ها) به سلول‌‌های دیواره معده است. در این موارد باید از داروهای ضد اسید معده استفاده شود.

ورم معده نوع C در اثر التهاب شیمیایی داروهای مسکن حاوی آسپرین یا ایبوپروفن (ایبوبروفن) به‌ وجود می‌آید. کسانی که از این داروها استفاده می‌کنند باید با پزشک خود مشورت کنند.

افرادی که مبتلا به نوع پیشرفته التهاب معده هستند باید به طور مرتب زیر نظر پزشک معالج خود باشند زیرا در برخی موارد خطر ابتلا به سرطان نیز وجود دارد. تشخیص هر چه زودتر تومورهای سرطانی امکان درمان به موقع را افزایش می‌دهد.

به طور کل توصیه می‌شود افراد کمتر در معرض استرس قرار گیرند، رژیم غذایی کم‌چرب داشته باشند و تعداد وعده‌های غذایی کوچک و کم حجم را در طی روز افزایش دهند.

کارشناسان دانشگاه دورهام بریتانیا و ییواسکیلا فنلاند واکنش افراد را به شنیدن موسیقی اندوهناک مورد مطالعه قرار داده‌اند. به گفته تیم پژوهش نتایج این بررسی‌ها می‌تواند تغییرات مهمی در روش‌های موسیقی‌درمانی ایجاد کند.

پژوهشی درباره تاثیر موسیقی اندوهناک بر شرایط روانی و احساسی افراد نشان می‌دهد این نوع موسیقی می‌تواند باعث ایجاد تسکین، شادی و درد در افراد مختلف شود. دانشمندان تشخیص داده‌اند که دلیل تغییر حال افراد هنگام گوش دادن به موسیقی اندوهناک وابسته به تجربیات پیشین آن‌هاست که با شنیدن این نوع موسیقی گره خورده است.

بیشتر شرکت‌کنندگان در این پژوهش بر طبیعی بودن احساس درد و اندوه تاکید کرده‌اند که به گفته کارشناسان دقیقا همین پدیده است که باعث بهتر شدن روحیه افراد با شنیدن موسیقی غم‌انگیز می‌شود. گوش دادن به موسیقی اندوهناک در برخی افراد صرفا به خاطر خوشایند بودن موسیقی و در برخی با زنده کردن خاطرات و یادها بر روحیه آن‌ها تاثیر مثبت می‌گذارد . بخش قابل توجهی از آزمایش‌شدگان بر ارتباط موسیقی غمگین با تجربیات تلخ زندگی همچون از دست دادن نزدیکان و یا جدایی تاکید کرده‌اند.

توماس ارولا از دانشگاه دورهام در این‌باره می‌گوید: «نتایج این پژوهش به ما این امکان را می‌دهد تا راه‌هایی را که به افراد در تغییر روحیه آن‌ها با استفاده از موسیقی کمک ‌می‌کند، شناسایی کنیم و در نهایت این آموخته‌ها را در بخش توان‌بخشی و موسیقی‌درمانی برای آرامش بخشیدن، شاد کردن و یا آسایش افراد به کار گیریم.» او افزود: «این یافته‌ها همچنین به ما در درک رابطه متناقض میان احساسات منفی و ایجاد لذت در افراد با فعالیت‌هایی چون داستان‌خوانی و کارهای هنری کمک کند.»

تسکین، شادی و درد

در جریان این بررسی‌های گسترده تا کنون سه دسته واکنش به شنیدن موسیقی اندوهناک شناسایی شده‌اند: تسکین، شادی و درد. این پژوهش میان سن و جنسیت افراد با مسئله لذت بردن از اندوه ارتباطی را نشان نداده است. با این وجود علاقه و یا شناخت عمیق از موسیقی می‌تواند باعث افزایش لذت ‌شود.

گفته‌های شرکت‌کنندگان مسن‌تر از تجربیاتشان در این پژوهش حاکی از تاثیر قوی موسیقی بر تسکین اندوه در این گروه است در حالیکه نتیجه شنیدن موسیقی غم‌انگیز در زنان و جوانان بیشتر تخلیه احساسات منفی است.

هنا ریکا پلتولا از دانشگاه ییواسکیلا می‌گوید: «به نظر می‌آید که شنیدن موسیقی غمگین دو نوع تجربه لذت‌بخش را در افراد به برانگیزد. در تمام این تجربیات اما این موسیقی است که منبع اصلی بروز این تجربیات است.» 

در دوره مفرغ ( عصر برنز) دانش بیهوشی وجود نداشت، ولی این سبب نشد که در روسیه از سوراخ‌کردن جمجمه و جراحی مغز ابایی داشته باشند. جالب این که شماری از افرادی که این گونه جراحی شده‌اند جان سالم به در برده‌اند.

گروهی از مردم‌شناسان آلمانی و روسی در جنوب روسیه شماری جمجمه یافته‌اند که همگی یک شاخصه مشترک دارند‌: در اکثر آنها سوراخی در قسمت بالایی پشت سر دیده می‌شود.

بنا بر داده‌های موسسه باستان‌شناسی آلمان، ۱۳ جمجمه یافت‌شده همگی متعلق به عصر مفرغ (عصر برنز) هستند و سوراخ آنها همگی در نقطه واحدی قرار دارد که از انجام یک عمل جراحی خبر می‌دهد.

ریاست تیم آلمانی در این تحقیقات را خانم یولیا گرسکی از موسسه باستان‌شناسی آلمان به عهده داشته است. داده‌های این تیم حاکی از آن است که اکثر کسانی که جمجمه‌شان سوارخ شده جان سالم به در برده‌اند. جای معین و مشترک سوارخ در جمجمه‌ها و این واقعیت که هیچ اثری از شکستگی جمجمه، ضربه مغزی یا بیماری در دی ان ای DNI جمجمه‌ها یافت نمی‌شود، این نظریه را قوت می‌بخشد که جراحی‌ها یک اقدام آیینی بوده است.

البته یافته‌ها و داده‌های پزشکی قدیمی‌تر حکایت از جراحی‌های جمجمه در بیش از ده هزار سال پیش دارند. در بخش‌هایی از اروپا و به خصوص در انگلستان این گونه جراحی رایج بوده و احتمالا بدون بی‌حسی شدید و در نقاط کمتر حساس‌تری از جمجمه انجام می‌گرفته است.

درمان بیماری یا مراسم آیینی؟

با درک و دریافت‌های امروزی دشوار است که بتوان علتی برای جراحی جمجمه بدون بیهوشی یافت. اگر ضربه مغزی علت سوراخ‌کردن جمجمه بوده باشد خطوطی از شکستگی هم روی جمجمه دیده می‌شود. ولی اگر به قصد درمان صرع یا میگرن بوده یا طبق مراسم آیینی صورت گرفته باشد در جمجمه هیچ اثری از شکستگی دیده نمی‌شود.

در نتایج تحقیقات تیم آلمانی که در مجله American Journal of Physical Anthropology منتشر شده گفته می‌شود که جمجمه‌های یافت‌شده هم با میکروسکوپ، هم با رادیوگرافی و هم با سیتی اسکن مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته‌اند.

