پيكر محمدعلى سپانلو، شاعر معاصر ، مترجم، منتقد ادبى و عضو كانون نويسندگان ايران ، ساعت ٩ صبح امروز ٢٤ ارديبهشت از خانه هنرمندان تهران تشييع شد و در قطعه نام آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

در مراسم تشییع جنازه مرحوم سپانلو  با پخش فيلم شعرخوانى اين شاعر همراه بود، برخی چهره های سرشناس ادبی و هنری همچون محمود دولت آبادى، عبدالعظيم زرين كوب، جواد مجابى، ليلى گلستان، جعفر پناهى، يغما گلرويى، بهمن فرمان آرا و فرزانه طاهرى حضور داشتند.

حاضران در مراسم پلاکاردهایی با عکس‌ها و شعرهایی از محمدعلی سپانلو را با خود همراه داشتند. «بچه‌ای آمد‌، دو پول سفید روی پلک سیه شعر نهاد‌«، و «تو آن مسافر موعودی که پیشگوی روح کتاب‌ها بودی»، از جمله نوشته‌هایی که در این مراسم به چشم می‌خورد.

محمدعلى سپانلو شاعر، نويسنده و مترجم ايرانى، دوشنبه شب در٧٥ سالگى بر اثر سرطان ريه در بيمارستانى در تهران چشم از جهان فروبست.

مجموعه شعرهای رگبارها، پياده روها، نبض وطنم را مى گيرم و قايق سوارى در تهران و ترجمه آثارى از نويسندگان مطرح جهان همچون آلبر كامو و ژان پل سارتر از آثار باقیمانده اين نویسندۀ معاصر در ادبيات فارسى است. سپانلو همچنین به عنوان بازیگر در چند فیلم از جمله آرامش در حضور دیگران ساخته ناصر تقوایی بازی کرده است.

مراسم بزرگداشت محمدعلى سپانلو امروز پنجشنبه، در مسجد امام رضا واقع در ميدان نيلوفر تهران برگزار مى شود.

۶۰ سالگی دوناتلا ورساچه

دوناتلا ورساچه، طراح سرشناس مد، ۶۰ ساله شد. امروزه برند ورساچه یکی از برندهای مشهور و لوکس دنیای مد به شمار می‌رود. نام دوناتلا ورساچه افزون بر شهرت در دنیای مد به دلیل جراحی‌های زیبایی که انجام داده، بر سر زبان‌هاست. وی از سال ۱۹۹۷ طراح اصلی ورساچه و مدیر این خانه مد است.

۴۵  سالگی اما تورمن

اما تورمن ۴۵ ساله شد. این هنرپیشه آمریکایی بیش از همه با بازی در فیلم "داستان‌های عامه‌پسند" به کارگردانی کوئنتین تارانتینو به شهرت جهانی رسید. این فیلم در سال ۱۹۹۴ به روی پرده رفت.

صدرنشینی ابرقهرمان‌ها

فیلم "انتقام‌جویان: عصر اولتران" پس از اکران در سینماهای آمریکا و کانادا به صدرنشینی چندین هفته‌ای فیلم "سریع و آتشین ۷" پایان داد. این فیلم یازدهمین فیلم در دنیای سینمایی مارول است که بر اساس شخصیت‌های کتاب‌های مصور "مارول کمکیس" ساخته شده‌اند. تخمین زده می‌شود که فیلم "انتقام‌جویان: عصر اولتران" در آمریکا و کانادا در نخستین آخر هفته نمایش خود ۱۸۸ میلیون دلار فروش داشته است. 

آلبوم جدید آدل در راه است

آلبوم جدید آدل، خواننده بریتانیایی، پاییز امسال منتشر می‌شود. او پس از تولد پسرش که حالا دو سال دارد، مدتی از دنیای موسیقی کناره گرفته بود، اما هم اینک با انتشار سومین آلبومش قصد بازگشت دارد.

جرج کلونی در ماراتن

جرج کلونی، ستاره ۵۳ ساله هالیوود از حضورش در ماراتن سال آینده لندن خبر داده است. ظاهرا دویدن کلونی در این ماراتن به باختش در یک شرط بندی با کریستی ترلینگتون، سوپرمدل سرشناس برمی‌گردد. ماراتن لندن ۲۴ آوریل ۲۰۱۶ برگزار می‌شود.

