گرگ تاسمانی یا ببر تاسمانی ( Thylacinus cynocephalus به یونانی کیسه‌دار دارای کلهٔ سگ) پستاندار کیسه‌دار گوشت‌خوار بومی جزیره تاسمانی، سرزمین اصلی استرالیا و پاپوآ گینه نو بود که در قرن بیستم منقرض شد. این حیوان بزرگترین گونهٔ شناخته‌شده گوشتخوار از فُرورده کیسه‌داران در عصر هولوسین محسوب می‌شد.

ببر تاسمانی پیش از ورود اروپائیان به استرالیا در جزیرهٔ اصلی بسیار کمیاب بود یا به‌کلی منقرض شده بود، اما در تاسمانی در کنار چندین گونه بومی دیگر به حیات خود ادامه می‌داد. شکار بی‌رویه این حیوان که با پاداش‌های دامداران همراه بود، دلیل اصلی انقراض این گونه دانسته می‌شود. شیوع نوعی بیماری شبیه به هاری، ورود سگ‌ها، انقراض همزمان گونه‌های شکار این جانور و تخریب زیستگاه آن از سوی انسان نیز از دلایل دیگر انقراض این حیوان به حساب می‌آید.

آخرین ببر تاسمانی شناخته شده در سال ۱۹۳۳ در جزیرهٔ تاسمانی زنده‌گیری شد و در سال ۱۹۳۶ در باغ وحش هوبرت جان سپرد. پس از آن تا دههٔ ۱۹۶۰ گزارش‌های تأیید نشده متعدد از مشاهده این جانور و کشف ردپاهایی که احتمالاً متعلق به گرگ تاسمانی بودند، احتمال بقای این حیوان را قوت می‌بخشیدند تا اینکه در سال ۱۹۸۶ با گذشت ۵۰ سال از مرگ آخرین بازمانده قطعی این گونه انقراض آن رسمیت یافت.ولی دانشمندان با استفاده از دی‌ان‌ای موجود در نمونه‌ای که از سال ۱۸۶۶ در الکل باقی‌مانده سعی دارند که این موجود را دوباره متولد کنند.

این حیوان همچون ببر و گرگ که دو نام معروف خود را از آن‌ها گرفته است، شکارچی رأس هرم غذایی بود. البته به عنوان یک حیوان کیسه‌دار خویشاوند نزدیک این دوپستاندار ِ جُفت‌دار نبود ولی با توجه به تکامل همگرا شباهت‌هایی با این حیوانات پیدا کرده بود.

ارتفاع این حیوان ۶۰ سانتی‌متر، درازای آنها ۱۲۵ سانتی‌متر و دُم آنها ۵۰ سانتی‌متر بود. وزن آن‌ها ۳۰ کیلوگرم بوده و از پرندگان و پستانداران کوچک تغذیه می‌کردند. رنگ آنها از زرد متمایل به قهوه‌ای تا خاکستری متغیر بوده‌است و در قسمت پشت دارای خطوط راه راه سیاه شبیه به ببر بودند که به تعداد ۱۵ تا ۲۰ عدد از شانه تا دم کشیده شده بود. سر بزرگ آن‌ها شبیه به گرگ و سگ بود، و دم کوتاهی داشتند. همچنین پاها به نسبت کوچک بودند. موهای بدن کوتاه و در حدود۱۵ میلی‌متر طول داشتند.

به طور معمول ماده‌ها کمی از نرها کوچک‌تر بودند اما برخلاف اکثر کیسه‌داران هر دو جنس دارای کیسه بودند. کیسه جنس نر برای محافظت از آلت جنسی کاربرد داشت.

از حدود ۲۰۰۰ سال قبل این حیوان در سرزمین اصلی استرالیا و کمی قبل تر در گینهٔ نو منقرض شده بود. با توجه به تحقیقات دانشگاه سیدنی، علل انقراض این حیوان را موارد زیر می‌توان دانست:

با وروددینگو به سرزمین اصلی استرالیا این احتمال که ۳ حیوان گرگ تاسمانی، شیطان تاسمانی و مرغ تاسمانی در سرزمین اصلی استرالیا منقرض شده باشند می‌باشد. احتمالاً گرگ تاسمانی و شیطان تاسمانی به عنوان رقیب دینگو و مرغ تاسمانی به عنوان شکار. با این حال این فرضیه در ابتدا دچار مشکلاتی بود مثلاً اینکه دینگو در روز شکار می‌کند اما گرگ تاسمانی در شب و همچنین گرگ تاسمانی ساختاراسکلتی وعضله‌ای به مراتب قدرتمندتری داشت که می‌توانست در نبردهای تن به تن مفید باشدتحقیقات اخیر روی جمجمه دینگو و گرگ تاسمانی هم چنین نشان داده است که با وجود ضعیف‌تر بودن گاز دینگو اما جمجمهٔ وی استحکام و مقاومت بیشتری داشته و این امکان را به این حیوان می‌دهد و می‌داد که در رویارویی مستقیم مقابل جانوری حتی بزرگتر از گرگ تاسمانی پیروز بشود.
رژیم غذایی دینگو نیز متنوع تر از گرگ تاسمانی بوده و این امکان را به این حیوان می‌دهد که از منابع بیشتری تغذیه کند.
به همین علت بود که در نبود دینگو این حیوانات توانستند در تاسمانی زندگی کنند. همچنین شواهدی در دست می‌باشد که در حدود ۴۰۰۰ سال پیش انسان با پیشرفت در تکنیک‌های شکاری نیز به عنوان رقیب با این حیوان عمل می‌کرده‌است.

با ورود اروپاییان و سکونت در این جزیره در قرون ۱۸ و ۱۹ به خصوص با تراکم این سکونتگاه‌ها در شمال جزیره برخوردها با گرگ تاسمانی تشدید شد. این حیوانات به زودی شروع به حمله به گوسفندان کردند. برای همین در سال ۱۸۳۰ کمپانی ون دایمنز جایزه‌ای برای کشتن این حیوان تعیین کرد، در سال ۱۸۸۸ هم دولت محلی تاسمانی برای هر گرگ تاسمانی بزرگسال مبلغ ۱ پوند و برای هر توله مبلغ ۲۲ شلینگ پرداخت می‌کرد.

پژوهشی تازه می‌گوید، وضعیت نابودی گونه‌ها بسیار وخیم است. اثرات سوء تخریب زادگاه‌ها و آلودگی محیط زیست در بسیاری از گونه‌ها ده‌ها سال بعد نمایان می‌شود. شمار گونه‌های در معرض خطر بسیار بیشتر از ارزیابی‌های پیشین است.در تاریخ کره زمین بارها دوره‌هایی از نابودی بزرگ گونه‌ها وجود داشته است. دلیل انقراض گونه‌ها گاه سقوط شهاب‌سنگ‌ها و گاه فعال شدن آتشفشان‌ها بوده است.بسیاری از کارشناسان با توجه به انقراض پرشتاب گونه‌ها در دوران کنونی از ششمین موج نابودی گسترده‌ی گونه‌های جانوری و گیاهی سخن می‌گویند.اما تفاوت این موج با موج‌های پیشین این است که این بار فعالیت‌های انسان موجب ناپدیدشدن موجودات کره زمین است.آلودگی محیط زیست نخستین علت نابودی گونه‌ها در دوران فعلی محسوب می‌شود. پس از آن تغییر زیست‌گاه‌های طبیعی در زمین‌های کشاورزی و پراکنده شدن حیوانات وحشی قرار می‌گیرند.

نگاهی به پژوهش جدید

بر اساس گزارش "اشپیگل آنلاین" آلمان، محققان برای داشتن درکی بهتر از این موضوع توسعه اقتصادی ۲۲ کشور اروپایی و تنوع زیستی این کشورها را مورد مطالعه قرار داد‌ند.به موجب گزارش منتشر در نشریه علمی Proceedings of the National Academy of Science انقراض گونه‌ها در دهه‌های آینده ممکن است افزایشی مشهود نشان دهد.طبق پژوهش جدید، بین ۲۰ تا ۴۰ درصد از گونه‌های موجود در کشورهای مورد بررسی، از جمله آلمان در حال حاضر در معرض خطر قرار دارند.تیم اشتفان دولینگر(Stefan Dullinger) از دانشگاه وین، فهرست‌های قرمز گونه‌های در معرض انقراض و سیر توسعه اقتصادی در این کشورها را در ابتدا، میانه و انتهای قرن بیستم مورد مطالعه قرار داد.در این بررسی، میزان تراکم جمعیت، وسعت بهره‌برداری از زمین و تولید ناخالص سرانه ملی این کشورها نیز مد نظر  قرار گرفت. 