این تحقیقات نشان می‌دهند که ایجاد سوراخ در جمجمه یا از طریق ساییدن با یک جسم تیز انجام شده یا یک تکه‌ گرد از استخوان جمجمه را درآورده‌اند.

جمجمه‌ها به افرادی میان ۱۰ تا ۶۰ سال تعلق دارند و با این که محل جراحی به لحاظ آناتومی (اندام‌شناسی) در جمجمه جزو حساس‌ترین و خطرناک‌ترین محل برای شکافتن یک عضو به شمار می‌رود، اکثر افراد مدتی مدید پس از جراحی زنده مانده‌اند. و این خود شاید نشانه‌ی آن باشد که "جراحان" خبره و کارآشنا بوده‌اند که جمجمه را از چنین نقطه‌ای باز می‌کرده‌اند. این امر به علاوه فقدان هرگونه نشانه‌ای از شکستگی جمجمه و ضربه مغزی یا بیماری دیگر این نظریه را تقویت می‌کنند که این جراحی‌ها بخشی از رسم و رسوم‌های آیینی آن زمان بوده است.

افراد می توانند از روغن نارگیل و یا روغن دانه سیاه استفاده کرده و با این روغن ها پوست سر و موهای خود را ماساژ دهند.دکتر علی اصغر بهمن یار میگوید که سفید شدن مو در سنین زیر 40 سال طبیعی نبوده و یکی از دلایل آن می تواند استرس زیاد و کاهش قوای جسمانی افراد باشد.

دود سیگار دارای دو جریان اصلی و فرعی است؛ جریان اصلی هنگام پک زدن، وارد دهان و ریه فرد سیگاری می‌شود و جریان فرعی که بسیار خطرناک‌تر است در فاصله پک زدن‌ها از نوک سیگار انتشار یافته و در محیط پخش می‌شود که هم اطرافیان فرد سیگاری از این دو استنشاق می‌کنند و هم در تنفس بعدی وارد ریه فرد سیگاری می‌شود.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، دود قلیان نیز از این امر مستثنی نیست و آسیب‌های فراوانی را به همین ترتیب بر فرد مصرف کننده و اطرافیان وی وارد می‌کند.

تا سال‌های دهه ۱۹۳۰ همراهی مصرف سیگار و سرطان ریه مشخص نشده بود و رابطه علت و معلولی سیگارت و سرطان تا سال ۱۹۵۷ در انگلیس و سال ۱۹۶۴ در آمریکا، ثابت نشده بود. در کمال تعجب، تا پیش از این زمان، تأثیرات مفیدی هم برای سیگارت‌ها قائل بودند و سیگارت‌ها حتی در دانشنامه‌های دارویی تا سال ۱۹۰۶ فهرست می‌شدند و حتی پزشکان به بیمارانی که سرفه داشتند، سرما خورده بودند یا مبتلا به سل شده بودند، مصرف سیگار را توصیه می‌کردند.

اولین بار پژوهشگران آلمان نازی بودند که رابطه بین سرطان ریه و دخانیات را ثابت کردند. اما تحت تبلیغات وسیع متفقین در جریان جنگ جهانی دوم بسیاری از موفقیت‌های پزشکی در آلمان نازی از یاد رفت به طوری که بسیاری از مردم گمان می‌کنند اولین بار دانشمندان آمریکایی و بریتانیایی به این مسئله پی برده‌اند. مبارزه با دخانیات در آلمان نازی بسیار گسترده بود و جنبش مبارزه با دخانیات تحت پشتیبانی مستقیم هیتلر قرار داشت به طوری که نازی‌ها ترک سیگار و دخانیات را یک وظیفه ناسیونال سوسیالیستی می‌دانستند. یکی از شعارهای معروف در دوره رایش سوم برای ترویج سلامت مادران این جمله بود.

( Mütter vermeidet Alkohol und Nikotin! Trinkt Süßmost! Süßmost baut auf )
مادران از الکل و نیکوتین بپرهیزید! آب سیب بنوشید! آب سیب بدن را سالم می‌سازد.

استعمال دخانیات سالانه عامل ۲۲ درصد از کل مرگ و میرهای ناشی از سرطان (حدود ۱٫۷ میلیون نفر) در جهان است که تقریباً یک میلیون نفر از این قربانیان بر اثر ابتلا به سرطان ریه ناشی از مصرف سیگار می‌میرند.

کدام یک از انواع سرطان ناشی از دود سیگارند؟

تیم تحقیقاتی سوابق افراد سیگاری و مرگ‌های ناشی از سرطان‌های مختلف را در سراسر جهان جمع‌آوری نمودند. در این راه از بررسی‌های آماری برای تقسیم‌بندی مرگ‌های ناشی از سرطان و دسته‌بندی اینکه کدام سرطان‌ها احتمالا ناشی از سیگار کشیدن است و کدام نه، استفاده کردند. آن‌ها ۱۲ سرطانی که به سیگار کشیدن و یا به قرار گرفتن در معرض دود آن مربوط است را برشمردند که عبارتند از:

– سرطان دهان
– سرطان گلو
– سرطان مری
– سرطان ریه
– سرطان خون (لوسمی میلوئید)
– سرطان معده
– سرطان روده بزرگ
– سرطان کبد
– سرطان کلیه
– سرطان پانکراس
– سرطان مثانه
سرطان دهانه رحم

تعداد افرادی که بر اثر سرطان ناشی از استعمال دخانیات می‌میرند، چقدر است؟

تیم تحقیقاتی تمامی مرگ‌های ناشی از سرطان مرتبط با مصرف سیگار را شمارش نمود.

سرطان ریه با حدود ۸۷۰۰۰ نفر در بالاترین رتبه قرار دارد، سرطان روده‌بزرگ منجر به مرگ بیشتر از ۲۶۰۰۰ نفر و سرطان پانکراس منجر به مرگ بیش از ۱۴۰۰۰ نفر شد . در سال ۲۰۱۱ بیش از ۱۰۰۰۰۰ نفر از سرطان‌های ناشی از مصرف سیگار جان خود را از دست دادند. وقتی محققان این تعداد را با تعداد کل افرادی که از این ۱۲ نوع سرطان مردند مقایسه کردند، دریافتند که مصرف سیگار تقریبا دلیل نیمی از همه‌ی مرگ‌ها بوده است .

البته تنها ضرر سیگار افزایش خطر ابتلا به سرطان نیست . سیگار کشیدن بیشتر از همه منجر به بیماریهای قلبی، کبدی و ریوی است. مصرف سیگار ریسک فاکتور اصلی برای بیماری‌هایی همچون سکته قلبی، سکته مغزی، بیماریهای مزمن انسدادی ریه، شامل آمفیزم و برونشیت مزمن و سرطان (به خصوص سرطان ریه، سرطان حنجره و سرطان پانکراس) است،

همچنین سیگارکشیدن می‌تواند منجر به بیماریهای عروق محیطی و پرفشاری خون شود.

شروع زود هنگام سیگار کشیدن در طول زندگی و کشیدن سیگار با درجه قطران بالاتر ریسک بروز این بیماری‌ها را افزایش می‌دهد.