۴۰ سالگی بکام

دیوید بکام، فوتبالیست مشهور انگلیسی روز شنبه (۲ مه / ۱۲ اردیبهشت) تولد ۴۰ سالگی‌اش را در میان جمعی از دوستان و اعضای خانواده‌اش جشن گرفت. جشن تولد این ستاره ثروتمند در یکی از هتل‌های لوکس مراکش برگزار شد. اعضای سابق گروه "اسپایس گرلز" نیز که ویکتوریا، همسر بکام زمانی آنها را همراهی می‌کرد، از جمله دعوت‌شدگان به این جشن بودند.

عضو جدید خانواده سلطنتی بریتانیا

کیت میدلتون، همسر شاهزاده ویلیام صبح شنبه (۲ مه/ ۱۲ اردیبهشت) در بیمارستان سنت ماری لندن بستری شد و ساعت ۹ و ۳۴ دقیقه‌ یک دختر به وزن ۳۷۱۴ گرم به دنیا آورد. این نوزاد پس از شاهزاده جرج پنجمین نتیجه‌ی ملکه‌ی الیزابت (۸۹ ساله) و دومین نوه‌ی فرزندش شاهزاده چارلز است.

زندگی و مرگ شگفت‌آور کاوشگر عطارد

"مسنجر" نخستین کاوشگری بود که نزدیکترین سیاره منظومه شمسی به خورشید را با گردش به دور آن بررسی کرد. این کاوشگر در مجموع حدود ۲۵۰ هزار عکس به زمین مخابره کرد؛ صد برابر بیشتر از آن چیزی که پیش‌بینی شده بود. مأموریت مسنجر سی‌ام آوریل، دهم اردیبهشت‌ماه به پایان رسید. سوخت این کاوشگر جان سخت به پایان رسیده. مسنجر تسلیم جاذبه عطارد خواهد شد و با سقوط روی آن در هم خواهد شکست. 

وضعیت دشوار زلزله‌زدگان در مناطق دورافتاده نپال

شمار قربانیان زلزله نپال تا بامداد جمعه (اول مه/ ۱۱ اردیبهشت) به بیش از ۶۲۰۰ نفر رسید. مرکز مدیریت بحران نپال شمار مجروحان این حادثه را حدود ۱۴ هزار نفر اعلام کرد. شهرها و روستاهای اطراف مرکز زلزله به شدت تخریب شده‌اند و بازماندگان این حادثه در وضعیتی اسف‌بار به سر می‌برند. سازمان ملل متحد نیز تخمین زده که دو میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در این کشور بی‌خانمان شده‌اند.

"احتمال وقوع یک انقلاب پزشکی"

پژوهشگران برای نخستین بار واکسنی موثر علیه مالاریا را روی انسان آزمودند. این واکسن به احتمال در سال جاری مجوز تولید انبوه خواهد گرفت. بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی، ۳/۳ میلیارد نفر در مناطقی زندگی می‌کنند که در آنها خطر ابتلا به مالاریا بالاست. هر سال نزدیک به ۶۰۰ هزار نفر (۹۵ درصد در آفریقا) در پی ابتلا به این بیماری جان می‌دهند. 

ورزش نقش اندکی در درمان چاقی یا کاهش وزن دارد و این "باور نادرست"، محصول "ماشین تبلیغاتی صنایع غذایی" است.

در سرمقاله‌ای که سه کارشناس برجسته در نشریه طب ورزش بریتانیا منتشر کرده‌اند، تبلیغ نقش ورزش در پیشگیری یا درمان چاقی، به اقدامات شرکت‌های سیگار تشبیه شده که در طی پنجاه سال با "انکار، تشکیک، گیج‌کردن مردم و حتی خریدن دانشمندان فاسد" مانع از آن شدند که دولت‌ها پس از شناسایی شواهد علمی در باره ارتباط سیگار با سرطان ریه، اقدامی انجام دهند.

این سه کارشناس نوشته‌اند: "ورزش مرتب خطر بیماری‌های قلبی، دیابت نوع دو، دمانس و بعضی از سرطان‌ها را حداقل ۳۰ درصد کاهش می‌دهد اما باعث کاهش وزن نمی‌شود."

آنها معتقدند افزایش دور شکم و چاقی محصول سندروم متابولیک را بطور ساده می توان ترکیبی از چاقی (BMI > ۳۰)، افزایش فشارخون، دیابت و بالا بودن چربی خون تعریف کرد. این سندرم در ایران شیوع زیادی دارد و حتی برخی آمارها حاکی از این است که از هر سه نفر یکی به این سندروم مبتلاست."اما مردم با توصیه‌های بی‌فایده درباره حفظ وزن مناسب با شمردن کالری، بمباران می‌شوند و بسیاری هنوز به غلط فکر می‌کنند دلیل چاقی فقط ورزش نکردن است."