رابطه توسعه اقتصادی و نابودی گونه‌ها

پژوهش دانشگاه وین نشان می‌دهد که میان انقراض گونه‌ها و توسعه اقتصادی رابطه‌ای مشهود برقرار است. برای نمونه با مطالعه سیر رشد اقتصادی در سال‌های ۱۹۰۰ یا ۱۹۵۰ می‌توان وضعیت گونه‌های در معرض خطر در حال حاضر (۲۰۱۳) را پیش‌بینی کرد که این ارزیابی با وضعیت واقعی گونه‌های در معرض خطر در شرایط فعلی مطابقت دارد.اشتفان دولینگر در توضیح تأثیر بلندمدت فعالیت‌های انسان بر انقراض گونه‌ها با اشاره به گیاهان زینتی، مانند گل سرخ آشفته (Ragged Robin) یا گلی به نام Succisa Pratensis می‌گوید: «این گونه‌ها که پراکندگی آنها قبلا بسیار زیاد بود در حال حاضر میزانشان بسیار کاهش یافته است، اگر چه که عواملی که باعث این کاهش شده مانند مصرف کودهای شیمیایی و کشیدن شبکه فاضلاب به ده‌ها سال پیش برمی‌گردد.»پژوهشگران تأکید می‌کنند، اثرات زیان‌بخش فعالیت‌های انسان حتی در مورد جانورانی با عمر کوتاه، مثل سنجاقک‌‌ها و ملخ‌ها نیز ده‌ها سال بعد روشن می‌شود.دولینگر خاطرنشان می‌سازد: «رد پای خطری که امروز گونه‌ها را تهدید می‌کند را باید در توسعه‌ اقتصادی که از ۱۰۰ سال پیش آغاز شده یافت.»به گفته او، دخالت شدیدی که امروزه در طبیعت صورت می‌‌گیرد، اثرات خود را ده‌ها سال بعد نشان خواهد داد. او نتیجه‌گیری می‌کند، بنابراین در مورد گونه‌های در معرض نابودی ارزیابی نادرستی صورت گرفته و شمار این گونه‌ها بسیار کمتر از میزان حقیقی تخمین زده شده است. 

خبرگزاری آلمان

آیا با استفاده از علم می توانیم دوباره شاهد حضور نئاندرتال ها باشیم؟ آنها گونه ای از انسانهای اولیه بودند که مدتها پیش منقرض شده اند. اگرچه ممکن است روزی از لحاظ فنی امکان شبیه سازی نئاندرتال با استفاده از دی ان آ میسر شود ولی بسیاری از دانشمندان در این مورد کاملا تردید دارند. اما این پسرعموهای اولیه بشر مدرن، چه کسانی بوده اند؟راب دیسیل یکی از مسئولان موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک می گوید: “نئاندرتال ها نزدیکترین خویشاوندان منقرض شده ما هستند. آنها حدود نیم میلیون سال پیش از ما انشعاب پیدا کردند و به مدت زیادی، حدودِ دویست هزار تا 25 هزار سال پیش در اروپا زندگی می کردند.”اندیشه شبیه سازی نئاندرتال ها بعد از مصاحبه اشپیگل با متخصص ژنتیک دانشکده پزشکی هاروارد، جورج چرچ بسرعت در رسانه های خبری پخش شد. جورج چرچ 58 ساله یکی از پیشگامان در سينتتيک بيولوژی یا زیست شناسی مصنوعی است. هدف او خلق دی ان آی مصنوعی و شبیه سازی شده و موجود زنده در آزمایشگاه است. در مصاحبه با اشپیگل او توضیح داد که چگونه دی ان آ ماده ساختاری آینده می شود، چیزی که می تواند به مقاوم شدن انسان در برابر ویروس کمک کند و احتمال بازگرداندن گونه های منقرض شده مثل نئاندرتال را محقق کند.مصاحبه با اشپیگل باعث شد که رسانه ها در سراسر جهان تیترهای مهیجی برای خبرهایشان انتخاب کنند، مانند: “ بدنبال زنی ماجراجو برای زائیدن یک نئاندرتال شبیه سازی شده.” جورج چرچ می گوید: “از نظر تئوری امکان گرفتن دی ان آ از گونه های موجود در موزه ها که تقریبا چیزی از آنها نمانده است و انتقال آنها به سلولی جدید با توجه به اطلاعات قدیمی وجود دارد. اما اصولا یک سنتز جدید از دی ان آ است که می تواند تقریبا به هر گونه منقرض شده که برای گرفتن دی ان آی آن البته خیلی دیر نشده باشد، تعمیم پیدا کند.”