سازمان بهداشت جهانی تخمین زده که مصرف سیگار منجر به ۵٫۴ میلیون مرگ در سال ۲۰۰۴ شده است. و ۱۰۰ میلیون مرگ در طی دوران مصرفش در قرن بیستم. که این میزان خیلی بیشتر از مجموع تلفات ایدز، سل، تصادفات رانندگی و خودکشی‌ها است.

سالانه ۱۵ هزار سیگاری در استرالیا جان خود را از دست می‌دهند و این مسئله مبلغی بالغ بر ۳۰ میلیارد دلار استرالیا (معادل ۱۹ میلیارد پوند) برای دولت هزینه در بر دارد. پژوهش‌های بسیاری در دنیا انجام شده که بر مضر بودن مصرف سیگار دلالت می‌کنند. با این وجود، شرکت‌های تولید سیگار این پژوهش‌ها را بی‌اساس و اثبات نشده می‌خوانند و به تبلیغ گسترده سیگار در کشورهای مختلف جهان ادامه می‌دهند. در بیشتر کشورهای جهان، به جز مناطق آزاد، از سیگار مالیات سنگینی دریافت می‌شود (تا چند برابر قیمت اولیه) و سعی می‌شود این پول خرج بهبود سلامت مردم آن کشور شود. پژوهش‌های زیادی نیز سیگار را از عوامل اصلی سرطان می‌دانند. به‌عنوان مثال در مطالعات گسترده مشخص شده که علت اصلی سرطان ریه سیگار است.

سیگار کشیدن موجب فرسایش مغز می‌شود و به عبارت دیگر بر حافظه، یادگیری و منطق افراد تأثیر منفی می‌گذارد و سبب کاهش قابلیت‌های شناختی می‌شود.

از سوی دیگر پژوهش‌ها نشان می‌دهند که احتمال سیگار کشیدن در افرادی که در حال تجربه اولین دوره بیماری‌های روانی هستند سه برابر بیشتر از افراد سالم است؛ این موضوع نشان می‌دهد که سیگار احتمالاً در ابتلا به اختلالات روانی نیز نقش دارد.

استعمال دخانیات عامل ۹۰ درصد سرطان‌های ریه، ۸۰ درصد برونشیت مزمن و ۲۵ درصد بیماری‌های ایسکمیک قلبی است، به طور کلی سیگار کشیدن بر روی تمام قسمت‌های بدن آثار سوء خود را می‌گذارد؛ از پوست که باعث تیرگی و چین و چروک و پیری زودرس در آن شده، تا استخوان‌ها که باعث استئوپروز (پوکی استخوان) در آنها می‌شود.

هیچکدام از اعضای بدن از آثار زیان بار سیگار در امان نیستند. بعد از ۲۰ سال سیگار کشیدن از هر ۴ نفر سیگاری یک نفر فوت می‌کند و ۳ نفر به یک بیماری ناشی از سیگار کشیدن مبتلا می‌شوند و بعد از ۴۰ سال سیگار کشیدن از هر ۲ نفر سیگاری، یک نفر فوت می‌کند و یک نفر به بیماری حاصل از این عادت ناپسند مبتلا می‌شود. به راستی این ماده شوم حاوی هزاران ماده سمی است و به هزاران طریق جان انسان‌ها را می‌گیرد.

سیگار عامل حداقل ۱۴ سرطان مختلف در بدن انسان است. ۹۰ درصد سرطان‌های ریه و ۸۳ درصد مرگ و میر ناشی از سرطان ریه در اثر استعمال دخانیات است.

تنها بزرگسالان نیستند که افراد را از روی ظاهر آنها ارزیابی می‌کنند. پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که کودکان نیز به ویژگی‌های ظاهری حساس هستند. آنها به افرادی که ظاهر زشت و ناخوشایند دارند اعتماد نمی‌کنند.

تحقیقات نشان می دهند که قضاوت اولیه انسان‌ها از یکدیگر در مدتی برابر با ۵۰ میلی ثانیه شکل می‌گیرد. در واقع افراد در نگاه اول محتوای کتاب را از روی جلد آن تشخیص می‌دهند. این امر برای تعامل اجتماعی دارای اهمیت است چرا که در برخورد اول با افراد ناآشنا مرجع اطلاعاتی دیگری وجود ندارد.

تاکنون پژوهش‌های بسیاری درباره این موضوع نزد بزرگسالان صورت گرفته است. گزارشی اخیر حاکی از آن است که رابطه نزدیکی میان داوری بزرگسالان در مورد میزان جذابیت افراد و اعتبار آنها وجود دارد. آنهایی که از دید بسیاری انسان‌ها جذاب ارزیابی می‌شوند، معمولا باهوش‌تر، خوش‌‌برخوردتر و موفق‌تر به نظر می رسند.

اخیرا روان‌شناسان دریافته‌اند که کودکان نیز نسبت به ویژگی‌های ظاهری افراد حساس هستند و آنها نیز قضاوت‌های خود را در مورد اعتبار، تسلط، توانایی، خشونت و جذابیت افراد دارند.

کودکان نسبت به افرادی که ظاهر زشت و ناخوشایند دارند اعتماد کمتری نشان می‌دهند. حتی نوزادان نیز با افرادی که به نظرشان زیبا می‌رسند ارتباط بهتری برقرار می‌کنند.

"فنگلینگ ما" یکی از پژوهشگران دانشگاه چجیانگ چین در یک پژوهش گروهی تعداد صد کودک در رده سنی بین ۸ و ۱۰ و ۱۲ سال را مورد آزمون قرار داد و با نظرسنجی آنها درباره چهره ۲۰۰ مرد نتایج را با نظر ۳۷ دانشجو مقایسه کرد.

در اولین مرحله کودکان و دانشجویان می‌بایست با دیدن هر چهره نظر خود را در مورد میزان اعتبار آن فرد ابراز کنند. یک ماه پس از آن نظرسنجی دیگری در مورد میزان جذابیت همان چهره‌ها به انجام رسید. از نظر کودکان افرادی که چهره‌های زیباتری داشتند قابل اعتمادتر بودند.

با این حال ارزیابی پسربچه‌ها همیشه یکسان نبود در حالی که دختربچه‌ها نظرات مشابهی داشتند. این تفاوت‌ها در هر دو جنس با افزایش سن کاهش یافت و به ارزیابی دانشجویان نزدیکتر شد.

محققان کینگز کالج لندن می‌گویند با آزمایش خون می‌توان با دقتی به مراتب بیشتر داروی مناسبی برای درمان افسردگی انتخاب کرد.در حال حاضر پس از قطعی شدن تشخیص، پزشک با در نظر گرفتن برخی معیارها، از جمله ویژگی‌های بیمار و دارو، تصمیم می‌گیرد چه دارویی را انتخاب کند، با این حال آزمون و خطا در رسیدن به داروی مناسب نقش قابل توجهی دارد.