دکتر عاصم ملهوترا، متخصص قلب و یکی از نویسندگان این مقاله، می‌گوید: "یک فرد چاق لازم نیست سر سوزنی ورزش کند تا وزن کم کند، بلکه فقط باید کمتر بخورد. بزرگترین نگرانی من این است که پیامی که به مردم منتقل می‌شود این است که تا زمانی که ورزش می‌کنند می‌توانند هر چه می‌خواهند بخورند. این غیرعلمی و غلط است. بر تغذیه ناسالم نمی‌توان غلبه کرد."

با این حال برخی متخصصان دیگر معتقدند کم اهمیت شمردن نقش ورزش خطرناک است. پروفسور مارک بیکر از موسسه ملی ارتقاء سلامت و مراقبت بریتانیا می‌گوید نادیده گرفتن اهمیت فعالیت بدنی "احمقانه" است.

صنایع غذایی هم به این مقاله واکنش نشان داده و یکی از سخنگویان فدراسیون غذا و نوشیدنی بریتانیا می‌گوید: "فایده ورزش اغراق یا توطئه صنایع غذایی نیست، زندگی سالم هم نیازمند تغذیه متعادل است هم ورزش."

قند و نوشابه‌های شیرین

نویسندگان این مقاله تاکید بسیاری بر کاهش مصرف قند، بخصوص نوشیدنی‌های شیرین دارند و از نقش تبلیغات شرکت‌های تولیده کننده این نوشابه‌ها و همچنین چهره‌های معروف (سلبریتی) بشدت انتقاد می‌کنند:

"کوکا کولا در سال ۲۰۱۳، ۳.۳ میلیارد دلار خرج تبلیغات کرد" و این پیام را تبلیغ کرد که "هر یک کالری مهم است"، در این آگهی‌ها، این نوشیدنی‌ها در ارتباط با ورزش تبلیغ می‌‌شوند، و این گونه القا می‌کنند که تا وقتی ورزش می کنید اشکالی ندارد این نوشابه‌ها را بنوشید. "اما علم به ما می‌گوید این گمراه کننده و غلط است."

بر اساس آمارهای موجود ایرانیان سالانه بطورمتوسط هر نفر سالانه بیش از ۴۸ لیتر نوشابه گازدار مصرف می‌کنند و از این نظر در میان پرمصرف‌ترین کشورهای دنیا قرار دارد.

تحقیقات در ایران نشان می‌دهند "در مسیر کودکی تا بلوغ مصرف نوشابه‌های گازدار سه برابر می‌شود در حالیکه مصرف شیر و لبنیات به یک چهارم کاهش پیدا می‌کند."

علاوه بر این، "بیش از ۹۴ درصد دانشجویان" ایرانی حداقل یک تا دو بار در هفته نوشابه گازدار مصرف می‌کنند و زنان جوان "بطور متوسط روزی یک و سه چهارم نوشابه و در مقابل کمتر از یک فنجان شیر می‌نوشند."

تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که "هر ۱۵۰ کالری قند اضافی (تقریبا معادل یک قوطی کوکاکولا)، در مقایسه با ۱۵۰ کالری چربی یا پروتئین، خطر دیابت نوع دو را یازده برابر می‌کند و این به وزن فرد یا میزان فعالیت بدنی او ربطی ندارد."

"کاهش کربوهیدرات از هر کار دیگری برای کاهش تمام عوارض سندرم متابولیک موثرتر است و باید اولین اقدام در درمان دیابت باشد، این کار حتی بدون کاهش وزن بسیار مفید است."

ورزش و کربوهیدرات

نویسندگان مقاله معتقدند بر خلاف این استدلال که چون بدن تونایی ذخیره کربوهیدرات کمی دارد پس از ورزش شدید، باید کربوهیدرات مصرف کرد، تحقیقات اخیر نشان می دهند "رژیم طولانی مدت پرچربی و کم کربوهیدرات" برای بیشتر فعالیت‌های ورزشی کافی است و نیازی به کربوهیدرات بیشتر نیست.

نویسندگان این مقاله خواهان ممنوعیت تبلیغات خوراکی‌های فاقد ارزش غذایی (جانک) و افزایش مالیات بر نوشیدنی‌های شیرین هستند. آنها وضعیت فعلی را محصول "بازاریابی فریبکارانه" و منفعت طلبی شرکت‌ها و گروه‌های "فاسد" می‌دانند که به قیمت سلامت جامعه سود خود را افزایش می‌دهند.

آنها از باشگاه‌ها و مراکز ورزشی هم خواسته‌اند با قطع فروش نوشابه‌های قندی و خوراکی‌های فاقد ارزش غذایی تعهد خود را برای بهبود سلامت جامعه نشان دهند.