بقیه در ادامه نوشتار

دانشمندان چینی، انگلیسی و آلمانی کشف کرده اند که بدترین انقراض تاریخ زمین به دلیل بروز گرمای بسیار زیادی که قابل تحمل نبوده، روی داده است.به گزارش خبرگزاری مهر، این انقراض انبوه پایان دوره پرمین موجب از بین رفتن گونه های گیاهی و جانوری زمین در 250 میلیون سال پیش و پس از آن ایجاد پنج میلیون سال منطقه مرده شد- دوره ای که در آن سیاره شاهد ورود هیچ گونه جدیدی نبود.نتایج این تحقیقات در نشریه ساینس منتشر شده است.

مطالعه مشترک توسط دانشگاه علوم زمین چین، دانشگاه لیدز انگلیس و دانشگاه ارلانگن نورنبرگ آلمان نشان می دهد دلیل نابودی طولانی مدت در کره زمین افزایش دمای مرگبار بر روی زمین بوده است : یعنی افزایش تا 50 تا 60 درجه سانتی گرادی دما در خشکی و افزایش 40 درجه ای در سطح آب.یادونگ سون مجری 27 ساله این تحقیقات که دانشجوی مشترک دانشگاه علوم زمین چین و لیدز است، می گوید: گرمای جهانی تا مدتها به انقراض انبوه پایان دوره پرمین مرتبط می شده اما این تحقیقات نخستین مطالعه ای که نشان می دهد افزایش بسیار زیاد دما مانع از آن شد که تا چندین میلیون سال حیات دوباره در منطقه استوایی پا بگیرد.به گفته وی همچنین این نخستین بررسی است که نشان می دهد دمای آب در نزدیکی سطح اقیانوس ها می توانسته به 40 درجه سانتی گراد برسد این میزان برای حیات دریایی مرگبار است و فوتوسنتز را متوقف می کند. مدل های اقلیمی حاکی از آن است که دمای سطح دریا نمی تواند از 30 درجه سانتی گراد بیشتر شود.
این محققان می گویند این یافته ها می تواند به ما کمک کند تغییرات اقلیم آینده را بشناسیم.منطقه مرده دنیای عجیبی بوده است: مناطق استوایی بسیار مرطوب بوده اما تقریبا هیچ چیز رشد نمی کرده است، هیچ رشد جنگلی نبوده و فقط سرخس و درختچه دیده می شده و به جز صدف هیچ ماهی و یا حیات دریایی در مناطق گرمسیری وجود نداشته است. و در واقع هیچ حیوانی نیز در خشکی نبوده و سوخت و ساز بسیار بالای حیوانات امکان تحمل این گرما را برای آنها ناممکن می کرده است.فقط در این بین مناطق قطبی بوده که می شد از گرمای طاقت فرسا و کشنده به آنجا پناه برد.
پیش از این انقراض انبوه، زمین از گیاهان و حیوانات از جمله خزندگان و دوزیستان اولیه و گستره وسیعی از موجودات دریایی از جمله مرجان و سوسن دریایی پر بود.
این محققان داده های 150 هزار دندان کوچک نوعی ماهی منقرض شده را در جنوب چین بررسی کردند. با مطالعه نسب ایزوتوپ اکسیژن را در این دندان ها بررسی کردند و توانستند میزان دما را در صدها میلیون سال پیش تشخیص دهند.

هوپا

 869گونه منقرض شدند ،17000گونه در معرض خطر انقراض هستند

طبق گزارشات اتحادیه بین المللی  حفاظت از طبیعت (IUCN)حدود 17000 گونه گیاه و حیوان در معرض خطر انقراض هستند ،و بیش از 800 گونه در طول 500 سال اخیر ناپدید شدند.این گروه هشدار داده اند که در آینده با نقصان تنوع گونه روبرو خواهیم بود .

گزارش این گروه نشان می دهد که 869 گونه منقرض شده اند که این تعداد تا 1159 گونه در حال افزایش است(احتمال از بین رفتن گونه های دیگر) و حداقل 16928 گونه در معرض خطر انقراض هستند.طبق این گزارش برخی گیاهان و حیوانات بسیار آسیب پذیرند .یک سوم از دوزیستان ،حدود یک چهارم پستانداران،27 درصد از سازه های مرجانی ،17 درصد از کوسه ها و ماهیهای  چهار گوش،29 درصد از درختان مخروطی و 52 درصد از سرخس ها در معرض خطر انقراض هستند.

mongabay