این تحقیق روی تعداد اندکی داوطلب مبتلا به افسردگی، ۱۴۰ نفر، انجام شده است و برای اینکه شیوه‌ای پذیرفته و مرسوم شود به کارآزمایی‌های بالینی بسیار وسیع‌تر و بیشتر نیاز دارد.

وقتی بدن با حمله عوامل بیماری‌زا (میکروبی، شیمیایی، فیزیکی) مواجه می‌شود یا در شرایط خاص قرار می‌گیرد (مثلا قاعدگی یا استرس یا بسیاری از بیماری‌ها) سیستم ایمنی بدن برای مقابله، از مجموعه واکنش‌های پیچیده‌ای اسفاده می‌کند که به آن التهاب گفته می‌شود.

این واکنش التهابی یکی از مهمترین راه‌های دفاع بدن است، برای از بین بردن عوامل مهاجم، برای پاک کردن مواد نامطلوبی که در بدن ایجاد شده و برای ترمیم اولیه آسیب‌های بوجود آمده.

محققان کینگز کالج در تحقیق خود، دو فاکتور التهابی، فاکتور مهار مهاجرت ماکروفاژ و اینترلوکین-۱ بتا، را در مبتلایان به افسردگی اندازه گرفتند و متوجه شدند در تعداد قابل توجهی میزان این فاکتورها زیاد است و در این افراد داروهای رایج ضدافسردگی زیاد موثر نیستند.

پروفسور کارمین پاریانتی، سرپرست این پژوهش می‌گوید: "این فاکتورهای التهابی تقریبا در یک سوم بیماران وجود دارند و همین افراد هستند که ما ممکن است آنها را به درمان‌های تهاجمی‌تر تشویق کنیم."

"ما نمی‌‎خواهیم وقتی لازم نیست برای بیمار داروی زیاد تجویز کنیم اما اگر لازم باشد می‌خواهیم این کار را هر چه زودتر انجام دهیم."

رایج‌ترین داروهای ضد افسردگی دو دسته هستند، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین یا اس‌اس‌آرآی‌ها (SSRIs) مثل فلوکستین، سیتالوپرام، پاروکستین و ضد افسردگی‌های سه‌حلقه‌ای، مثل ایمی‌پرامین، آمی‌تریپ‌تیلین.

پروفسور پاریانتی احتمال می‌دهد عامل این واکنش التهابی در مبتلایان به افسردگی، استرس باشد.

به این ترتیب بدن با التهاب سعی در جبران عوارض بیماری دارد اما در عین حال همین التهاب در تاثیر داروهای ضد افسردگی رایج، اختلال ایجاد می‌کند.

از این رو برای این بیماران باید داروهای دیگری را در نظر گرفت برای این بیماران از دیگر روش درمان افسردگی یعنی روان‌درمانی بهره گرفت.

اکنون پروفسور پاریانتی و تیم تحقیقاتی‌اش در حال بررسی این موضوع هستند که آیا داروهای ضد التهابی را می‌توان برای مبتلایان به افسردگی تجویز کرد تا التهاب خفیف پیدا کند یا نه.

البته پروفسور پاریانتی تاکید می کند نتایج این تحقیق به آن معنا نیست که بیماران داروی خود را تغییر دهند یا داروی ضد التهابی مصرف کنند، این کارها فقط باید با تجویز پزشک باشد.

در چند سال اخیر یافتن آزمایش ساده‌ای که برای تشخیص و درمان افسردگی راهنمای پزشکان باشد مورد علاقه محققان قرار گرفته است.

تقریبا دو سال پیش محققان آمریکایی به این نتیجه رسیدند که با اندازه‌گیری ۹ مولکول در خون، هم می‌توان فهمید که روان درمانی برای چه کسانی مناسب است و هم تشخیص داد چه کسانی در معرض ابتلا به افسردگی قرار دارند.

تحقیقات جدید نشان می دهد که خواب ناکافی بخصوص برای افرادی که در شیفت شب کار می کنند خطر بیماری های قلبی را افزایش می دهد.

تمام فعالیت های فیزیولوژیک و بیولوژیک بدن انسان و حیوانات از یک چرخه شبانه روزی منظم پیروی می کند که توسط ساعت بدن تنظیم می شود.

دنیلا گریمالدی، پژوهشگر اصلی این تحقیق می گوید "وقتی چرخه خواب و خوراک با ساعت بدن هماهنگ عمل نکنند، چرخه شبانه روزی کلی بدن از نظم خارج می شود."

گریمالدی که استادیار دانشگاه نورت وسترن شیکاگو است می گوید در چنین افرادی قلب به اندازه درست از خواب شبانه نفع نمی برد.

تحقیقات قبلی گفته بود که بی نظمی طولانی مدت خواب منجر به بروز بیماری های قلبی در افراد می شود و نزد افرادی که در شیفت های شبانه مشغول به کارند درصد بیشتری از بیماری های قلبی را به خود اختصاص داده اند. ۱۵ الی ۳۰ درصد جمعیت شاغل جهان در شیفت شب کار می کنند.

خانم گریمالدی می گوید افراد مشغول به کار در شیفت شب بهتر است که رژیم غذایی سالم داشته باشند، مرتب ورزش کنند و به میزان کافی بخوابند تا از سلامت قلب خود محافظت کنند.

احتمال این که شما هم از جمله مصرف کنندگان روزافزون غذاهای آماده باشید بسیار زیاد است. اما هیچوقت به میزان سدیم موجود در آنها توجه کرده اید؟

بنا به گزارشی که در نیویورک تایمز منتشرشده، آمریکایی هایی که روزانه ۳۴۰۰ میلی گرم سدیم مصرف می کنند – بیش از ۱۰۰۰ میلی گرم بیشتر حد مجاز – ممکن است ندانند که بیش از ۷۰ درصد سدیمی مصرفی در آمریکا، پیش از آن که به میز برسد، با غذا مخلوط شده است. سدیم عنصر اصلی نمک، می تواند فشار خون را، که عامل مهمی در بیماری قلبی و سکته است، بالا ببرد.

با سدیم موجود در انواع غذاهای آماده و بسته بندی شده، دولت فدرال رهنمودهایی را جهت کاهش آن برای صنعت غذا صادر کرده است. این مقررات داوطلبانه است، اما منابع پزشکی و طرفداران سلامت غذا می گویند مهم است زیرا برای نخستین بار اساسی برای مصرف سدیم تعیین می کند.

نیویورک تایمز در گزارش خود به برخی از فراورده های غذایی که دارای سدیم بالا است اشاره می کند.

سس کچاپ هاینز،۱۶۰ میلیگرم .

یک ُپرس سینه بوقلمون سرخ شده اسکار مایر، ۵۴۰ میلیگرم

شش بریده بیکن هورمل ۱۲۰۰ میلیگرم

ساندویچ تخم مرغ با کالباس و پنیر سویسی ۱۴۱۰ میلیگرم

یک پرس سیب زمینی سرخ کرده آربی ۱۲۵۰ میلیگرم

مرغ سرخ شده مارک هانگری من ، ۱۸۳۰ میلیگرم

اگر فکر می‌کنید که غذاهای سالم را حتماً باید در فروشگاه‌های لوکس و با قیمت گزاف خرید، سخت در اشتباهید.