"تغذیه ناسالم" و مصرف بیش از اندازه کالری است و این تغذیه بد از مجموع سه عامل "عدم تحرک بدنی، نوشیدن الکل و کشیدن سیگار" بیشتر باعث بیماری می شود:

"چهل درصد افرادی که ضریب توده بدنی طبیعی (BMI) دارند، دچار بیماریهای متابولیکی هستند که به چاقی ربط دارند، مثل فشار خون بالا، چربی خون غیر‌طبیعی، بیماری قلبی و کبد چرب (بعلتی غیر از مصرف الکل)."

bbc news

در بسیاری از فرهنگ‌ها دکمه در آغاز کاربردی نداشت و بیشتر یک نماد بر روی لباس مردان بود. این نمادها وضعیت طبقاتی و صنفی مردان را روشن می‌کردند.

تولید این نمادها بر روی دکمه توسط هنرمندان و صنعت‌گران صورت می‌گرفت و هرچه جایگاه "مرد" بالاتر، لباس‌هایش هم گران‌قیمت‌تر بود و به همان صورت جنس و کار صورت گرفته بر روی دکمه نیز تاثیر داشت.تا پیش از انقلاب فرانسه دوختن دکمه بر روی لباس زنان ممنوع بود و تازه در پایان قرن هجدهم بود که دکمه به عنوان عنصری "رادیکال" بر روی لباس زنان راه یافت.با خروج دکمه از حیطه "نمادها" و ورود آن به حیطه مد بانوان در واقع یک رنساس در تولید دکمه صورت گرفت و دکمه‌هایی از جنس شیشه، سرامیک و برنز، شاخ حیوانات، چرم و چوب تولید شدند که تولید آن‌ها مستلزم همکاری بیشتر بین هنرمندان و صنعت‌گران بود.علیرغم خروج دکمه از حیطه "نمادها" این عنصر بیشتر جنبه تزئینی داشت و فاقد "کاربرد" در پوشیدن لباس بود.

با انقلاب صنعتی و افزایش تولیدات مانوفاکتور و سپس کارخانه‌ای و تولید انبوه وجه هنری دکمه ناپدید شد.گرچه در عصر تولید انبوه "وجه هنری" دکمه ناپدید شد، اما این عنصر در لباس دارای کاربردی برای بستن پیراهن، کت، دامن و پالتو شد و تا سال‌ها بی‌رقیب ماند.در اوائل قرن بیستم، توجه طراحان مد بار دیگر به "وجه هنری" دکمه جلب شد. طراحانی چون السا شیاپارلی بعد از جنگ جهانی دوم طراحانی چون دیور، ایو سان لوران و شانل با حفظ "وجه کاربردی" دکمه در طرح‌های خود در آن جایی یافتند برای نوشتن و حک نام خود.کریستین دیور زمانی گفته بود که "دکمه کمک می‌کند تا به لباس معنی واقعی آن داده شود".

 از هنرمندان دعوت کردند تا دکمه‌هایی هنری بیافرینند. یکی از بهترین نمونه‌های این همکاری بین او و آلبرتو جیاکومتی، نقاش و مجسمه‌ساز دیده می‌شود. دکمه‌ای برنزی که در موزه هنرهای دکوراتیو فرانسه نگهداری می‌شود. این دکمه شاهدی از تلفیق هنر، طراحی و مد در قرن بیستم است.

اما چرا دکمه بر روی لباس مردان در سمت راست قرار دارد. مردان در گذشته شمشیر خود را در سمت چپ می‌بسته‌اند. دکمه‌ها در گذشته از دکمه‌های امروز قدری بزرگ‌تر بودند و این خطر وجود داشت که هنگام کشیدن شمشیر از نیام بخشی از آستین در این دکمه‌ها گیر کند و در شرایط بحرانی می‌توانست گیرکردن آستین در دکمه به قیمت جان تمام شود.

با قرارگرفتن دکمه بر روی لباس زنان و کاربردی شدن آن برای بستن لباس، دیگر رشته‌های نخی در پشت لباس که باید توسط فرد دیگری کشیده و بسته می‌شدند، منسوخ شدند.

اما چرا دکمه روی لباس زنان در سمت چپ قرار دارد. در گذشته خدمه، لباس زنان اشراف را بر تنشان می‌پوشاندند و به همین خاطر خیاطانی که لباس زنان اشراف را می‌دوختند، این دکمه‌ها را در سمت چپ قرار می‌دادند تا بستن آن‌ها برای خدمه راحت‌تر باشد. این "رسم" تا امروز هم در دوخت لباس‌های زنانه رعایت می‌شود.علیرغم جهانی شدن، جالب اینکه به لحاظ تاریخی نصب دکمه زنان و مردان در سمت چپ و راست فقط در فرهنگ‌های اروپایی دیده می‌شود و مثلا در ژاپن چنین سابقه تاریخی وجود ندارد.آمدن زیپ و ولکرو (بست‌قلابدار) رقبای جدی برای دکمه پیدا شدند.

