آمارها اگر بازیچه دولتمردان نشوند و نخواهند با مخفی کردن یا صحیح اعلام نکردن آن ناتوانی مدیریتی خود را بپوشانند، همیشه بهترین ابزار درک شرایط اجتماعی و اقتصادی‌اند.به گزارش ایسنا، جوان آنلاین نوشت: با بررسی آمارها مراکز مربوطه قادرند نوع فعالیت‌های خود را تعیین یا تصحیح کنند. همزمان با شدت یافتن گرانی‌ها که به شدت مردم را در زحمت و گرفتاری‌ انداخته است، بسیاری از آمارها حکایت از افزایش انواع سرقت‌ها دارد. این البته بدیهی است و نیروی انتظامی هم با علم به آن سعی در کنترل اوضاع خواهد داشت.باری در این میان نکته‌ای تکان‌دهنده است و آن حضور خانواده‌ها در بزهکاری‌های اینچنینی است. طی هفته گذشته خبرهای متعددی از سرقت‌های گوناگون به رسانه‌ها راه یافت که سارقین آن زوج‌های جوان بودند. در موردی زن و شوهری زیر ۲۵ سال به سرقت آهن‌آلات ازساختمان‌های نیمه تمام اقدام کرده بودند. خبری هم از یک خانواده پرجمعیت به صفحات حوادث آمده بود که همه با هم دست به قاچاق مواد مخدر زده بودند!بی‌گمان بحران‌های کوچک و بزرگ اقتصادی تبعات خاص خود را دارند. به مرور که دولتمردان دلسوز با عمل و نه شعارهای رنگارنگ، اوضاع را ترمیم کنند، بسیاری از این تبعات نیز حذف خواهد شد. اما این زخم‌ها گاه جبران‌ناپذیرند. بحث افزایش سرقت‌ها به تنهایی مورد نظر من نیست. اگر نه شما نیز متوجه افزایش این دله دزدی‌های در اطراف خود شده و بسیار از اطرافیانتان که دچارش شده‌اند شنیده‌اید. شاید هم نظیر خود من دچار آن نیز شده باشید. اما وقتی قبح این کار چنان می‌ریزد تا چنان به خانواده مشکلات و فقر فشار می‌آورد که دسته‌جمعی به آن تن داده و دچار این سوء رفتار می‌شوند، باید همه ما و مسئولان، آن را هشداری جدی تلقی کنیم.در علم جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی، رسیدن به این درجه از بی‌تفاوتی نسبت به بزهکاری، نشانگر خطرهایی است که نمی‌توان به سادگی از آنها گذشت. خانواده به عنوان هسته اولیه و بنیان نهادهای اجتماعی در این حالت از درون فاسد شده و آمادگی هر نوع رفتاری را دارد. اگر موردی و محدود باشد، قابل چشم‌پوشی است. اما چنانچه این رویه به سمت فراگیر شدن میل کند، علامت ناخوش و پردردسری به شمار می‌رود. چه خوب است نامزدهایی که امروز هر کدام ادعاهای رنگارنگی برای اداره بهینه مملکت دارند، علاوه بر دغدغه پیروزی در انتخابات، به بعد از آن هم اندیشیده و برنامه‌هایی برای اموری نظیر آنچه آمد داشته باشند. یا لااقل مشاوران عاقلی داشته باشند تا آنان را از این کاستی‌ها مطلع ساخته و تشویق‌شان کنند تا برنامه‌های مدونی برای چاره‌جویی از هم‌اکنون آماده کنند. هرچه هست من به نوبه خود به عنوان یک روزنامه‌نگار از این همه خبر سرقت زوج‌های جوان با همدستی هم و ورود خانوادگی به دایره سرقت‌ها، بوی خوشی نمی‌شنوم و آرزو می‌کنم آنها که باید کاری کنند.