به گزارش نچرال نیوز، هویج، زردچوبه و زنجبیل اقلامی‌اند که با قیمت ارزان در دسترس همه ما هستند و هر سه سرشار از آنتی‌اکسیدان‌هایی اند که برای مبارزه با بیمارهای مزمن و سخت، بسیار به کمک بدن می‌آیند.

زردچوبه و زنجبیل خاصیت ضد التهاب دارند که نه تنها برای بیماری‌های مفصلی مثل آرتروز مفیدند بلکه در بهبود حال بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی،‌ قند و حتی سرطان موثرند . بیماری‌های مزمن از این دست می‌توانند باعث ایجاد درد در بدن شوند. هم زنجبیل و هم زردچوبه ضد دردهای طبیعی قوی هستند.

زنجبیل

زنجبیل که برای خاصیت ضد تهوع بودن و همینطور کمک به دستگاه گوارش بسیار معروف است، می‌تواند به عنوان یک داروی طبیعی ضدالتهاب و ضد درد هم عمل کند. همینطور برای درمان سردردهای ناشی از تنش و سینوس مؤثر است.

به گزارش ساینس نیوز، تحقیقات نشان داده است که عصاره زنجبیل در کاهش دردهای ناشی از ورم مفاصل (آرتروز) بسیار مؤثر است. همینطور از روغن و پماد زنجبیل می‌شود برای کاهش درد استفاده کرد. محققان همینطور می‌گویند که از عصاره زنجبیل می‌شود در کاهش دردهای بیماران سرطانی استفاده کرد. زنجبیل سلول‌های سرطانی را نابود می‌کند، در حالیکه سلول‌های سالم بدن دست نخورده باقی می‌مانند.

زردچوبه

مانند زنجبیل، زردچوبه هم خاصیت ضد ورم و ضد درد قوی دارد. زردچوبه ریشه گیاه کورکومین است که به علت وجود سه ماده شیمایی در آن رنگ زرد دارد. کورکومین و زردچوبه در قوی‌تر کردن دستگاه ایمنی بدن موثر است و از ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی و سکته کم می‌کنند.

نتایج یک تحقیق که در سال ۲۰۱۳ در ژاپن انجام شده، نشان می‌دهد که مصرف قرص‌های گیاه کورکومین به اندازه ورزش‌های سبک در پیشگیری از بیماری‌های قلبی و پیر شدن قلب مؤثر است. زردچوبه همچنین خاصیت ضد سرطانی هم دارد.

اما خواص جادویی زردچوبه بیشتر از اینهاست: محققان می‌گویند که مصرف زردچوبه ممکن است از ابتلا به بیماری حواس‌پرتی (ناشی از پیری)بکاهد و حتی با آن مبارزه کند. تحقیقی که در سال ۲۰۱۴ انجام شد نشان می‌دهد که مصرف روزانه یک گرم زردچوبه باعث افزایش قدرت حافظه در افرادی می‌شود که در خطر ابتلا به بیماری‌های حواس‌پرتی و آلزایمر هستند.

هویج

هویج بخورید و بیشتر زنده بمانید. این سبزی ارزان و در دسترس سرشار از کاروتئید است که منبع غنی برای ویتامین A به شمار می‌رود. در کنار کمک به نیروی بینایی، هویج می‌تواند در مبارزه با سرطان هم بسیار به کمک بیماران بیاید. همچنین تحقیقات نشان داده که افرادی که در رژیم غذایی‌شان میزان بالایی از کاروتئید دارند، عمر طولانی‌تری می‌کنند.

ماده شیمایی طبیعی دیگری که در هویج یافت می‌شود فال کارینو نام دارد و باعث کاهش ریسک شکل‌گیری تومور در بدن می‌شود.

برای نخستین بار فردی در آمریکا آلوده به باکتری‌‌ای شده که در برابر آنتی‌بیوتیک‌های موجود مقاوم است.

به گزارش آسوشیتدپرس، مسئولان بهداشت آمریکا نگران هستند که این مقاومت به دیگر باکتری‌ها نیز انتقال یابد و این کشور با «ابرباکتری‌هایی» مواجه شود که در برابر همه آنتی‌بیوتیک‌های شناخته‌شده مقاوم هستند.

دکتر تام فریدن مدیر مراکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، می‌گوید «اگر ما فوراً اقدام نکنیم این پایان راه آنتی‌بیوتیک‌ها خواهد بود».

مشابه این مورد در کشورهای دیگر نیز اتفاق افتاده است. اما این نخستین مورد گزارش شده در آمریکا است.

این زن ۴۹ ساله ماه گذشته به یک کلینیک نظامی در پنسیلوانیا رفته بود تا عفونت مجاری ادراری‌اش را معالجه کند. آزمایش‌های اولیه حاکی از عفونت به وسیله‌ باکتری «اشریشیا کلی» (E. coli)بود.

اما آزمایش‌ها نشان داد این باکتری در برابر آنتی‌بیوتیک‌هایی که به طور معمول در گام اول برای اینگونه عفونت‌ها تجویز می‌شوند، مقاوم بود. این زن با نوع دیگری آنتی‌بیوتیک درمان شد. اگرچه این بیمار به ظاهر بهبود یافته بود، اما آزمایش‌های تکمیلی ثابت کرد باکتری «اشریشیا کلی» حامل ژنی بوده که مقاومت در برابر داروی «کولیستین» (colistin) ایجاد کرده است.

«کولیستین» یک آنتی‌بیوتیک قدیمی است و از دهه‌ ۱۹۷۰ به بعد، اغلب پزشکان به دلیل عوارض جانبی شدید این دارو، از تجویز آن تا حدامکان خودداری می‌کردند. اما با کم اثر شدن دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها، کولیستین دوباره رواج یافته است.

کولیستین برای درمان بیماری‌های سخت که در برابر آخرین مرحله‌ درمان با آنتی‌بیوتیک‌هایی موسوم به «کارباپنم‌ها» مقاومت می‌کنند، به‌کار می‌رود. اگر این باکتری حامل ژن مقاوم به کولیستین باشند، پزشکان ممکن است دیگر راهی برای درمان نداشته باشند.

مراکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا در حال بررسی هستند تا بفهمند چگونه این باکتری به این زن منتقل شده است. مسئولان می‌گویند این زن اخیراً به خارج از کشور مسافرت نکرده است.

باکتری مقاوم به کولیستین در میان حیوانات و انسان‌ها در چین، اروپا، و کانادا مشاهده شده است. به گفته‌مسئولان، اشریشیا کلی مقاوم به کولیستین در یک خوک در آمریکا نیز دیده شده است، اما هیچ ارتباطی به مورد دیده شده در پنسیلوانیا ندارد.

می‌‌توان خوابید و یاد گرفت. این نتیجه از بررسی‌های مؤسسه روانشناسی پزشکی و نوروبیولوژی رفتاری دانشگاه توبینگن آلمان به دست آمده است.