زیپ و ولکرو (بست‌قلابدار) بخصوص در لباس‌های راحت و اسپرت بصورت گسترده کاربرد پیدا کردند و استفاده از دکمه در بخش‌های وسیعی از منسوجات معنی خود را از دست داد.گرچه زیپ و ولکرو (بست قلابدار) در بخش منسوجات راحت و اسپرت کاربرد خود را پیدا کردند، اما دکمه همچنان در لباس‌های رسمی، گران‌قیمت و کارهای طراحان مطرح مد جایگاه ویژه خود را حفظ کرده است.

اغلب رهبران سیاسی ترکیه بر این باورند که در سال‌های جنگ،‌ نه تنها اقوام ارمنی، بلکه ترک‌ها هم قربانی‌ناآرامی‌ها و درگیری‌های خونین آن دوران شده‌اند. تا کنون ۲۰ کشور جهان، این جنایت انسانی را به عنوان "نسل‌کشی" به رسمیت شناخته‌اند.سران دولت عثمانی سرانجام در ۲۷ مه ۱۹۱۵، حدود یک ماه پس از قتل‌عام نخبگان و اجرای طرح جداسازی "مردان قوی و سالم" از خانواده‌های خود، دستور تبعید و کوچ اجباری ارمنیان به موصل و سوریه را به مرحله‌ی اجرا گذاشتند.ماموران دولت، ساکنان شهرها و روستاهای ارمنی‌نشین را به بهانه‌ی "حفظ جان کسانی که در منطقه‌های جنگی زندگی می‌کردند"،‌بدون آذوقه و وسایل لازم به کوچ واداشتند.بسیاری از این رانده‌شدگان از خانه و کاشانه که بیشتر از زنان، کودکان و مردان سالخورده تشکیل می‌شدند، در راه رسیدن به صحرای مرکزی سوریه در نزدیکی استان دیرالزور، در اثر گرسنگی، تشنگی و گرمای طاقت‌فرسا از بین رفتند.ماموران عثمانی و "ترکان جوان" در این مسیر، هر گونه مقاومت را با گلوله‌ پاسخ می‌دادند، مردان معترض را به‌شکلی فجیع می‌کشتند و به زنان و دختران جوان تجاوز می‌کردند.

با آن که تاریخ‌نگاران بی‌طرف تا کنون با تکیه بر پژوهش‌های همه‌سویه‌ی معتبر، نسل‌کشی ارمنیان به امر ترکان عثمانی و بر اساس طرحی از پیش‌تعیین‌شده را به ثبوت ‌رسانده‌اند، دولت ترکیه با وجود عدم انکار وقوع چنین واقعه‌ای، از به رسمیت شمردن آن به عنوان "نسل‌کشی" سرباز می‌زند و اجرای برنامه‌ریزی‌شده‌ی کشتار گروهی ارامنه را زیر سئوال می‌برد.

هنری مورگن تاو، سفیر وقت آمریکا در عثمانی که به‌طور مستمر جریان این "نسل‌کشی" را به دولت خود گزارش می‌کرد، در باره‌ی رفتار وحشیانه‌ی ماموران با رانده‌شدگان ارمنی در دفتر خاطرات خود می‌نویسد: «من اصلا به جزییات فجیع این حادثه نپرداختم. چون جزییات این جنون سادیستی بربرمنشانه که زنان و مردان ارمنی قربانی آن شدند، هرگز نمی‌تواند در آمریکا منتشر شود.»

پارلمان اروپا در ۱۸ ژوئن ۱۹۸۷ بیانیه‌ی مشابهی در این زمینه صادر کرد و از کشور ترکیه خواست با به‌رسمیت‌شناختن این تراژدی بزرگ (اصطلاحی که ترکیه در مورد قتل‌عام ارامنه به‌کار می‌برد) به عنوان نسل‌کشی، زمینه‌ی آشتی با ارمنستان را فراهم آورد. این خواست در بیانیه‌ی ۲۸ فوریه ۲۰۰۲ پارلمان اروپا یک بار دیگر تکرار شده است.

یادروز این جنایت وحشیانه

به تمامی هم وطنانگرامی ارمنی  تسلیت باد.

 راهپیمایی مقابل سفارت ترکیه در تهران

dw