بررسی‌های مطالعاتی این مؤسسه بازگوکننده نقش ارزشمند خواب در تقویت حافظه است. برای این که بتوانیم آنچه به تازگی یاد گرفته‌ایم را در حافظه بلندمدت خود جای دهیم آن‌ها باید تکرار، تفکیک و تثبیت شوند و با شبکه‌ای از دانسته‌های پیشین ما ارتباط برقرار کنند.

همان قدر که بیداری و هوشیاری برای یادگیری و به خاطر سپردن مطالب جدید اهمیت دارد خواب عمیق نیز برای نهادینه کردن محتوای فراگیری‌های جدید مهم است.

دانشمندان برای واکاوی بیشتر این موضوع از قرص‌های خواب نیز استفاده کردند با این امید که این قرص‌ها خواب عمیق را تعمیق بیشتری بخشند. اما به گفته یان بورن، رئيس مؤسسه یادشده در دانشگاه توبینگن نتیجه این بود که در کیفیت حافظه بلندمدت بهبودی حاصل نشد.

پژوهشگران از راه‌های دیگری نیز تلاش کرده‌اند بر حافظه درازمدت تأثیر بگذارند. سوزانه دیکلمان، از پژوهشگران این تیم معتقد است که فعال شدن دوباره فراگرفته‌های پیشین در خواب باعث تقویت حافظه می‌شود. به این معنا که سلول‌های عصبی مغز با فعال شدن دوباره در خواب آموخته‌ها را تکرار و به صورت درازمدت ضبط می‌کنند.

روش‌های تقویت حافظه

تجارب گویای آن است که می‌توان از بیرون نیز به تقویت حافظه در خواب کمک کرد. برای مثال بر اساس یک بررسی مطالعاتی، کسانی که به هنگام خواب شبانه در معرض بوی گل‌ رز قرار داشتند فردا در بازی‌های حافظه نتایج بهتری به دست آوردند.

بوی گل رز برای این‌ها خواب بهتری به ارمغان نیاورد، بلکه به گفته دیکلمان، این بو به فعال شدن فراگرفته‌های پیشین آن‌ها در طول خواب کمک کرد.

همین نتیجه را می‌توان با کمک اصوات و کلمات نیز به دست آورد. برای نمونه افرادی که در مرحله خواب عمیق کلماتی هلندی را شنیده بودند بعد به هنگام ترجمه این کلمات به زبان آلمانی موفق‌تر عمل کردند.

دیکلمان می‌گوید، کسی که سرگرم فراگیری لغات جدید است اگر در خواب هوایی با بوی وانیل تنفس کند فردا احتمالا نمره بهتری در امتحان‌ خود خواهد گرفت. و کسی که مشغول یادگیری پیانوست اگر آنچه که در روز یاد گرفته را در خواب عمیق خود دوباره بشنود بهتر فرا خواهد گرفت.

این محقق آلمانی می‌گوید، روشن نیست که این روش تا چند بار قابلیت استفاده دارد و اگر از رایحه وانیل دائما برای تقویت فراگیری استفاده شود همواره همین نتیجه را خواهد داد یا خیر.

استفاده از ارتعاشات

امکان دیگر برای افزایش یادگیری تأثیر بر برخی پارامترهای خواب است. خواب عمیق مرحله‌ای از خواب با امواج مغزی کند است. در تثبیت حافظه امواج بلند و آهسته نقش ویژ‌ه‌ای بر عهده دارند. این امواج را می‌توان یا از طریق اصواتی با ریتم مشابه یا چسباندن برخی الکترودها بر پیشانی تحریک کرد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که از این راه می‌توان کارایی حافظه را بالا برد. کریستف نیسن، رئيس بخش پزشکی تحقیقات خواب در دانشگاه وابسته به دانشگاه فرایبورگ چشم‌انداز استفاده از این روش برای تأثیرگذاری بر فعالیت مغزی را روشن می‌بیند.

به نظر او‌، در این روش امکان بالقوه‌ خوبی برای توانبخشی کسانی که سکته مغزی کرده‌اند وجود دارد. او عقیده دارد، با روش‌هایی مانند تحریک یادگیری یا استفاده از اصوات و رایحه‌های مختلف به هنگام خواب می‌توان به بیمارانی که نیاز به بازآموزی تکلم دارند کمک کرد.

با این که این روش‌ها هنوز در مرحله آزمایش قرار دارند فروش برخی ابزارها که از طریق الکترودها فعالیت مغزی را تحریک می‌کنند آزاد است. نیسن به این مسئله با سوء ظن می‌‌نگرد.

به عقیده او، هنوز پارامترهای زیادی وجود دارد که ناروشن است. آیا واقعا این ابزار که در ‌آینده‌ای نزدیک یا دور در مقیاسی وسیع در دسترس مردم قرار خواهد گرفت فعالیت مغزی را بیشتر و شخص را موفق‌تر و خوشبخت‌تر خواهند کرد؟ یا این افراد به خاطر استفاده از این ابزار با فشار بیشتری برای کارایی بالاتر روبرو نخواهند شد؟

سوزانه دیکلمان، از تیم پژوهشی توبینگن می‌گوید، این‌ها سئوالاتی‌اند که باید بر روی آن‌ها بحث و تبادل نظر بیش‌تری صورت گیرد.

dw

کره زمین حاوی بیش از یک تریلیون گونه از میکرو ارگانیسم‌ها است، اما دانشمندان تنها یک هزارم آنها را می‌شناسند.

به گزارش کریستین ساینس مانیتور، تحقیق آماری تازه‌ای نشان می‌دهد ۹۹.۹۹۹ درصد گونه‌های میکروبی برای دانشمندان شناخته شده نیستند. این تحقیق جامع توسط دو میکروب‌شناس در دانشگاه ایندیانای آمریکا انجام شده است.

جی لنون، یکی از نویسندگان این مقاله و استاد میکروب‌شناسی دانشگاه ایندیانا می‌گوید: «کار ما در خصوص فهرست کردن میکروب‌هایی که میشناسیم، خیلی خوب بوده است. ممکن است هر چند سال یکبار بشنویم یک گونه تازه کرم در ته اقیانوس کشف می‌شود. اما سرعت کشف گونه‌های زنده ( چه گیاهی و چه حیوانی) کاهش پیدا کرده است.» به گفته این میکروب‌شناس تنها در سه دهه گذشته بوده که دانشمندان شروع به شناسایی میکروب‌ها و طبقه‌بندی آنها کرده‌اند. «ما هنوز در مرحله کشفیات هستیم. قبل از این تحقیق سخت می‌شد گفت که ما کجای کار هستیم. میکرو ارگانیسم‌ها دارای بیشترین گونه‌های حیاتی در کره زمین هستند. بنابراین از نظر علمی ما گروه بزرگی (از موجودات زنده) را نمیشناسیم.»

میکرو ارگانیسم‌ها همه جا هستند. به عنوان نمونه دکتر لنون می‌گویدچیزی نزدیک به ده هزار نوع مختلف باکتری در یک سانتیمتر مربع از دست انسان وجود دارد. با آنکه این حقیقت خوشایندی برای خیلی‌ها نیست، اما حیات انسان‌ها (و تقریبا تمام موجودات زنده) به وجود این باکتری‌ها وابسته است. این میکرو ارگانیسم‌ها نقش حیاتی در کره زمین دارند.

برای ساخت چنین منبع عظیمی از داده‌ها، دانشمندان دانشگاه ایندیانا، مدارک مربوط به میکروب‌ها، گیاهان و حیوانات را از منابع دولتی، دانشگاهی و تحقیقات مستقل جمع‌آوری کردند. این منبع داده‌های نزدیک به ۵.۶ میلیون گونه حیاتی ( میکروبی و غیر میکروبی) از بیش از ۳۵ هزار نقطه در کره زمین را در بر می‌گیرد.

آنچه شگفتی دانشمندان را برانگیخته است نه تنوع و میزان آنچه شناخته شده که میزان ناشناخته‌ها در زمینه‌ حیات میکرو ارگانیسم‌ها و گونه‌های مختلف آن است. آنها می‌گویند که این تحقیق نشان می‌دهد که چطور باید تاکید بیشتری بر سرعت بخشیدن به روند کشف و مستندسازی این گونه‌های حیاتی داشت و سپس تلاش بیشتری کرد تا نقش آنها در چرخه حیاتی کره زمین را بهتر درک کرد. 

بدون شک همگی ما توسط دستکش های پلاستیکی که پزشکان بر دست دارند، معاینه شده ایم. اما اینبار دستکشهای پلاستیکی جدید جایگزین مدلهای پیشین شده است که فرآیند تشخیص سرطان برای پزشکان آسان تر میکنند.

دانشمندان در شماره ۲۵ ژانویه ی ژورنال Nature Nanotechnology از ماده ی طلایی و حساس به فشار صحبت کرده اند که می تواند به تشخیص دقیق سرطان سینه کمک کند. گروهی از پژوهشگران کشورهای ژاپن و ایالات متحده با سرپرستی پروفسور تاکائو سومیا از دانشگاه توکیو، ماده‌ای حساس به فشار را تولید کرده‌اند که با توجه به ضخامت بسیار کم، در برابر تغییر شکل از مقاومت خوبی برخوردار است و هنگامی که از جهات مختلف تحت فشار و خمش قرار گیرد، دقت و خاصیت خود را به خوبی حفظ می‌کند. اگر این حسگر نو‌ظهور بتواند با دستکش‌های معاینه تلفیق و همراه شود، به احتمال زیاد می‌توان از آن در تشخیص سرطان توسط پزشکان امدادگر در لمس تومورها بهره‌ گرفت.

برای ساختن این ماده، دانشمندان ابتدا بایستی راهی برای غلبه بر یک مشکل بزرگِ سر راه در توسعه حسگرهای فشار جهت نظارت پزشکی تدبیر می‌کردند. اگرچه حسگرهای قابل انعطاف پیش از این مورد بررسی قرار گرفته بودند، اما مهم آن بود که بر اثر تغییر شکل‌ها و فشارهای وارده، بتواند کماکان دقت کافی را داشته باشد. در طراحی‌های گذشته، اگر بافتی که مورد مطالعه قرار می‌گیرد نرم و کشسان باشد، بدون شک استفاده از این حسگرها گزینه‌ی ایده‌آلی نخواهد بود. برای مثال پوست که در معاینه تغییر شکل‌های بسیاری می‌دهد نیز در اندازه‌گیری‌ها تداخلاات بسیاری را ایجاد می‌کند، البته باید اشاره کرد که بیشتر بافت‌های بدن نیز به همین صورت هستند.

در برابر این تغییر شکل، دانمشندان نانو فیبرهای حساس به فشار ساخته شده از ترکیب لوله‌های میکروسکوپی که خود از کربن و ورقه‌های دارای ضخامت کمی از کربن به نام گرافن هستند را تولید نمودند. این نانو فیبرها در بازه‌ی یک شعاع کوچک به اندازه 300 تا 700 نانومتری تنظیم می‌گردند. لایه‌های این فیبرهای ترکیبی (کامپوزیت) برای تولید یک ساختار اسفنجی و متخلخل خیلی نازک به‌طور تصادفی به یگدیکر گیر کرده و روی هم چیده شده‌اند. پس از افزودن وسایل نازک ترانزیستوری که سیگنال‌ها را تقویت کرده و لایه‌بندی با فیبرهایی به‌صورت مستحکم، پلیمرهای مقاوم در برابر حرارت به نام Polyimides  را به وجود آوردند 

به‌طور مؤثر، به لطف توانایی نانوفیبرها  برای تغییر هم راستاییشان هنگام تغییر شکل، فشار ایجاد شده بر روی فیبرها توسط خم شدن به‌طور قابل توجهی کاهش یافت. بدین معنا که حتی زمانی‌که در یک برآمدگی به نازکی 80 میکرومتر (تقریبا دوبرابر ضخامت یک تار مو) دچار تاب خوردگی می‌گردد، حساسیت و دقت خود حفظ می‌کند. این تیم همچنین این فناوری را برروی سیستم یک قلب مصنوعی نیز آزمایش نمودند، که نتایج بیانگر کاربردی بودن این روش بود. سرپرست این پروژه همچنین  افزود که از این فناوری می‌توان در نظارت بر فشار خون نیز استفاده کرد.

از این رو سرطان‌های خاصی (از قبیل سرطان سینه) با استفاده از فشار سبک به‌کار رفته توسط دست‌ها و انگشتان مورد نظارت قرار می‌گیرند. در ادامه این مطالعات، پژوهشگران دریافتند که مواد شبیه به این نیز می‌توانند ابزار مناسبی در کلینیک‌های درمانی باشد. خواص این ماده مانند مقاومت در برابر فشار، خمش و پیچش، می‌تواند در آینده در زمینه تکنولوژی‌های پوشیدنی بسیار مفید واقع شود.

منبع

iflscience.com

ارسال:مهرداد نورایی

براساس نتایج پژوهش‌های علمی، تمامی افراد چشم آبی جهان یک جد مشترک دارند. تیمی از دانشگاه کپنهاگن یک جهش ژنتیکی را ردیابی کرده است که حدود 6 تا 10 هزار سال قبل اتفاق افتاده و همین جهش باعث شده چشم بعضی از انسان‌ها آبی رنگ باشد.

جهش ژنتیکی چیست؟

پروفسور هانس ایبرگ عضو گروه پزشکی سلولی و مولکولی دانشگاه کپنهاگن می‌گوید: "در اصل چشم همه انسان‌ها قهوه‌ای است، اما یک جهش ژنتیکی که ژن 2OCA  را در کروموزوم‌های ما تحت تاثیر قرار می‌دهد، باعث به وجود آمدن کلیدی می‌شود که توانایی ایجاد رنگ چشم قهوه‌ای را خاموش می‌کند." ژن 2OCA  پروتئینی به نام P  را کد می‌کند که در تولید ملانین نقش دارد. ملانین رنگ دانه‌ای است که رنگ چشم، مو و پوست ما را ایجاد می‌کند. کلیدی که در مجاورت ژن 2OCA  قرار دارد این ژن را به طور کامل خاموش نکرده، بلکه فعالیت آن را محدود می‌کند و در نهایت  باعث کاهش تولید ملانین می‌شود. کم شدن غلظت ملانین در عنبیه باعث آبی شدن چشم افراد می‌شود. تاثیرگذاری این کلید بر 2COA بسیار اختصاصی است. اگر ژن 2COA  کاملا تخریب یا به کلی خاموش شود دیگر هیچ ملانینی در پوست، مو و چشم فرد تولید نخواهد شد، همان شرایطی که در بیماری زالی (آلبینیسم) نامیده می‌شود.

محدودیت تنوع ژنتیکی

رنگ چشم انسان‌ها با توجه به میزان ملانین موجود در عنبیه آن‌ها از قهوه‌ای تا سبز متغیر است، اما در مقدار ملانین موجود در عنبیه افراد چشم آبی تنها اندکی تفاوت مشاهده می‌شود. به گفته پروفسور ایبرگ "از این واقعیت می‌توانیم نتیجه بگیریم که همه افراد چشم آبی دارای یک جد مشترک هستند. همه آنها یک کلید یکسان را به ارث برده اند که دقیقا در یک مکان مشخص از DNA  آنها قرار دارد". این در حالی است که افراد چشم قهوه‌ای از نظر مکان ژنتیکی کنترل کننده مقدار ملانین تولیدی دارای تنوع قابل توجهی هستند.

پروفسور ایبرگ و تیمش رنگ چشم افراد چشم آبی کشورهای مختلفی مانند اردن، دانمارک و ترکیه را با هم مقایسه کرده و DNA میتوکندری آن‌ها را مورد بررسی قرار داده‌اند. نتایج این بررسی جدیدترین یافته از نوع خود در 10 سال اخیر بوده است. سرآغاز این تحقیقات زمانی بود که پروفسور ایبرگ در سال 1996 برای اولین بار ژن 2COA  را به عنوان ژن تعیین کننده رنگ چشم شناسایی نمود.

طبیعت ژن‌های ما را تغییر می‌دهد

جهش چشم قهوه‌ای به آبی نه مفید است و نه مضر.  این جهش نیز مانند رنگ مو، طاسی، کک و مک خال‌های زیبای صورت تاثیری در بقای انسان‌ها ندارد. همانگونه که پروفسور ایبرگ می‌گوید: "این مسئله به سادگی نشان می‌دهد که طبیعت به صورت مداوم ژنوم انسان را تغییر می‌دهد و یک ترکیب ژنتیکی جدید از کزوموزوم‌های انسان به وجود می‌آورد. این تغییرات مداوم است و پس از هر تغییر، تغییر دیگری در راه است ."

منبع

sciencedaily.com

ارسال : مهرداد نورایی

سرکه سیب برای مو و پوست فواید بسیاری دارد. در کشورهای خاور دور و اروپا از سرکه سیب برای زیبایی وتقویت مو بسیار استفاده می شودو برای از بین بردن وزی و شوره موی سر

تاثیر بینظیر سرکه سیب بر روی موها:

 سرکه سیب برای مو جزو بخشی از خواص سرکه سیب است اما در حقیقت جزو پرمصرف ترین بخش درمانی آن محسوب می شود. سرکه سیب به عنوان یکی از داروهای طبیعی معجزه آسا در از کمک به برداشتن زگیل گرفته تا راهی طبیعی برای درمان سوختگی و یک پاک کننده طبیعی عالی.

اما آیا می دانستید سرکه سیب می تواند محصولی عالی برای مراقبت از موهایتان هم باشد؟

سرکه سیب یک پاک کننده طبیعی و عالی برای موهاست، موهایتان را سالم نگه داشته، به آن درخششی سالم بخشیده، از ریزش مو جلوگیری کرده و حجم موهایتان را هم بیشتر می کند.

فواید شگفت انگیز سرکه سیب برای مو

علاوه بر این، اگر شما یا کسی از خانواده تان از شوره مو رنج می برد، سرکه سیب می تواند جایگزینی عالی برای محصولات درمانی شیمیایی باشد که هم برای محیط زیست مضر است و هم می تواند عوارض جانبی در بر داشته باشد.

 اما چطور؟ سرکه سیب با از بین بردن باکتری ها و قارچ ها که سلامت پوست سرتان را به خطر می اندازد، به کنترل شوره سر کمک می کند.

اما چرا سرکه سیب می تواند ماده ای عالی برای موها و پوست سرتان باشد؟

 چون سرکه سیب حاوی میزانی طبیعی و سالم از اسید آلفا هیدروکسی است. این ماده مهم برای کمک به پاک سازی طبیعی بقایای محصولات دیگری است که برای موهایتان استفاده می کنید.

با جلوگیری از از ایجاد این بقایا، موهایتان درخشش زیبایی پیدا کرده و از این مهمتر توازن pH موهایتان به حد ایدآل رسیده که به ارتقای سلامت موهایتان کمک می کند.

سرکه سیب خواص پیشگیری کننده مختلفی هم دارد زیرا گردش خون را در مویرگ هایی که درست زیر پوست سرتان هستند، افزایش می دهد.

از اینها گذشته، سرکه سیب بخاطر خواص ضدقارچ و ضدباکتری که دارد می تواند به اندازه یک شامپوی ضدعفونی کننده موثر باشد. این آن را به محصولی بسیار عالی برای جلوگیری از عفونت پوست سر تبدیل می کند.

 همچنین با استفاده از سرکه سیب برای درمان فولیکول هایی که توسط باکتری بسته شده اند (که باعث ایجاد پوسته پوسته هایی در منافذ موها روی پوست سر می شود) می توانید از ریزش موهایتان جلوگیری کنید.

روش استفاده:

اکثر افراد توصیه می کنند که سرکه سیب را با آب گرم مخلوط کنید. اما بااینکه همه موها شبیه به هم نیستند، فرمول هایی برایتان آورده ایم که می توانید طبق نوع موهایتان از آن استفاده کنید.

اگر موهایتان ضخیم و بلند است، نسبت سرکه و آب گرم مصرفی تان یک به یک باشد.

اگر موهایتان نازک و کوتاه است، نسبت سرکه سیب به آب گرم باید یک به چهار باشد. همچنین اگر به طور مداوم موهایتان را با موادشیمیایی صاف می کنید، بهتر است از همین نسبت استفاده کنید.

اگر موهایتان ضخیم، مجعد یا فر است، نسبت سرکه سیب به آب گرم باید یک به سه باشد.

 همچنین می توانید رایحه محبوبتان را به این فرمول اضافه کنید تا بوی سرکه سیب اذیتتان نکند.

فرمولاسیون سرکه سیب خودتان را درست بعد از شامپو کردن موها استفاده کنید، سپس موها را آب گرفته و وقتی می خواهید موهایتان را خشک کنید، دقت کنید که آنها را در حوله نپیچید. موهایتان برای اینکه بوی سرکه سیب زیاد نماند، باید تنفس کنند.

توصیه می کنیم حتما یک بار در ماه از این درمان عالی استفاده کنید.

CRI